Vicdan-ı Sine

Ya ne bileyim,
Biz şiir okurduk,Turgut,Cemal,Edip,Nazım...
Biz çiçek koklar aşık olurduk...
İçki İçmez ağlardık Ülkü Tamer'in şişman zencisi gibi,
Yahut uykusuz gecenin askerleriydik Deliduman'daki gibi...

Entel değildik,belki öyle düşündüğümüzden...
Yalnızca fazladan duygusal,hisli,
Belki hüzünlü...
Kötü insanlar değildik,şiir işte daha ne,
Agresif de değildik,yalnızca hadsizlerden
Bir anlık sinirle,onlara benzemekten...

Dışarıdan boş bi'adam gibiydik,
Bazen işe yaramaz,bazen salak,
Bazen meczup,bazen ciddiyetsiz,
Bazen serseri bazen de at hırsızı...

Kimse bizim nasıl,ne şartlarda sevdiğimizi bilemedi ki,
Şahidim vardı ama gerekir mi?
Yazdığım aşk denemeleri de,
Bunlardan biri değil mi?

Biz incinirdik,yalnızlık çekerdik,
Ali,Veli bulunurdu tabii de,
Bir Sabahattin Ali gibi dost,
Tomris Uyar,Lavinya,Milenia gibi,
Bir yar asla bulamazdık...

Sevdiğimiz fazla kadın yoktu,
Sevenimiz çoktu belki,
Yar yoktu,
Sevilecek,müsaade edecek kadın yoktu...

Aşk için dahi müsaade isterdik,
Karşılık isterdik de beklemezdik,
Sevdiğimiz mutlu olsun gayrı,
Biz bize yeterdik...

-Alptuğ DAĞ