Yeni Bir...
Artık herşeyin tamamıyla değişmiş olduğunun olumlu gözlemlerini almaya başladım.Sağlıkta tamamen yeni bir döneme çoktan girmiş bulunmaktayım,eğitim deseniz hakeza öyle...
Diyeceğim o ki artık yeni bir stile,bir imaja ihtiyacım var,baştan aşşağı yapılanmış bir kişilik ve hayat.Aslında işler şu raddeye geldikten sonra tüm bunlar benim için çok kolay.Sadece kafamda kalan bir tereddüt;artık tamamen beyaz bir sayfa açma deyiminin gerçek olduğuna kanaat getirsem bile,geçmişi de hatasız bırakmak gerekiyor geride...
İnsan geride bile bıraksa,birilerinin kafasında olumsuz hatırlanmak istemiyor tabi;ne de olsa bir yandan kendimizle barışık olmamız gerek değil mi?
Tüm bunlara karşılık dönem artık''Empati-Sempati''dönemi,taş olup çatlamaya lüzum da yok artık.İnsan affedici,af dileyici olmalı ki su misali geçip gidebilsin kendinden,ar damarı çatlamasın,kendi vicdanına yenik düşmesin...
Hani şu klasik bir''büyüklük''kavramı vardır ya,sanırım bunu gerektiriyor;affediciliği,af dileyiciliği,kafaya takmamayı ama hepsinden çok da bazen bile bile aldanmayı...
Tüm bunları yapabilen/yapan insanlar ne saftır ne de salak;fani dünya değil mi,nerede duruyoruz da nerede kalsak?Haksızmıyım dostlarım,sanki başka birşey yapınca çok farklı olacak;sadece hiç değişmeyecek bir sonuç var o da ölüm,bizler de değiştiremeyeceğimiz bu sonuca karşılık sanki değişecekmiş gibi hep doğru ilerlemeliyiz.İkimiz de aynı şeyi yapıyoruz,ya da aynı şey için yapıyoruz;ama sen kötü sayılıyorsun,ben iyi;sen kendini kandırıyorsun,ben kendimi inandırıyorum,inanıyorum...
Kahretmek de bir çare,gelmişe ve geçmişe;ama''erdem''diye birşey de var ya,o kahırda değil sabırda işte...
Diyeceğim o ki artık yeni bir stile,bir imaja ihtiyacım var,baştan aşşağı yapılanmış bir kişilik ve hayat.Aslında işler şu raddeye geldikten sonra tüm bunlar benim için çok kolay.Sadece kafamda kalan bir tereddüt;artık tamamen beyaz bir sayfa açma deyiminin gerçek olduğuna kanaat getirsem bile,geçmişi de hatasız bırakmak gerekiyor geride...
İnsan geride bile bıraksa,birilerinin kafasında olumsuz hatırlanmak istemiyor tabi;ne de olsa bir yandan kendimizle barışık olmamız gerek değil mi?
Tüm bunlara karşılık dönem artık''Empati-Sempati''dönemi,taş olup çatlamaya lüzum da yok artık.İnsan affedici,af dileyici olmalı ki su misali geçip gidebilsin kendinden,ar damarı çatlamasın,kendi vicdanına yenik düşmesin...
Hani şu klasik bir''büyüklük''kavramı vardır ya,sanırım bunu gerektiriyor;affediciliği,af dileyiciliği,kafaya takmamayı ama hepsinden çok da bazen bile bile aldanmayı...
Tüm bunları yapabilen/yapan insanlar ne saftır ne de salak;fani dünya değil mi,nerede duruyoruz da nerede kalsak?Haksızmıyım dostlarım,sanki başka birşey yapınca çok farklı olacak;sadece hiç değişmeyecek bir sonuç var o da ölüm,bizler de değiştiremeyeceğimiz bu sonuca karşılık sanki değişecekmiş gibi hep doğru ilerlemeliyiz.İkimiz de aynı şeyi yapıyoruz,ya da aynı şey için yapıyoruz;ama sen kötü sayılıyorsun,ben iyi;sen kendini kandırıyorsun,ben kendimi inandırıyorum,inanıyorum...
Kahretmek de bir çare,gelmişe ve geçmişe;ama''erdem''diye birşey de var ya,o kahırda değil sabırda işte...
0 Yorum:
Yorum Gönder