O Benim!

İstek gibi hissediyorum kendimi,varım ama yokum sanki.Şu tipik romantik erkek algısı var ya hani;sözde herkesin beklentisidir o kişi,ama yokluğuna inanılır daha çok.Yazdığım şiirlere gelen güzel tepkiler,benim için neredeyse birer trajedi.Herkes inanmış böyle birinin var olmadığına;bu şiirleri ben yazdım,oysa ben ne bir masalım ne de bir yalan...
Çok üzülüyorum sırf bu yüzden;kendimden çok benim gibi birinin düşleriyle gününü gün eden onca insana,sanki görünmez gibi geliyorum onlara.Neden ama,bunca şiir var,yazı var hikaye var da sizlere göre,bunların bir yazarı var da neden bir yaşayanı yok...


Bağırmak istersin bazen''Lanet olsun işte buradayım,ben gerçeğim,şiirlerde yazılan adam,filmlerde yaşatılan adam benim,o benim!''İstesen de kimse duymaz oysa seni;hissedersin,sanki benliğini kaybetmiş gibi.Sana iltifatlar ederler onca tebessümle,saygı duyarlar sanatına;severler ve bazen de yaşarlar yazdıklarını,ama o kadardır işte...

Ötesi yoktur bunun,elbet ki haklı olarak bilemezsin bununla yetinmeyi.Yalanım yok benim,alın işte;duygusal müziklerde,duygusal sahnelerde en ufak bir anda gözlerim yaşarır,oturur ağlarım.Bazen ağlamak için bir filmden tek bir sahne açarım,izlerim,izlerim,izledikçe düşünür,acıklanırım..(Örnek vermek gerekirse; http://www.youtube.com/watch?v=OvOUGqkPOoI )Madem vakti gelmiş,sorayım;kaçınız böyle birini tanıyor,kaçınız yanlışlıkla ezdiği karıncayı görünce benim kadar tuhaf hissediyor ve daha da önemlisi kaçınız başkalarının hayatına onlardan bile daha çok önem veriyor bazen,hem de tanımadığı insanların?

Sani bir önyargıyım,başlı başına bir duygu fazlalığıyım;melankoli de değil arabesk de benimki,sadece bolca duygusallık,biraz da düşünme hali...


BEN VARIM;ŞİİR GİBİ YAŞAR,ŞİİR GİBİ SEVERİM...

0 Yorum:

Yorum Gönder