Mektuplarım
Bunların hepsi,hepsi de benim küçük mektuplarım;kimi ulaştı sahibine,kimi gideceği yer belirsiz sürüklendi evrenimde,kimi de yazılamadı ve eksik kaldı,sahipsiz...Kaçı amacına ulaştı derseniz o da bir hiç;binlerce insan okudu bunları,iltifat edenler ve ağlayanlar da oldu..Ama ne okuması gereken okudu,ne de bu kişi var oldu...
Olmayana yazılmış,yokluğu yansıtmış ve yok olmaya yüz tutmuş benim dizelerim,meğersem bir tek ben varmışım,onlar başka şeyler değilmiş de sadece benmişim.Garip gibi durmuyor biliyorum,herşey mantığa uygun;ama duygu deyince tökezliyorum çünkü cevabını bilmediğim bir soru var,kim var olup beni de var edecek mektuplarımda?
Bazen ben yazdıklarımın arasına sığınıyorum,bazen onlar benim yüreğime,bir tek göz yaşıma,bir tek gülüşüme.Bir ben şiir oluyorum,bir de şiirlerim insanlık kesiliyor...
Ayırt edemiyorum kimseleri,anlayanı anlamayanı,bileni bilmeyeni gerçekten kestiremiyorum...
0 Yorum:
Yorum Gönder