Boşa gitmiş gibi hissediyorum bazen herşeyi,herşeyimi.Bu aralar çok duyarsınız benden''Seni mi kıracağım''cümlesini,işte o da sırf bu boş gitmişlik hissine inadımdan.. Sevgi uğruna ya da nefret uğruna olsun fark etmez,duygu bir bitiyor yazdığın tüm şiirler anlamsız,tüm yaşadıkların,yaşattıkların.. Sen de bir hiç oluyorsun ya en sonunda,sanki hi sevmemiş gibi,ya da yalancı gibi;yalan söylesen bile bu kadar koymaz ya,değer en azından...

Belden yukarısı aşk olsa bedenin,alnından öptüğün o yar tenini,dokunamadığın kirpiklerine bile değişemezsin gözlerinin.Dudaklarına dokundurmaya kıyamadığım busem,ilk kez birini sevsem,olmayan sevgilim,''sen''kadar sevemem..Doğmamış kelebeğimsin,olmayan aşkım benim,şimdi aşık da olsam sana,benim kadınım değilsin.. Aynı havayı soluyorsak,ten tene temas edip göz göze geliyor,yine de arkadaş kalabiliyorsak seninle;bir ödül versinler bize,suskunluk cesaretimize..Her an farklı farklı,sen ve ben olduğumuzu bilemeden,blmek istemeden,bilmezden gelerekten... Marifet dimi

Geride bıraktığı sadece bir ben,bana bıraktığı bir ben;zaten hiç olmamış birinin gidişi nasıl koyuyorsa,dönmesini beklemek de aynı şey.O da tıpkı seni sevmek gibi,yani ölerek amacına ulaşması bir kelebeğin.Buydu sanırım benim amacım,tek günlük bir kelebek,aşk için bir aşk ile,aşk için ölmeyi beklerken...Sevemeyeceksen hiç bakma gözlerime,sen de rahat et ben de;sonra seneler alıyor unutması,gitmiyorsun da unuttukça.Bir başkası da olmuyorsun öyle

Hani böyle o biri hiç yoktur ya,olmamıştır ya aslında;ama sanki önceden varmış gibi eksik hissedersin.Çıkan odur ama sen eksilirsin,olmayanı elinde tutmaya çalıştıkça olmayışını bile o gibi seversin... Ama daha da kötüsü,bu kişi vardır ama yoktur,sanki bir tek sana yoktur oysa ki en çok bekleyen yine sen..Lanet gibi ruhuna işlemiş;olmayanı sevmek,bazen ki sadece saf sevginle dahi ona yetememek... Sevemezsin

''Yetenek mi?''demek sizler buna yetenek diyorsunuz.Ben yazdığım her bir satırda ölürken gösteri sanıp alkışlıyorsunuz,mecburen yazdığımı bilmeden bunu bir zevk sanıyorsunuz,yazmamı bahanem zannediyorsunuz..Yalan mı,siz de görüyorsunuz...Beni övüyor,bazılarınız yere göre sığdıramıyorsunuz;sizin beni sığdıramadığınız o yerde yaşıyorum işte ben,sokak gibi kovalarken hayatı,yanlışlıkla klavyeye dokunuyor elim...Size demiyorum ama ben bittim;beni bitiren şey olmayan bir okyanusun yokluğunda boğulmak kadar acizdi de aslında...Yok canım

Razıysan gel derim bundan sonra.Göz göze kalmaya razıysan yıldızların altında benimle,zifiri karanlıkta tutmaya razıysan elimi korktuğunda,razıysan üşüdüğünde bedenini kollarımla sarıp kalbini hissetmeme.Ya da herşeyi geçtim tamam mı;razıysan sevilmeye,sevmesen bile razıysan..Gel,razıysan gel bana... Sen razı mısın sonsuz aşka,razı mısın senin uğruna feda edebileceklerime;yoksa sadece birkaç günlük çıkmalar yetiyor mu sana,bu kadar mı basitsin yoksa.Durma olmayan sevgili,gel,ol ve söyle bana

Bunların hepsi,hepsi de benim küçük mektuplarım;kimi ulaştı sahibine,kimi gideceği yer belirsiz sürüklendi evrenimde,kimi de yazılamadı ve eksik kaldı,sahipsiz...Kaçı amacına ulaştı derseniz o da bir hiç;binlerce insan okudu bunları,iltifat edenler ve ağlayanlar da oldu..Ama ne okuması gereken okudu,ne de bu kişi var oldu... Olmayana yazılmış,yokluğu yansıtmış ve yok olmaya yüz tutmuş benim dizelerim,meğersem bir tek ben varmışım,onlar başka şeyler

Bu aralar iyice değiştim ben..Kopan çiçeğe,ezilen karıncaya,çok az duygusallık barındıran en ufak bir film sahnesine,duyduğum biraz duygusal bir melodik sese ve şarkıya;hemen hüzünlenir olmuştum artık,yalnız kaldığım çoğu zaman ise ağlıyordum bunun için..Sonra sevmekten de değil ama buna ihtiyacım olduğunu hissettim,ev bomboşken açtım en şahane filmlerin en çarpıcı sahnelerini tekrar tekrar izlemeye başladım.Bir süre sonra baktım ki gözlerim şişmiş

Sizce dostlar,sizce bunlardan hangisine ihtiyacı vardır insanın,hangisi insanı temsil eder ve insan hangisi olmadan yapamaz?Dünyanın en mantıklı insanını düşünün mesela;o ki her zaman doğru işler yapar,asla yanlış bir adım atmaz,yanlış karar almaz,nefsine yenilmez.Şimdi bir de dünyanın en duygusal adamına göz atın;kendinden başkalarını düşünür hep,hep affedeyim ister,birilerini zerre incitmekten ödü patlar adeta,masumiyeti dillere destandır... Mantıklı olan insan,hiç yanlış birşey

Neler oldu neler geçti be,geçmeyenler de vardı içinde;sineye çektiklerim,meyedan dayağı gibi açık saçık yaralarım.Dedim ya duygusal bir adamım; Bir zamanlar onu sevdiğim için pişman değilim ve kendime kızmıyorum;neden sevdiğimi de bugün anlıyorum ilk defa,onca şeyden sonra bile özür dileyebildiği,bunu yapamayacak kadar katı olmadığı için.Dünya işte bu,öyle bir dünya;olmayacak kişiyi sevmişim,sevmiş-tim ama yanlış kişiyi değil... Başka bir sayfa açıldı

Uçan kaçan çapkın çocuk,kaba bi'de duyarsız,zeki ama tembel falan..Olamadım hiç,istediysem bile olamadım.Kaç kişi gördü benim gibisini,aklını edebiyat ile bozmuş çocuk bir deliyi...Hayatım şiir olmuş,anılarım edebiyat benim.Kabul edelim sıkıcı bir herifim,zaten öyle karizma da değilim... Kendime göre antisosyal,soğuk nevale bir adamım,ne tarzım ne stilim;sanarsın ki bir aşkı bir de yazmayı bilirim..Şimdi kime desen inanmaz,aşkın kitabını yazmış adama okuyan herkesin

Bu çok fazla olmadı mı artık?Her göğe bakıp seyre dalışımda bulutları,boş insanlarla boşa giden duygularımı hatırlamam.. Elin çocuğu kaldırımdaki papatyayı koparıyorsa,neden ben oluyorum ağlayan hüzünlenen... Ağlamayanın yüreği kaskatı olur belki,ama fazla değil mi;sokakta ağlayan bir kadın görünce ağlamak, ya da daha kötüsü mutluyken bile bir gün biteceğini düşünecek kadar paranoyak olmak... Kötü biri olamam belki,ama merhametim yok kendime.Sevneyi

Bu satırları sizlere memleketimin balkonundan ay'ı ve yıldızları seyre dalaraktan yazmaktayım.Harbiden ay gibisi yok seyri edilecek,Ay'ın sararmış yüzünün belirtisiz parıltıları ardına boylu boyunca uzanarak düşlere dalmak bir başka.. Ay,sanki öyle bir masum,öylesine asaletli duruyor ki var ancak yok gibi bizleri aydınlatıyor göğün en derinlerinden... İnsanı bir çekinme hissi kaplıyor Ay'ın huzuruna çıkınca,herkesler ister istemez düşünme,huzuru hissetme ihtiyacı hissediyor.Öyle

Şimdi benimle gurur duyuyorsunuz eminim,ailem,dostlarım ve beni tanıyan sizler.Diyorsunuz ki bu çocuk şiir falan yazıyor ne güzel,bu yaşta birşeye tutunuyor;öte taraftan da neler neler atlattı,bıkmadı helal olsun diyorsunuz.Peki ya tam tersi olsaydı yine takdir eder miydiniz,ya da daha doğrusu kaçınız hala sevip,hala yanımda olup takdir ederdi?Hani helal dediniz ya,ben tüm bunları yapamasaydım,birşeylere karşı direnemeseydim ne olurdu? Takdir edilecek

Zor mu,güç mü;hiçbiri değilse,neden öyleyse?Anlık değil bu yaşamlık,olsa da olmasada olmayışıyla bile bir varlık.''Yine de''diye kemirmiyor değil insanın içini bu hammallık,sanki hayat hayat değil insan ise yaratık.Onca hayat varken şair oldum neden?Onca tat varken aşk dedim neden?Ya da en basitinden;neden cümlelerde buldum kendimi,yani daha doğrusu''Neden kendimde değildim de sonradan buldum?'' Sorduğuma bakmayın,istemiyorum da bu cevapları;bana vereceğiniz her bir

Artık herşeyin tamamıyla değişmiş olduğunun olumlu gözlemlerini almaya başladım.Sağlıkta tamamen yeni bir döneme çoktan girmiş bulunmaktayım,eğitim deseniz hakeza öyle... Diyeceğim o ki artık yeni bir stile,bir imaja ihtiyacım var,baştan aşşağı yapılanmış bir kişilik ve hayat.Aslında işler şu raddeye geldikten sonra tüm bunlar benim için çok kolay.Sadece kafamda kalan bir tereddüt;artık tamamen beyaz bir sayfa açma deyiminin gerçek olduğuna

İstek gibi hissediyorum kendimi,varım ama yokum sanki.Şu tipik romantik erkek algısı var ya hani;sözde herkesin beklentisidir o kişi,ama yokluğuna inanılır daha çok.Yazdığım şiirlere gelen güzel tepkiler,benim için neredeyse birer trajedi.Herkes inanmış böyle birinin var olmadığına;bu şiirleri ben yazdım,oysa ben ne bir masalım ne de bir yalan... Çok üzülüyorum sırf bu yüzden;kendimden çok benim gibi birinin düşleriyle gününü gün

Biz şairlerin işi ne kadar zordur bilemezsiniz,yani halkın duygusal temsilcisi olanların... Şairler onları birisi incitip kızdırdığında ona hak etse bile aynı şekilde davranamazlar,çoğu insana göre de bu iyi bir durumdur ancak biz çok acı çekeriz.Bir şairin üstüne olmaz küfretmekte,istese bunu kafiyeli bile yapabilir;ama engeller onu kişiliği,oysa hep kalır içinde sarf etmek istediği hüzün,sitem ve öfke yüklü sözleri... İstesek

Hayatımda hiç bir insanı bırakmadın.Gitmedin hiç,kimseyi yüz üstü bırakmadın,umutlarını boşa çıkarmadın.İyi bir evlat oldun,iyi bir arkadaş,dert ortağı ve şimdi de yazar.İyi bir sevgili de olurdun,hayırlısı diyip sustun... Sonra gidenlerin oldu,seni yüz üstü bırakanlar,umudunu boşa çıkaranlar.Asla kendi yaptığını sorgulamadın,acaba değer mi diye;aksine daha da korktun,arkada kalan olmayı öğrenince ardımda bırakacağın herkesin çekeceği acıdan,onlardan çok sen korkar oldun... Hayatın garip

Aşka da inancını yitirmiş pek çok insan, aşık olunacak insanın varlığına; lakin sonra şair doğmuş, yazmaya başlamış bu çaresizliğin içinde bitmek bilmeden... Bir süre sonra ona da burun kıvırmışlar; böylesine bir aşk sadece şiirlerde olur diye onu takdir de etseler kendi kendine hüzünlenmiş. Kimseye anlatamamış bu şair, yazdıklarının gök kadar gerçek olduğunu. En sonunda da olmayan şahıslara ilan-ı aşk

Sevgili okuyucularım,sizlerin huzurunda doktorum sayın Muharrem Yazıcı'ya teşekkürlerimi sunmak isterim... Neredeyse şimdiye kadarki hayatımın tamamını sizin hastanız olarak geçirdim,belki de gerçekten öyledir.Bu yaşıma kadar fizik tedavi vs. pek çok yöntem ile sağlığımı geliştirmeye çabaladım;ancak sizin de bileceğiniz gibi bir süre sonra bu hastalığın giderek ilerlemesi ile sadece daha da kötüye gitmemesi için yaptım bunu... Tamamen sağlıklı olmak nedir

Valla ne diyebilirim ki,sanırım hayat bazen gerçekten de yüzüne gülebiliyor insanın.Doktorum herşeyin mükemmel ötesi olduğunu söyledi,tek tercihle yazıldığım okul gayet beğendiğim tarzda çıktı,hala yeni yazılar yazarak okuyucu ve hayran kitlemi geniş tutmayı başarabiliyorum,dünyanın dört bir yanından hergün gelen yüzlerce okuma sayısı ve hayret verici güzellikte yorumlar da buna verilebilecek en güzel örneklerden benim için.. En önemlisi de birşeyleri/birilerini

Ne yapayım yani şimdi;geçmişte yazdığım onca yaznının ve kişilere edilen ithamın artık hiçbir anlamı olmadığına göre hepsini çöpe mi atayım.Çok sevdiğim Ceyhun Yılmaz'ın da söylediği gibi,şiirler yazılanlara değil yazanlara aittir.Evet ben de koca bir çöplü görüyorum bu sayfanın derinlerine indikçe,aralarında pek çok insanın mükemmel olarak yorumladığı altın gibi cümleler de olsa amaçladığı şey ve hitap ettiği yüzünden kendi

Gökteki yıldızları say bana,gözlerinde biriktir aydınlığını.Yetmedi gecenin serinliğini sakla koynuna;ki sana her sarıldığımda,narin tenine her dokunduğumda daha da ferahlayayım.Ufkun mavisini ser saçına,havanın yumuşaklığını biriktir ellerinde.Gecem ol sen benim;geceleri seni seyredeyim,gündüze varmasam da kâfiyim... Benim olmayan sevgilim,geceden yaratayım seni,gece ol ki başbaşa kalalım.Herkesler yatsın uyusun,sen uykudan uyan benim yüreğimde.. Uykusu mu gelir insanın,geceden sevgilisi yüreğindeyse;kim ister uyumayı,ruhu canlı kaldı

Sosyal medyada bayan değil "kadın" dostlarımdan yazdıklarımı üzerlerine almalarını ve ne hissettiklerini bana anlatmalarını istedim;pek çoğu beni kırmadan yardımcı oldu ve bu sayede kendimi geliştirme fırsatı edindim... Aşık olurdum,ağlardım,hatta böyle biri olduğuna inanamıyorum gibi ve daha da ileri boyutlarda birbirinden güzel tepkiler aldık;sorduğumuz bu soruya aldığımız cevaplardan halkımızın şiire ve özellikle de onların tabiri ile"aşk şiiri"ne karşı tepkilerini öğrendik,insanlar

Al bayrağa sardılar tabutumu,hangi cenazeden çalma bir marştı bu.Fırçalama pabucu,göründü namnunun ucu.Kesti kolu kanadı,ast üst tanımadı.Kaç kez öptü sanki yanaktan,olsa kurtarır mıydı son duraktan.Kibrit çaktım lakin parlamadı,o ki daha gönlümü alamadı.Bekledim ya,olsa da kalmazdı... Anlamadın dimi ve anlamayacaksın,karışık dizelerimde oksijene susamış balık gibi çırpınacaksın;suda yaşayıp oksijene susarsan,göğe çıkıp susuz kalacaksın.Ben adını edebiyat koyacağım,sen uzaktan bakacaksın... Saçını kaşıyacaksın,ne diyor

Gökten düşsün bir kadın,kollarım arasına;deyin o kadına,gitmesin kalsın burada.O da gitmesin,giderse beklerim çünkü;ne gitsin de bekletsin,sadece sevsin... O giderse ben kalır mıyım burada,kalırsam da hala''ben''kalır mıyım.Öyle sıkı sarılayım ki ona,kollarım arasından,avuçlarım içinden kaybolmasın karanlığa doğru.Öylesine seveyim ki cesaret edemesin gitmeye,bu sevgiyi kaybetmeye;hatta en ufak birşeyde korksun ve endişe etsin,ona hiç şiir yazmayıp seni seviyorum demediğim zamanlarda... O da