Susarak
Kimsenin bana bunu ima ettiği falan olmadı da durup şunu düşündüm az evvel;biri var,bu bir diğerini tahmin edilemeyecek hükümlülükte sevmiyor,özlüyor ve vesaire;ama mesaj falan atmıyor,bunu başkalarına dahi dile getirmiyor,bu yönde herhangi bir eylem göstermiyor;insanların onun artık sevmeyi bıraktığını düşünmesi(belki sevdiğinin bile) nasıl bir durumdur sizce?Dip not,sevilen sevilmişliğinden haberdar,ama sevmemiş işte,hala sevildiğinden haberdar mı bak orası da meçhul...
Siz ne düşünürdünüz o adam için,başka birini mi bulsun?bu sefer de gerçekten sevmemiş diyeceksiniz onu n'apalım?hatta böyle devam ederse de eminim salağın teki demekten geri kalmazsınız,belki daha neler neler söylersiniz de işte adam susar karşınızda...
Tamam tamam,sakinim,özür dilerim,buraya girme zahmetinde bulunup bu bence saçma salak olan ama her geçen gün bir yenisini eklediğim yazıları anlam veremediğim bir şekilde gerçekten okuyan birkaç kişisiniz,sizden bunu bekleyemem.Buranın benim olması dışında en sevdiğim yanı da bu zaten,az da olsa buraya sadece beni anlayan,anlamaya çalışan,kendinde benden bir parça bulan insanlar giriyor;düşmanlarım buraya girmez bile zaten,hakkında iyi bir şey hissetmeyen girmez,duygusuz,kaba,küfürbaz vesaire buradan istese de geçmez...
Madem ki biz bizeyiz anlatayım susarak,hatta siz de bir müzik açın o ara(mümkünse de plak olsun) ve yalnız bizim gibilerin klişesi olaraktan "Göğe bakalım" Geçmişi özlüyorum biliyor musunuz?doğru ya bilirsiniz,bunu herkes bilir.Geömiş çok mu güzeldi?Yoo,aksine ben geçmişi hatırlarken hüzünlenmekten ziyade geçmişin hüznünü hatırlayıp üzülüyorum,affınıza sığınaraktan geçmişteki p*çleri hatırlıyorum kızıyorum,hatta ara ara öldürmenin de ultra tasarlanmış bir hayalini kurarım mesela;ama sanırım tahmin edersiniz,şu gün bütün şartlar olabileceğinin en elverişlisi olsa ve o an gelse öldürmem;bunun onlar gibileri için bir güçsüzlük,eziklik ve vesaire olduğunun,aslındaysa tam tersi olduğunun da pek tabi bilincindeyim.Yine de...Ne bileyim,arada bir yokluyor bazen...
Gelecek mi,güel bakmaya çalışıyorum,bunun için uğraşıyorum anlaşılır anlaşılmaz biçimlerde;hatta sözüm ona geçen biri Polyanna sandı beni,çok umutluymuşum ama hayat öyle değilmiş falan;açmadım tabi eski defterleri,ama aklımdan da geçti geçmişteki bütün acı,keder,hüzün,pislik falan."Biz de böyle doğmadık" dedim,cevap gelmedi hala...
Eskiden ne adamdım lan ben,kusursuz severdim,kusurlarıyla sevmek diye bir şey uydurulmuştu ama ben o kusur dediklerini kendimde olsa öpüp başıma koyardım işte ne hikmetse.Şarkıdaki gibi susarak özlüyorum şimdi o halimi,benim suçum yokken pek çok şey beni az buçuk,ucundan bucağından,sessiz sedasız ama illa ki değiştirmeyi berdi işte...Sevgi,sevmek,aşk benim için şimdi de aynı,daima ve ilelebet en platonik olanından birkaç damla;zaten bu yüzden içten içe azarlıyorum ya kendimi şuan,belki fark etmişsinizdir.Artık o manada sevdiğim birine,onu seviyorken dahi dırça atasım geliyor,lakin her zamanki gibi onların bir suçu günahı yok.İçimi mi duymak istiyorsunuz?İçim illallah diyor işte,en doğru kelime bu...
Başta bahsettiğim o suskunluk da bundan,gönülden kusursuz bağlı olup dışarıya bitirmiş gibi bözükmek bundan.Ben göstermiyorum,sadece artık ya gerçekten lafını ettiğim kadar yaşlandım ya da kendi dibime falan çöktüm,fiile geçemiyorum,geçmenin bir anlamı kalmamış tam olarak...
Buraya yazıyorum yazmasına da,gerçekte susarak;bir sebebi de,artık insan neye dayanaraktansa,biri ı anlatmadan onu sezebilsin ve gerekeni yapsın istiyor.Bu mümkün,çok kişiyi anladım ben,öyle söylediler...
Hele ki son yıllarda insanlardan bir şey beklemek huyum değildir hatta sevmem ama burada iş değişiyor;olabileceğine ihtimal vermediğim o beni hakikaten sevecek kişi olursa eğer;o beni çekip çıkarsın,çabalasın;o kadar çok aralıksız olmadı ki,o yüzden.Eğer o bunu yapar ve beni "artık bir şeyler olacak sanırım" noktasında bir inanca eriştirebilirse o vakir benim yelkenlerim denizin altına gömülür zaten.Bunu böyle alacalı anlattığıma bakmayın,uzun ve çetin bir süreç değil;bu biraz da kendini ele vermek olabilir belki ama amaan,kimin umrunda;bir seni seviyorum'a,bir el tutuşa,olmaz ama öpücüğe(yanaktan da dahil) yorgunum bilmem neyim dediğim bu ruhum(ki gerçekten yorgunum) ilk günlerine kavuşuverir bir anda...
Umarım anlatmak istediğim ana hatlarından ziyade kılcal damarlarıyla da vuku bulmuştur zihinlerde,zira aynı durumdan muzdarip kitlenin yoğunluğunu hissedebiliyorum buracıktan...
İyi geceler,
Esen kalın...
Siz ne düşünürdünüz o adam için,başka birini mi bulsun?bu sefer de gerçekten sevmemiş diyeceksiniz onu n'apalım?hatta böyle devam ederse de eminim salağın teki demekten geri kalmazsınız,belki daha neler neler söylersiniz de işte adam susar karşınızda...
Tamam tamam,sakinim,özür dilerim,buraya girme zahmetinde bulunup bu bence saçma salak olan ama her geçen gün bir yenisini eklediğim yazıları anlam veremediğim bir şekilde gerçekten okuyan birkaç kişisiniz,sizden bunu bekleyemem.Buranın benim olması dışında en sevdiğim yanı da bu zaten,az da olsa buraya sadece beni anlayan,anlamaya çalışan,kendinde benden bir parça bulan insanlar giriyor;düşmanlarım buraya girmez bile zaten,hakkında iyi bir şey hissetmeyen girmez,duygusuz,kaba,küfürbaz vesaire buradan istese de geçmez...
Madem ki biz bizeyiz anlatayım susarak,hatta siz de bir müzik açın o ara(mümkünse de plak olsun) ve yalnız bizim gibilerin klişesi olaraktan "Göğe bakalım" Geçmişi özlüyorum biliyor musunuz?doğru ya bilirsiniz,bunu herkes bilir.Geömiş çok mu güzeldi?Yoo,aksine ben geçmişi hatırlarken hüzünlenmekten ziyade geçmişin hüznünü hatırlayıp üzülüyorum,affınıza sığınaraktan geçmişteki p*çleri hatırlıyorum kızıyorum,hatta ara ara öldürmenin de ultra tasarlanmış bir hayalini kurarım mesela;ama sanırım tahmin edersiniz,şu gün bütün şartlar olabileceğinin en elverişlisi olsa ve o an gelse öldürmem;bunun onlar gibileri için bir güçsüzlük,eziklik ve vesaire olduğunun,aslındaysa tam tersi olduğunun da pek tabi bilincindeyim.Yine de...Ne bileyim,arada bir yokluyor bazen...
Gelecek mi,güel bakmaya çalışıyorum,bunun için uğraşıyorum anlaşılır anlaşılmaz biçimlerde;hatta sözüm ona geçen biri Polyanna sandı beni,çok umutluymuşum ama hayat öyle değilmiş falan;açmadım tabi eski defterleri,ama aklımdan da geçti geçmişteki bütün acı,keder,hüzün,pislik falan."Biz de böyle doğmadık" dedim,cevap gelmedi hala...
Eskiden ne adamdım lan ben,kusursuz severdim,kusurlarıyla sevmek diye bir şey uydurulmuştu ama ben o kusur dediklerini kendimde olsa öpüp başıma koyardım işte ne hikmetse.Şarkıdaki gibi susarak özlüyorum şimdi o halimi,benim suçum yokken pek çok şey beni az buçuk,ucundan bucağından,sessiz sedasız ama illa ki değiştirmeyi berdi işte...Sevgi,sevmek,aşk benim için şimdi de aynı,daima ve ilelebet en platonik olanından birkaç damla;zaten bu yüzden içten içe azarlıyorum ya kendimi şuan,belki fark etmişsinizdir.Artık o manada sevdiğim birine,onu seviyorken dahi dırça atasım geliyor,lakin her zamanki gibi onların bir suçu günahı yok.İçimi mi duymak istiyorsunuz?İçim illallah diyor işte,en doğru kelime bu...
Başta bahsettiğim o suskunluk da bundan,gönülden kusursuz bağlı olup dışarıya bitirmiş gibi bözükmek bundan.Ben göstermiyorum,sadece artık ya gerçekten lafını ettiğim kadar yaşlandım ya da kendi dibime falan çöktüm,fiile geçemiyorum,geçmenin bir anlamı kalmamış tam olarak...
Buraya yazıyorum yazmasına da,gerçekte susarak;bir sebebi de,artık insan neye dayanaraktansa,biri ı anlatmadan onu sezebilsin ve gerekeni yapsın istiyor.Bu mümkün,çok kişiyi anladım ben,öyle söylediler...
Hele ki son yıllarda insanlardan bir şey beklemek huyum değildir hatta sevmem ama burada iş değişiyor;olabileceğine ihtimal vermediğim o beni hakikaten sevecek kişi olursa eğer;o beni çekip çıkarsın,çabalasın;o kadar çok aralıksız olmadı ki,o yüzden.Eğer o bunu yapar ve beni "artık bir şeyler olacak sanırım" noktasında bir inanca eriştirebilirse o vakir benim yelkenlerim denizin altına gömülür zaten.Bunu böyle alacalı anlattığıma bakmayın,uzun ve çetin bir süreç değil;bu biraz da kendini ele vermek olabilir belki ama amaan,kimin umrunda;bir seni seviyorum'a,bir el tutuşa,olmaz ama öpücüğe(yanaktan da dahil) yorgunum bilmem neyim dediğim bu ruhum(ki gerçekten yorgunum) ilk günlerine kavuşuverir bir anda...
Umarım anlatmak istediğim ana hatlarından ziyade kılcal damarlarıyla da vuku bulmuştur zihinlerde,zira aynı durumdan muzdarip kitlenin yoğunluğunu hissedebiliyorum buracıktan...
İyi geceler,
Esen kalın...