Alptuğ'un Mekanı

13 Temmuz 2014

Ruh Eşime Mektup

Sana sesleniyorum gönül ve ruh eşim, her kimsen. Bir yerlerde benim yaptığımı yapıyor olduğunu bilmek hoş, lakin ayıp bu senin yaptığın; ben seni beklerken, sen gönül besliyorsun başkalarına.
Bekle o günü, ikimizin de tesadüf olmadığını bildiği o tanışma, karşılaşma anını bekle. Bekle ki tarihimiz yazılsın, sen ve ben olmanın yanı sıra bizliği yansıtalım birbirimizin gözlerinde ve sözlerinde.

Senin ve benim yaşadığımız her şey "bizim" için aslında; bir gün karşılaşacağımızı bilerekten birbirimizi aramakla, başkalarında bulmak ile kül etmeyelim hayatımızı. En sonunda da Allah'ın buyurduğu "kaza"mız gerçekleşerek birleşelim, bir olalım.

Kim bilir belki sen de bir yerlere yazıyorsundur bu gibi satırları, belki de bu sayede buluruz birbirimizi.

"Birbirimizi bulduğumuzu nereden anlayacağız?" deme bana; nereden olduğunu bilmiyorum ama anlayacağız. Birbirimizden öncekileri anladığımızı sanmıştık; oysa birbirimizi gerçekten bulduğumuzda zaten birlikte olup, ayrılamayacağız.

Bekle beni, çok yakınım sana; hissediyorum seni, biliyorum senin de beni hissettiğini.

12 Temmuz 2014

En Başındayız

Yine en başındayız değerli okuyucularım,geçen sene bu aylardaki yazılarımda saklı ben ile bu ben aynıyız.Yine bir dizi yalnızız,bol bol;ama bir fark var,o da ben artık sevmek istemiyorum,artık tek bir kişiye hitap etmiyorum.Bir arpa boyu yol gitmemişim meğersem,yine bir başıma bekler olmuşum ölümü,yine bir o kadar umutsuz ve sadist takılıyorum,yine içimde bir bıkmışlık ve suratımda haddini bilmez bir somurtkanlık...

Bende kalınca elimde bomba gibi patlayan o şey,yanlış kişiye gidince yine bana patlayıp doğru kişiye ulaşınca bütününü birden sarıyor yaralarımın.Aşkım o kadar büyüktü ki benim,her defasına beni hedef seçti,çünkü rastlantılarım o kadar iç yakıcı tesadüflerdi ki hep en yanlış ve olmayacak kişilerde düğümlenmişti...

11 Temmuz 2014

Değişti ''Keşke''ler

Keşkelerim bile değişti artık,''Keşke sevseydi!''demek yerine''Keşke sevmeseydim!''diyebiliyorum.Ama yine aynı vaziyet.Yine yok gibi hissetmeye başladım,yokmuşum gibi.Yine en karanlık çağıma en baştan bir dönüş yapıyorum,yine aralıksız olarak düşüyorum ve en önemlisi de ben yine ölüyorum.İşin en kötü yanı ise,bitmek bilmeyen bir ölüş benimkisi,öl Allah öl...

Aşırı derecede saçmalıyor olabileceğimin farkındayım ancak üstelemiyorum.Çünkü muhtemelen şu an bir tramvanın tam ortasındayım ve bunu atlatmak için neye ihtiyacım olduğundan ise zerre habersizim.Birileriyle muhabbet etsem diyordum,gecenin bilmem kaçında bile su gibi muhabbetin dibine vurduğumuz insanlar dertleşmeye gelince yoklar...

Yani yine sizlerle başbaşayız,kim olduğunu bilmediğim onbinlerce okuyucum.Yine başladı benim için aynı şizofreni maratonu,yine başladık saçma sapan ayrılık ve hüzün dolu bir takım yazıp çiziştirmelere...

Bildiğin Ama...

Ben de olsam aynı şeyi yapardım galiba,bu yüzden kendim hariç kimseye söyleyecek en ufak lafım da yok,kendime söyleyeeğimi de hergün söylüyorum zaten.Her gün bir şiir,bir yazı yazlısa size,isminiz geçmiyor fakat size olduğunu biliyorsunuz,çünkü o kişi başka kimseyi sevmedi ve sevmeyecek bunu da biliyorsunuz.Bu durumda siz de aynı şeyi yaparsınız;neyi mi?boşverin gitsin...

Bazen kendime bela okuduğum bile olur,yakın dostlarım şahit olmuştur bazenleri.Kaderime değil ama,yalnızca kendime,mecbur hissederek yaptığım seçimler ile kaderimi şekillendiren bana bela okurum.Beladan iyisi mi var,o da çabucak gelir maşallah...

Kimler neler yaptı,ben hala buradayım;hala buradayım ve birini bekliyorum,kimi diye sorsan gelmeyecek birisini diye cevap veriyorum.Acaba diyorum imkansızı mı seviyorum,ya da beklemeyi,özlemeyi,acı çekmeyi falan?Çünkü tüm bunları o kadar büyük bir maharet ile yapıyorum ki görenlerin ağzı bir karış havada kalıyor...

Anka Kuşu

Anka kuşu gibidir aşk.Hani siz böyle unutamadınız,vazgeçemediniz falan zannedersiniz.Oysa ki cidden unutmuş ve vazgeçmişsinizdir,ancak sonrasında bir daha hatırlamış ve tekrardan aşık olmuşsunuzdur.O yüzden''Unutamıyorum!''yerine''Hatırlamadan duramıyorum''demelisiniz...
Ya da aslında kabullendiniz meseleyi,çoktan aştınız;sonra tekrardan ve tekrardan böylece sürüp gitti,son olarak da en büyük hamleyi yapıp sizi asla olmadığı ve olmayacağına her türlü inandırdı...

Aşk ile başa çıkamıyor oluşumuzun en az lakin en belirgin sebeplerinden biri de aşkın ölümsüz,daha doğrusu yeniden doğan birşey oluşu.Evet daha önceleri aşkın sonsuzluğundan bahsetmiştim,''Öyleyse ne demeye ölüp tekrar canlanıyor''derseniz ona da bir cevabım var elbet;

Ölümü ölüm olarak düşünmeyiniz,etkisini kaybetmek falan da değil;aşkın tek bir ölümü vardır,o da başka bir aşk.Aşktan başka bir aşka geçebilmek mümkün değildir aslında,tabi ikisi de eşit durumdaysa...
Şöyle anlatayım;
Birisinin aşık olduğu kişi ölüyor ve o da bir başkasına aşık oluyor,bu gayet normal bir durum;ancak o kişi aslında ölene de o kişiye de aşık.Aynı anda iki aşk mümkün müdür diyenlere de bir cevap çıktı bakın,işte tam da bu gibi mümkündür...

Avlanmak

Avlanmaktan kolayı yoktur belki de biz insanlar için,her daim birşeylere veya birilerine avlanmak ile geçer o gelişigüzel ömrümüz.Aşka avlanırız,hırsa,nefrete ve öfkeye.Ama aşk dışında bunların hepsi kötüdür,bu yüzden de en çok acıtan hep aşk olmuştur işte...
Yanacaksan yandığına değsin değil mi?Kötü birşey yaparsın ve yanarsın,ne kadar da basit;lakin aşık olduğunda iyi birşey yapıp yanarsın,yani yandığına yanmak durumunda kalırsın bir bakıma.Çünkü sebepsiz yere acı çekiyor olmak da fazlasıyla acıtır,hatta öyle ki çoğu zaman o acıyı bile geride bırakır.

Ne kadar da ucuz birşey insanın hayatı,hatalar,kötülükler ve iyilikler neden bu kadar basit peki?Yok yok,bu işte harbiden bir terslik olmalı.Hani derler ya''Mazlumun ahı''diye,işte bu olay tam da o dediklerindendir,yanlış mıyım dostlar?

Lakin herşeye rağmen asla da''Keşke yapmasaydım!''diyemezsiniz aşkta,çünkü sonucu sizin için kötü bile olsa-ki siz bunu kötü görüyorsunuzdur-yaptığınız şeyin doğruluğundan öyle eminsinizdir ki içinizdeki o gözü pek tavır sizi güçlü ve az da olsa mutlu kılmayı başarır.Bakın;dediğiniz gibi kötüymüş evet,ancak en azından düşündüğünüzden bir''gıdım''daha az...☺

Fazlalık

Bu aralar çok gülüyorum ya,neredeyse kahkahalar atacak duruma geldiğim dahi olmuştur.Aşkı konuştuğum her insan bunu yapıyor,özellikle de beni az çok tanıyan insanlar;aşkın biraz fazla olduğunu düşünüyorlar,ya da benim yaşadığımın.Çünkü onlar ya hiç aşık olmadılar,ya da aşk onlara asla bunu yaşatmadı.İri iri gözlerle bakıyorlar ben anlatırken,sanki ben uyduruyormuşum gibi;bu güne kadar kimse en azından yüzüme karşı söylemedi uydurduğumu,lakin hepsinin de hemfikir olduğu bir düşünce vardı,o da bu benimkinin aşktan öte olduğuydu...

Efsanelere inanmadıkları anlaşılıyordu bu insanların,Ferhat,Mecnun ve Kerem'e;oysa ben bunların birer efsane olduğunu bile düşünmüyorum,gerçekten de inanıyorum var olduğuna.Asıl garip olan ise bu insanların tutumu;
Bunlar aşkın bu kadar büyük birşey olduğuna,insana neler yaptırabileceğine karşı inançlarını yitirmiş durumda...
Aslında bir bakıma ben de bu yüzden yalnızım ya,aşkı bu kadar derinden ve içten yaşayan bir başkasının var olmadığından...

Ya adamlara tuhaf geliyor arkadaş,ona benzeyen birini gördüğümde nefesimin kesiliyor olması,onun ismini işittiğimde tam olarak olmasa da gözlerimin kararıyor olması ve bu gibi şeyler.İnanmıyor değiller belki,ancak sıradışı görmeleri sinir bozucu.Bu bu kadar da garip değil,asıl aşkın ta kendisi bu işte...
Mecnunun çöllerde aklını kaybetmişcesine sessiz soluksuz yol almasının sebebi de bu aşk,Ferhat'ın dağlarda dur durak dinlemeden amansızca çalışmasının da...

Peki sizinki hangi aşk,o olmadı diyerek pes ettiğiniz ya da sadece birkaç gün süren aşklarınız,o sevginizi zerre kadar göstermeyip sadece güzel sözler söyleyerek sahip olduğunuz aşklarınız!..

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )