Benim Yazılarım...
Yüzlerce şiir yazabilirim ben,binlerce deneme ve onlarca şarkı sözü de öyle;ama sahiden yetmiyor,yetmeyecek de.Bu zamana kadar da hep tek bir şeye tutunarak yazdım aslında''Yazınca geçer''dedim hep,bir süre sonra öyle çok yazarım ki seni unuturum,sen olmasan da yazdıklarımla ve okuyucularımla mutlu olurum.Olmuyor ki o dediğim,nice yazılar,şiirler;her insanın yerini tutsa da,senin o hiç doldurmadığın boşluğu doldurmaya yetmiyor...
Umutsuz bir arayış benimkisi,kifayetsiz;yokluk içinde kendini zengin gösterme çabası bu,başka da birşey değil.İşte bu yüzden insanlar beni yazdıklarımdan dolayı tebrik ettiklerinde neredeyse üstüme bile alınamıyorum.Çünkü garip ya,benim canımı yakan şeyler onlara göre birer güzellik...
Asla zevk alarak yazmayı öğrenemeyeceğim ben,zevk alsam bile keyif asla;bu böyle geldi ve böyle de devam eder,alıştım belki ama alışmak acıyı ne hafifletiyor ne dindiriyor.Zaman da öyle aslında,zamanın kimseye bir iyilik borcu yok;bugün sana çok bir iyilik yapıp onu sana unutturmuş gibi gözükse de bir zamanlar onun acısını sana çektirmiş olan da yine zaman çünkü...
Geçmedi ve geçmeyecek de,bu böyle devam edip giderken ben de yazılarımı ve şiirlerimi yazmaya devam edeceğim durmadan.Ve yazdığım her bir kitapta,şiirde ve yazıda bambaşka bir sen oluşturacağım,bunu öyle bir marifetle yapacağım ki hepsini birden okuyan birisi asla betimleyemeyeceği bir insanı adeta tanımış olacak...
Her eserim birbiriyle bağlantılı olacak,sonunda hepsini birleştirdiğinizde ise ortaya tek bir kişi ve tek bir hayat çıkacak;o da benden uyarlanmış,bir aşkın şekillendirdiği bir kadın ruhu...
Yazmak bitmiyor ve kesilmiyor,şu an bile dünyanın her bir yanında milyonlarca şey yazılıyor,hepsinin içinde ayrı bir hikaye ve ayrı bir insan hayat buluyor...
Yani diyeceğim o ki''Yazmak akıl,yazmak mutlu işi değil!''
Umutsuz bir arayış benimkisi,kifayetsiz;yokluk içinde kendini zengin gösterme çabası bu,başka da birşey değil.İşte bu yüzden insanlar beni yazdıklarımdan dolayı tebrik ettiklerinde neredeyse üstüme bile alınamıyorum.Çünkü garip ya,benim canımı yakan şeyler onlara göre birer güzellik...
Asla zevk alarak yazmayı öğrenemeyeceğim ben,zevk alsam bile keyif asla;bu böyle geldi ve böyle de devam eder,alıştım belki ama alışmak acıyı ne hafifletiyor ne dindiriyor.Zaman da öyle aslında,zamanın kimseye bir iyilik borcu yok;bugün sana çok bir iyilik yapıp onu sana unutturmuş gibi gözükse de bir zamanlar onun acısını sana çektirmiş olan da yine zaman çünkü...
Geçmedi ve geçmeyecek de,bu böyle devam edip giderken ben de yazılarımı ve şiirlerimi yazmaya devam edeceğim durmadan.Ve yazdığım her bir kitapta,şiirde ve yazıda bambaşka bir sen oluşturacağım,bunu öyle bir marifetle yapacağım ki hepsini birden okuyan birisi asla betimleyemeyeceği bir insanı adeta tanımış olacak...
Her eserim birbiriyle bağlantılı olacak,sonunda hepsini birleştirdiğinizde ise ortaya tek bir kişi ve tek bir hayat çıkacak;o da benden uyarlanmış,bir aşkın şekillendirdiği bir kadın ruhu...
Yazmak bitmiyor ve kesilmiyor,şu an bile dünyanın her bir yanında milyonlarca şey yazılıyor,hepsinin içinde ayrı bir hikaye ve ayrı bir insan hayat buluyor...
Yani diyeceğim o ki''Yazmak akıl,yazmak mutlu işi değil!''