Herkes tüm gün yan gelip yatarak film izliyorum sanıyor, halbuki ben sadece karşısında film açık olan ve aslında kırk çeşit şey düşünmekten, yatar halde felç geçirmiş bir adamım, hepsi bu.

Sanırım hayatıma hatırı sayılır boyutta bir yenilik getirememek uzun zamandır doldurmuş beni, içten içe sinirliyim her şeye, fazla bağırıp çağırır oldum farkındayım, hatta gözümün kararmasından korkar oldum ne yalan söyleyeyim. İkidir çok net şekilde bazı ihtimallere çok ama çok yaklaşıp sonrasında fersahlarca geri düşüyorum. Benim gitmem lazım okuyucu, istek değil gerek yemin ederim. Çamura saplanmış bir araba gibi zihnim ve gazı kökledikçe de sabit durdukça da batıveriyorum. Aynı anda o kadar çok şeyi düşünüyorum ki; ciddi fakat yine de boktan olan realist kaygılardan tut da duygusal yıpranmışlık ve benzeri bir sürü şey kan dolu ama sessiz savaşıyor içimde.

Asıl mevzu işten çıkmamla başladı, ben zaten bir noktada çıkacaktım çünkü oyun sektörüyle hatta oyunlar ile hiç bağdaştıramamıştım kendimi, sorun şu ki ben bu çıkışı kendimi güvenceye aldıktan sonra yapacaktım ve bunun birazcık da olsa erken olması önümü çok bulanık kılıyor. Aslında şu andan itibaren hiç çalışmasam yine de aynı düzeni hasbelkader devam ettiririm ama meselenin dokunan yanı, çalışmanın benim için bazı şeylerden bir kaçış olması, örneğin geçmişi düşünmekten.

Şimdi hem geçmiş gelip duruyor aklıma, hem önümdeki belirsizlikler, iş bulamamak. Yani bulurum aslında şu ya da bu biçimde ama uzun zamandır hayalini kurup dibine geldiğim şeyleri öldürür bulduğum takdirde; düşlediğim sahil kasabasına muhtemelen taşınamayacağım çünkü yüksek ihtimalle remote olmayacak bu kez işim, hadi yazlık olarak aldık desen ona da gidemeyeceğim çünkü bir yere yeni girdiğinde ilk yılın dolmadan izin imkanın olmuyor... Hayatım değişecekti ulan, her şey hazırdı, her şey, çok uzun zamandır idealize ettiğim yaşam biçimi parmaklarımın ucundaydı, kendimi gerçekleştirebilecektim nihayet, belki kötü yanlarımı da hepten törpüleyecektim, herkesi her şeyi geride bırakıp akıp gidecektim. Şimdi koca bir hiç oldu hepsi, ben dahil belki. Asla bu döngüden, bu şehirden çıkamayacak, bazı şeyleri kırıp aşamayacak olduğumu içten içe kabul edeyazıyorum ve bilen bilir çoğu hikayenin sonu budur aslında, devam bile etse.