Yalnızca o başka hayatı garantilediğimde çok yakında, ihtiyacım olmadığına emin olduktan sonra geri dönmeye bu limana; hayatımda bir defaya mahsus, bunca zamanın her şeye birikmişlikleriyle yakıp öyle gideceğim buraları. Çoğu insanın hayatından, duysalar onları hayli acıtacak gerçekleri biliyorum şu ya da bu şekilde, gitmeden açacağım o pandoranın kutusunu; belki sana kötülük gibi geliyor şimdi bu ama son iyiliğimi yapmış olacağım aslında nelere kadir olduğumu göstermek suretiyle dahi olsa. Kimlerin kimlerin kuyusunu kazığını adım gibi biliyorum, hepsi yan yana, sıkı fıkı, ben tek kişiyim...

Kornayla yıkılan binalar gibi seyedeceğim başka bir Alptuğ olarak bu hayatımdan kalanları, tıpkı bir televizyon haberi izlercesine kayıtsız ve yabancı...

Gitmek hiç bu kadar kolay olmamıştı okuyucu, bu kadar yapayalnız olmanın özgür kılacağını bilsem daha evvel olurdum adeta; ne hoşlandığım biri kalacak arkamda, ne arada buluştuğum ve özleyeceğim dostlar; zaten manen uzağım, cismen de nihayet gideceğim. Başka bir yerdeki başka bir adam olacağım, uzak akraba gibi eski sikten anılarla hatırlanacağım kırkta yılda, kim bilir şimdi ne yapıyordur cümlesindeki özne olacağım.

Hem bakarsın aşık falan olurum belli mi olur? Şaka şaka, yani inanır mısın ben dahi gülüyorum bunu söylerken; evvela dinleneceğim, çok ama çok düşünüp kendimi bulacağım iyice, kendimi yaşamanın tadını alacağım, bundan bıkmadan da hayatımda bir başkasına yer açabileceğimi sanmıyorum. Önce uzun uzun tuzlu suya basmalı yara kabuklarını 

Tanıdık hiçbir şey görmeden, deniz karşısında yeniden kitaplar okuyacağım.

Benim için dua edin, acelem yok ama güzel olur erken gidebilsem.