Eskisi Gibi Olmayacak

Hayal bu ya, hadi diyelim her şey eskisi gibi oldu, her şey istediğim gibi oldu... Yine de olmazdı ki.

Artık sizi görünce gözlerimin içi gülmüyor, kalbim hızlanıyor hala belki ama yalnızca stres ve acıdan. Paylaşacak bir şeyimiz kalmamış, oturup konuşsak bile bir yanından kavgaya varacak belli. Bende iyi hiçbir şey uyandırmıyorsunuz, sadece sızı, sadece burukluk... Her şey eskisi gibi olsa şimdi, siz bile; yine de sizinle eski biz olamayız, ben değiştiğim için değil, bir tek ben değişmediğim için.

Yanisi güzel olan tek anılar kalmış, onlar da sizi daha da anmamak için unutulmaya mahkum.

Ne diyebilirim ki size, yalandan nasılsınlar iyiyimler, yine görüşelimler... Ki bazen bir güzel gün bitmeye yakınken, ters giden hiçbir şey olmasa da bilirsin, benzeri bir günün bir daha yaşanmayacağını. Bu da öyle bir şey işte. Artık bir zaman makinem dahi olsa, o yalan geçmişim bile kabul etmez beni.

Hiçbir şeyin toparlanacağı yok onu da kim çıkardı, şu hayatta en acı şey mesafedir zaten bilen bilir, ölünün yaşayana olan mesafesidir ölümü zul kılan. Ölülerimiz ara sıra gelip bizle sohbet edebilse bu kadar ağlar mıydık cidden ölüme?

Ölmemișken bizi ağlatanlar... Onları da siz düşünün madem. Ha bir de... Beni mesafelere gömün.