Öylece

 Temennim yok artık, beklentim yok, olumlu tek bir acaba yok içimde atan şeyde. Öylece duruyorum, olanla öleni seyrediyorum yalnızca, bir gün ikincisi ben olana dek.

Hevesim de yok artık, çabam yok. Sokulmuyorum insanlara, mümkünse itiyorum. Evet kabul ama vicdansız değilim, biliyorum ki kapattığım kapılar yerine açılanlar... Benden iyi.

Bazen yüzebilmenin tek yolu bırakmak kendini, ben de bıraktım işte, bedeli akıntıya yem olmaksa bile.

Siz de bırakın, çünkü ağırlık olmasanız bile...

Kendi ağırlığımı hatırlatıyorsunuz.

Öylece işte, öyleceyim ben artık.

Herkesten bana karşı haklı olduklarını düşündükleri her şey için peşin peşin özür dilerim. 

Haklılıkta gözüm yok uzun zamandır.

Ama benim telafim yok, geçtim artık ben, affetsem de etmesem de.

Şimdi söyleyin bakalım, size mi geçmiş olsun bana mı?

Yine de seviyorum dünyayı, gözü açık ölmüş gibi, öylece.