Yalnız Söğüt ve Yeni Ben

Oturdum sabır ağacının dibine yanlışları sayıyorum

Kendimi ne kadar sevmediğimi fısıldıyorum

Bir ölüm uykusu bastırıyor da kalkmaya utanıyorum

Koskoca boşluğun ortasında, altında sandalye olan bir söğüt ağacı

Beni bekliyor gibi duruyordu, oysa benden kalanlar vardı anca

Şimdi o uzun dallar sarsa beni de yalnızlığım eksilse

Ya rüzgar esip dallar titrerken aralarından dostlarım dönse....

İçin için ağlasam.