1

Yirmili yılların iki buçuğuncu saatinden yazıyorum sana sevgilim, birkaç senedir olduğu gibi İncir Reçeli (2) izleyip birkaç göz yaşı akıttım öncelikle.
Üzülme benim için, ışıklıdır yolların biliyorum. Yalnız bi'adamım ben kabul et, sanıldığının aksine tek senle de alakalı değil bu, içim tek benim. Bir yerim var, kimsenin dokunmaya yeltenmeyeceğini bildiğim bir yer, yalnızlık bu. Filmde de dediği gibi "Biri olmak lazım, en azından biri için." Ben de işte hep birinin eni olmak istedim; en sevdiği, en mutlu edeni, en iyi dostu, en iyi hissettiği...

Hiç düşündün mü nereye gider başıboş bir kayık, düşünme de zaten, nereye gittiğinin bir önemi yok çünkü, neden başıboş olduğu mesele.
Ellerime değmeyen ellerinin ağırlığı karışıyor geceme, bilmem kaç bin yıl evvel sönmüş yıldızların kayışını şimdi görür gibi özeniyorum yaşamaya; belki çok geç belki hiç gerek yoktu bile.

Kendime ayıracak ne sevgim ne vaktim oldu ama bağışla, değer vermek daha çok bana göre, gör bak değer görmeyi dahi yakıştıramam kendime. Kızma böyle oldu için, böyle geldi böyle gidiyor işte, kötü biri değilim ben bir tanem; sevmeyi seviyorum sadece, hiç sevilmemișken.
Gör içimdekini, yangını da güzel adamı da, bu güne kadar ne yaptımsa iyilik güzellik için olduğunu da; sen bari yargılama beni, dokun, batırmadan dokun sadece,yavaşça. Anlayacaksın.

Şimdilik hoşçakal, seni seviyorum, her kimsen.

0 Yorum:

Yorum Gönder