Varmak

Vardığımda ki varmak,
Biterken bir daha gerçekleşmeyeceğini bildiğin
Bütün güzel buluşmalar kadar acıdır esasında...
Kapalı bir kapıdan ayrı düșünülmeyeceğim.
Ufukta olan ve kötüsü, hep ufukta kalacak o ışık
Isıtmayacak artık umudumu, unutamayacağım
Çünkü yenimin ihtimali kalmayacak
Geleceği unutup, kendi geçmişim olacağım.

Son kez aynaya bakmış olacağım bakarsam şayet,
Kırıklarım batacak kendime, yumuşacık olsam da
Kalır mıyım acır mıyım düşünmeden kimse
Başta ben, sonda anlatılmayan bu eski hikayem
Dilden dile dolaşmak suraya dursun,
Unutulacağız hızlıca, kelebek ömründen hallice
Özlenir mi Alptuğ vardığında,
Varmak ki hiç olmadığına.