Fanussallık
Fanustaki balıksın benim için sevgilim; dokunamam sana, alamam avucuma, duyamam sesini, fanusu kırıp atamam... Ölür gidersin yoksa. Sadece bakabilirim, sen sadece bakabildiğim kadar benimsin...
Fanus odamda durur, ben odamda dört dönerim sen fanusta. Tam sen de beni sevecek olursun, unutursun.
Sen fanustayken hiçbir işe yaramam, senin balık oluşun fanusluğa iter benim de dünyamı; oysa yüzme bilmem hasret sularında.
Bilirim er geç ters döneceğim, bilirim unutacaksın, bilirim hiç olmadım... Görmek de kafiydi seni, sende aynaya bakınca canlanan kadar basit bir etki değildi; seni görmediğim anları unutasım gelir balık gibi.
0 Yorum:
Yorum Gönder