Fazla Bir Şey Değil

Cereyan yapıyor kalbimdeki koca delik, çok uluslu yalnızlığım daima nemli kılmakla sorumlu gecemi; geceyi değil evet gecemi, yalnızca ve "yalnız" ca benimkini...
Her şeyi anlatmaya yetecek bir yazı yazabilsem bile, anlanmaya asla yetmeyeceğini bilmek kaldı boğazımda. Geniş zamanlarca özledim var olmayı, kayboldu kalbimin kırmızısı.
Arayamıyorum istikbalimi bile, tüm nefeslerim yeni yetme, sabrım kısa sükutum âlâ.
İnkarı yok itilip kakılmıșlığımın,lüzum yok aksini iddia etmeye yalnız bırakılmışlığımın. Öyle işte, yağmur yağması gibi öylece ve birden.
Bakmayın aslında bi'nebze canımı acıtıyor eskimek lakin ne gele elden.

Stopları yanmayan araba gibiyim hayat yolunda, yavaş mı gidiyorum duruyor muyum güç bela belli, tehlikemse așikar... Bir o kadar da tek başımayım.
Yaşamak için feragat ettiğim güzel duygular, düşünceler, hallerden ne haber; o her gün başka biri olmaktan utanarak fakat daha da başka olmaya imrenerek açtığım gözlerime sorsanıza kaç defa gördüler sevgiyi bir başkasının kendilerine bakan gözlerinden.
En iyi ihtimalle ya belli etmiyor kimse ya ben körüm, ki bilen bilir aynaya ilk bakışında başlar insanın körlüğü, ilk o zaman uzaklaşır kendinden, kendine en yakın olup dışarıdan dokunduğunda. Korkutucudur çünkü birinin "başka"sı olduğunu fark ederek yaşamak...

Fazla bir şey değil,
Sevgi,
Gönlünden ne koparsa.

0 Yorum:

Yorum Gönder