Başarısızlık
Ah yaşım ve kel başım,
Yani yalnızca balık yiyip uyumak olabilirdi; bir dersten sorumlu tutulmak, sınav olmak, başarısızlık. Dersi ben mi yarattım oysa, tüm bunların temeli ise bizi işe sokmak, lakin sanıyor musunuz ki işe girdiğimde yine aynı şeyleri yapmayacağım? İnsan sıkışık olmamayı özlüyor, ekseriyetle bir pazar sabahı, tıpkı böyle bir pazar sabahı yoganın altına gömülmüş, sıcacık, uykuyla uyanıklık arası bir haldeyken yarına gidecek ödevler veya dünkü deneme sınavının berbat sonucu beynini hilti gibi delmeden insan olduğunu hissetmek istiyor. Bir klişe olarak da "İleride rahat etmemiz/mutlu olmamız için" var, bunu söyleyenler buna can-ı gönülden inanıyorsa benim için de bir sorun yok, ama sanmıyorum işte...
Başarısız oldum, çok da emin çıkmıştım üstelik, gerçekten de çalışmıştım; ilk defa bu kadar soru soruldu ve ben ilk defa olabildiğince fazla yapma hırsına büründüm ki sonuç ortada, utanmasa alnımın ortasında. Atılan ufacık bir mesaj, gerçi biz biraz doğal ve biraz haklı olarak, birazsa çaresizliğimizden bunda bir yanlışlık olduğunu düşünmekteyiz...
Kaydırdım, ya da bir şeyi başından yanlış öğrendim, belki de cevap kağıdını yanlış kodladım falan filan...
Bu başarısızlık beni yermiyor, gerçekten çalışıp sınava girdiğimde, soruları çözerken ve sınav bitişindeki cevaplarımın doğruluğuna olan inancımın pompaladığı sevincin neticesinin bu hüzün olması hayatın her insana her zaman sunduğu bir kırgınlık gibi değil işte...
Ayrıca anlamıyorum, söz konusu birini seçmek ise toplum niçin bunları baz alır, niçin kendimi ifade edebiliyor, insanları gözlemleyebiliyor, bunca duyguyu ustalıkla yaşayıp tecrübe edinebiliyorken benim matematiğimdir önemli olan? Biri size iki kere ikinin dört ettiğini söylerse mutlu olmaz hatta sizi salak yerine koyduğunu düşünüp kızarsınız, ama biri size şiir yazsa tebessüm etmeme ihtimaliniz azdır; madem mesele ileride mutlu olmak, madem öyle olduğunu iddia ediyorsunuz neden ipteki cambaz eder, düşene kadar panik, düşünce de rezil edersiniz insanları...
Allah'ın yarattığı pozitif bilim kimse yapmasa da orada duruyor işte, hep geçerli; ama benim yazdığım bu yazıyı şuan yekten silsem kim aynı kelimeleri aynı yerde ve anlamda kullanarak yazacak bulun, zira bulamazsanız ben de sizi başarısız ilan edeceğim...
Yani yalnızca balık yiyip uyumak olabilirdi; bir dersten sorumlu tutulmak, sınav olmak, başarısızlık. Dersi ben mi yarattım oysa, tüm bunların temeli ise bizi işe sokmak, lakin sanıyor musunuz ki işe girdiğimde yine aynı şeyleri yapmayacağım? İnsan sıkışık olmamayı özlüyor, ekseriyetle bir pazar sabahı, tıpkı böyle bir pazar sabahı yoganın altına gömülmüş, sıcacık, uykuyla uyanıklık arası bir haldeyken yarına gidecek ödevler veya dünkü deneme sınavının berbat sonucu beynini hilti gibi delmeden insan olduğunu hissetmek istiyor. Bir klişe olarak da "İleride rahat etmemiz/mutlu olmamız için" var, bunu söyleyenler buna can-ı gönülden inanıyorsa benim için de bir sorun yok, ama sanmıyorum işte...
Başarısız oldum, çok da emin çıkmıştım üstelik, gerçekten de çalışmıştım; ilk defa bu kadar soru soruldu ve ben ilk defa olabildiğince fazla yapma hırsına büründüm ki sonuç ortada, utanmasa alnımın ortasında. Atılan ufacık bir mesaj, gerçi biz biraz doğal ve biraz haklı olarak, birazsa çaresizliğimizden bunda bir yanlışlık olduğunu düşünmekteyiz...
Kaydırdım, ya da bir şeyi başından yanlış öğrendim, belki de cevap kağıdını yanlış kodladım falan filan...
Bu başarısızlık beni yermiyor, gerçekten çalışıp sınava girdiğimde, soruları çözerken ve sınav bitişindeki cevaplarımın doğruluğuna olan inancımın pompaladığı sevincin neticesinin bu hüzün olması hayatın her insana her zaman sunduğu bir kırgınlık gibi değil işte...
Ayrıca anlamıyorum, söz konusu birini seçmek ise toplum niçin bunları baz alır, niçin kendimi ifade edebiliyor, insanları gözlemleyebiliyor, bunca duyguyu ustalıkla yaşayıp tecrübe edinebiliyorken benim matematiğimdir önemli olan? Biri size iki kere ikinin dört ettiğini söylerse mutlu olmaz hatta sizi salak yerine koyduğunu düşünüp kızarsınız, ama biri size şiir yazsa tebessüm etmeme ihtimaliniz azdır; madem mesele ileride mutlu olmak, madem öyle olduğunu iddia ediyorsunuz neden ipteki cambaz eder, düşene kadar panik, düşünce de rezil edersiniz insanları...
Allah'ın yarattığı pozitif bilim kimse yapmasa da orada duruyor işte, hep geçerli; ama benim yazdığım bu yazıyı şuan yekten silsem kim aynı kelimeleri aynı yerde ve anlamda kullanarak yazacak bulun, zira bulamazsanız ben de sizi başarısız ilan edeceğim...
0 Yorum:
Yorum Gönder