Alptuğ'un Mekanı

19 Eylül 2014

16 Eylül 2014

14 Eylül 2014

Bir kadın düşünün dostlarım;etkileyici saçları olmasın,dolgun dudakları,göz alıcı bir fiziği.Hatta dilerseniz iyice paranoyaklaşalım ve özellikle de son zamanlarda iyice sayısı artan ahlaksız insanlara inat"cinsel organının"da olmadığını düşünelim;çekinmeyin canım,altı üstü bir tasvir yapıyoruz değil mi?Taciz,tecavüz,cinsellik ve seks;tüm bu kelimeleri kullanarak ayıp mı işledim yoksa ahlaksızlık mı yapmış oldum?Hayır tabiki de bunların hiçbiri değil,bu yüzden utanıp susmanın akine daha çok bağırmanın faydası var bu durumda insanlığa.Ayıbı işleyen biz değiliz,o yüzden biz utanmamalıyız onu yapan bile sallana sallana dolaşırken...

Üstelik bazı kadınlara onlara kızdığımdan daha da çok kızıyorum,çünkü o bile kendini savunmuyorken biz onun gibiler için çaba gösteriyoruz.Kendini savunamayanı anlarım ama sokak ortasında dövülmüş uzanırken polis gelince"O benim kocam,ne isterse yapar şikayetçi değilim"gibisinden bir tepki gösterince de ister istemez tuhaf hissediyor insan,haşa öyle değil tabii lakin müstahak olduğu hissine dahi kapılanlar olabiliyor böyleyken.Bakıyorsun ki e bu ne perhiz ne lahana turşusu be kardeşim!..

Şimdi gelelim işin daha bi'can alıcı kısmına,bu insanı yadırgamadan,önyargılı davranmadan koşulsuz bir şekilde sevebilir miydiniz?Bana cevap vermenize gerek dahi yok,sonuçta herkes kendini biliyor yani bir yerde...Ben olsam bunu yapabilirdim,çünkü hem kendimde bu kadar büyük bir sevgiyi barındırdığıma/barındırabildiğime inanıyor,hem de bunu istiyorum.Aslında bu bu kadar basit olmasına rağmen insanlar belkide sırf tasvirde kullandığım son cümleden dolayı içten içe tuhaf hissediyor...

Çünkü bilinç altımız buna alışmış,kadının gelişimine engel olan,toplumda var olmasını dahi hazmedemeyen ve biz insanlığın"ata"olarak kabul ettiği ilkel monarşi ve feodalite yanlısı topluluklar bizleri bu yanlışa sürükledi..
Bakınız ki magandalar,eşini/sevgilisini dövüp öldüren,işkence eden pek çok "Gerizekalı hayvan" bunu bir de o sözde atalarından edindikleri "töre" adı saçma sapan girişimlerde bulunup pek çoğu da bunu dine dahi dayandıracak cahil cesaretli insanlardır...
Yahu ataerkil zihniyet başa beladır kardeşim,siz atalarınızın yapamadığını yapmak için,daha iyi olmak için varsınız etmeyin Allah için...
Ki üstelik kız çocuklarını ve kadınları en ufak vicdan barındırmaksızın diri diri toprağa gömen,üç kuruş karşısında kendi öz yavrusunu,namusunu daha genç yaşta satanlardan bile bahsetmedim daha.Bakmayın,söylenecek çok söz var ama yüreğim dayanmıyor o kadarına...

Yani diyeceğim o ki şu 21.yüzyılda bile kadını bir araç ve bir mal olarak gorebilen,kendini bir kadın yerine koymanın düşüncesinden ötürü bile kendinden utanan ama bu nasıl bir tezatlık örneğidir ki bırakın herhangi birini,kanından olan kadını dahi taciz ve tecavüz ederken,bunu aklından geçirirken mantık ihtiyacı hissetmeyen insan demeye utandığım insanlar oldukça bizim bu az önceki tasviri,yani onlara göre "işe yaramaz kadın"ı ve bize göre ise "insan"ı asla yürekten ve baskı altında olmadan sevmemiz mümkün değil..Çok ama çok aptalca bir düşünce lakin kadın neslin devamı da değildir zaten,bakınız bilmem kaç milyon sene sonra Y kromozomu dünyadan siliniyor onu n'apcan!..

Hadi bunu da bir şekilde kenara bırakabilmeyi göze alsak bile toplumda gerek karşı cinse,gerekse aşka,sevgiye ama en önemlisi de sadakate ve güvene karşı sırf bu yüzden yitirilmiş inancı kim bilir ne zaman yeniden kazanıp insan olmanın huzuru ile,etrafımızda gerçekten iyi insanlar olduğunu bilerek yaşayacağız?..

13 Eylül 2014

Ay Gibisi

10 Eylül 2014

Kötüyü Yaşamak

Şimdi benimle gurur duyuyorsunuz eminim,ailem,dostlarım ve beni tanıyan sizler.Diyorsunuz ki bu çocuk şiir falan yazıyor ne güzel,bu yaşta birşeye tutunuyor;öte taraftan da neler neler atlattı,bıkmadı helal olsun diyorsunuz.Peki ya tam tersi olsaydı yine takdir eder miydiniz,ya da daha doğrusu kaçınız hala sevip,hala yanımda olup takdir ederdi?Hani helal dediniz ya,ben tüm bunları yapamasaydım,birşeylere karşı direnemeseydim ne olurdu?

Takdir edilecek neyim kalırdı acaba o zaman,bu kadar duygusal olmadan şiir değil tek satır dahi yazamazdım da.Ne işe yarardım acaba,çöküşler olmadan,sıfır noktasından şu anda olduğum yere gelebilir miydim emin değilim.Aslında arabesk bir adam da değilim,ya da sanıldığı kadar melankolik;öyle sanılmasını sağlayan da bu,her ne kadar acıdan zevk aldığımı düşünebilecek kadar beni tanımayanlar da var olsa şu anda sahip olduğum herşey tecrübe denen o melet yüzünden...
Dayım mesela,o bana hep''Herşeyi yaşayarak öğrenme''der ve ben de her zaman söylediğimi''Ne kaybederiz ki!''Ne demişler;dünya fani ölüm ani...

Herşeyi yaşayalım,iyinin de iyisini,kötünün de kötüsünü;bir yerden bakınca bunların hepsi hayat gibi,insanlık gibi fani değil mi?Her zaman bu açıdan bakamayız,her zaman aklımıza gelmez bu gerçek ama yine böyledir.Birşeyleri birinci elden deneyimlemek çok önemlidir...
Mesela ben ve hastalığım-her ne kadar artık yok olma seviyesine yaklaşmış olsa da-yani evet bu hastalık beni çok zora soktu her türlü aklınıza gelip gelemeyecek onca alanda,senelerimi hatta belki de çocukluğumu çaldı...Buna karşılık ben de memnun değildim ama birşeyler deneyimledim,düşündüm ve işledim bu sayede,iyi ya da kötü fark etmeden standardın ötesinde başladım hayata...

Sonuç olarak ne oldu,herkesle aynı hayata sahiptim genel olarak ama daha fazla yaşanmışlık ve deneyim ile;sonra da yazmaya karar verdim,yazarak tüm bunları iletmeye ve aktarmaya.Çünkü ekonomi,eğitim vs bunların hepsini bir kenara bırakın,''nasihat''değil ama öğüt almak,başkalarının tecrübelerinden ders çıkartmak her insan için en önemli şeylerin başında gelir.Bugün ben aşkı yazıyorum mesela,yarın gelecek nesil aşkı benden öğrenmeyecek tabi,en azından ne yapması gerektiğine dair fikri olacak benim sayemde.Böylelikle ben de hiç tanımadığım insanların hayatına yön vermiş,iyilik ve mutluluğa teşvik etmiş olmanın huzuruyla yaşayacağım.Ki en önemlisi;bu benim ahiret hayatımda hiç birşey yapmadan kazanacağım sonsuz sevaplar olarak geri dönecek...