Ben öyle izbe bir çatı katında değil

Vurulduğum alnımda rastladım yalnızlığa

Anladım, sorguladım, nihayetinde alıştım

Verdiğim değerlerin karşılıksızlığına

Hakikaten betermiş alışmak iyi mi,

Bir tür yabancı madde tezahürü yapıyor insanlar

Kendi kendime kalmayı özlüyorum

Mutlak sessizlikler arıyorum, dışımda çıt çıkmasın

Tahammülsüzlük de değil bu, dedim ya, yabancı artık

Bunalıyor içim birileriyle, sanki yeterince kendim olamıyorum

Bünyem almıyor, eskiden çoksa şimdi hiç hissedemiyorum

 

Duyamıyorum yakınlık; birinden hoşlandım sanıyorum misal,

Bir ömrü onla geçirdiğim geliyor aklıma, olmaz gibi geliyor

Canlanmıyor dahi kafamda biriylelik eş olsun dost olsun

Öyle alışmışım ki, başka ihtimalin vizesini reddediyor gönlüm

Sindi belki de içime boktan bir sigara kokusu gibi

Bense kendi duymaz olmuş tiryaki

Yakmakla yanmanın buluştuğu bir yerden

Ve geri dönülmez biçimde artık;

Alışıyorum yalnızlığa

Karışıyorum kendime

Bir şey kalmayasıya

Yavaş yavaş tümüyle hissizleşiyorum genel olarak insanlara

En son ne zaman gümbür gümbür birini sevip önemsedim

Ya da vakit geçirmeyi isteyip keyif aldım bilmiyorum

Bakıp bakıp mutlu oluyorum hesabımdaki rakam çoğaldıkça

Yeterince boşa gittim insan konusunda, paraysa gelir çalıştıkça

Keşke sadece çalışabilseydim, bu kadar düşünemezdim.

Açıkça kandırıyorum kendimi var olduğum masalıyla

Son değeri çoktan verdim hiç farkında olmadan 

Hala korkmak isterdim birilerini kaybetmekten,

Benim için bir şey değiştirsin isterdim varlık-yoklukları

Benim geçmişe dair aradığım, o bokka insanlar değil, yalnız bu

İnsanların kalbimde sahi sıcak bir anlam ufade edebilmesini

Ve buna değmesini özledim.

Bu kadar farkında olmasaydım keşke neyi neden yaptığımın

Yalanın dahi tadı yok, onca süsün püsün, başarının 

Hepsi biraz boğazımda esasen, çaresi de yok

Çünkü biliyorum geri dahi dönsem geçmişe, o sıcak hislerim

Kapı eşiğinde yalınayak, yabancı bekleyecek.

Ve hiçbir yeni nefes, sahiden iyi bi'kadın bile çıksa inanır mısın

Yerine koyamayacak onları, illa bir gardım girecek aramıza

Kendini sorgulayacak nihayetinde ki en istemediğim şeydir

Sonrasını biliyorsun, kaçınılmaz ayrılık.

Oğuz Atay'ın bahsettiği mağaraya kaçıncı geri dönüşüm bu ki

Korkarım çıkmama ikna kalmadı da zaten artık

Çünkü sevmeye başladım ve alışmaya

Ömürlük sandığım eski dostlarım ve aşklarımca

Hiç sevilmediğim kadar.

Atıyorum bir şeyin gelmesini isteyen birisiniz ve karşınızda "Ne olursa olsun sana onu getireceğim." diyen biri var, hakkında kötü düşünme ruhsatınız alınmış gibidir elinizden artık o kişinin; artık istediğiniz şeye olan duygularınızla o kişiye olan duygularınız birbirine karışır, dünyada belki en basit ama etkili manipülasyon budur.

Üstelik de bu insanlar hayatına aniden girip yapmaz böyle, uzun zamandır oradadır ama pusudan falan değil ha, çoğu birden kötü olur. Bir insan neden birden kötü olur diye sormak afili bir saçmalıktır esasen ve içten içe hak vermeye çalışılarak yapılır ama bunda yoktur kötü niyet, zira insanlar içten içe hak etmiş olmayı arzularlar çektikleri şeyleri ki gözleri açık kalsın içlerindeki adalet terazisinin.

Bu hissi tanırsın.

En kalabalık günlerim, artık bakamadığım her yerde kaldı

Artık bakmadan geçtiğim her göz değil suçlu

Dağlanmış bir yara yakınlığım, kuramıyorum artık kimseyle

En sevdiklerim yabancı geliyor içten içe, bir gün yapar her şeyi

Gardım bu mont değil, üşüyorum istemeden

Sevgiden önceki güveni oluşturamıyorum içimde

Nemrut bir herif değilim vallahi, billahi de değilim

Sade sıcak olamıyorum artık, unuttum sevip etmeyi

Uzaktan bakmayı daha sever oldum,

Anormale alıştım ideali unuttum

Bir tanıdığın kullandığı arabada gözlerini kapatabilmek benzeri

Yaşayamaz öldüm kendiliğinden ve olağan akışında hayatın

Pakete dahil olan, basit, sıradan tatminleri insanlara karşı

Yeni insanların hiç suçu yok esasen

Ben bir eşiği geçtim belli ki

Yanıt vermiyorum ne tedavi ne herhangi bir şeye

Dua ediyorum bazen, çalınmasın diye kapım kimselerce

Şu izole halimle dahi öylesine sıkıldım ki bir yerlerde geçmişe rastlamaktan, ben kendimi sosyal olarak erişilmezleştirdikçe selam çakması kanıma dokunuyor doğrusu öyle ya da böyle. Bugün aslında başka bir konuda yazacaktım, bir yeri sevmek demek orda olmayı istemekle aynı hesaba mı gelir gerçekten diyecektim ama şimdi düşünüyorum da ulan aidiyet duymadığın neyi sevebilirsin ki? Bir yer falan da değil ha insanı bile sevemiyorsun hale bak! Yok şimdi yanlış anlama benim kızdığım nokta bu değil, aslında sen de gayet iyi biliyorsun ki benim heptendir esas kızgınlığım, aidim damgası yediğim insanların, kusura bakma ama açıkçası boktan olan kapılarının kapalılığına. Madem boktan ben niye mi üzülüyorum? E çünkü öyle olmayabilirdi be, bu bariz ellerindeydi; zaten biliyorsun dünya böyledir, her şey birilerinin gayet de elindedir ama genelde hiçbir şey olmaz ve ne acı sırf paragraf bölmeden yazıyorum diye bu dediklerimi dahi anlamaktan aciz insanlar arasına öyle çok kişi dahil ki okuyucu, bilmem anlatabildim mi? Yani isteseler çok güzel olurdu ama neden ister gibi yaptılar... Beni ve her ne ise benimle birlikte o şeyin adı, ben ki benlik hesabını çoktan geçtim, bir kendime değer veriş biçimi olarak içime kapanıyorum tam aksine iddiaların; hem sanki yeterince mühim nasıl bir profil çizdiğim dışarı, beni asla içine almayacak bir dışarının dışında  zaten çok daha içeride hissediyorum ki umarım sen de aynı böyle düşünüyorsundur. Kanıma dokunan da bu ya, sen ben öyle ya da böyle düşünürüz lakin eylemsizdir onlar ve evet bilhassa kadınlar. Haklısın kızasım geldi benim yine, karşımda biri olsa bir şey yapsa da paralasam şöyle. Yahut yarın iş var, keşke başımı yastığa koyduğumda "Bok mu vardı da Dilruba'yı yeniden gördüm." diye düşünmeksizin rahat bir uyku çeksem.

Ben bu riski almam okuyucu bakma kusura, öyle insan silen biri değilim patır patır ama çok isterdim olmayı doğrusu; bilhassa geç kaldım diye belki, hatta bariz. Ben risk almam artık, kendimi biliyorum, ne kadar değer verebildiğimi; bu yüzden kıl bir herif gibi duruyorum, bu yüzden onlarca kırmızı çizgim var, zoru oynamıyorum yoksa... Tam da aksiyim ne garip.

Daha fazla ziyan olamam, biri hayatına biri girdiğinde diğer insanlarla muhabbetini sonlandırma fikrine en ufak sıcak bakabiliyorsa zira, bu durum asla yaşanmayacak bile olsa o riski almak en iyi ihtimalle ziyan etmektir tertemiz duyguları. Yirmi dört yıllık hayatımda şunu anladım ki fişi önce çeken kazanıyor, ben çeker giderim, hem öyle olunca dokunmuyor da. Önünü almak gibi ölümün birkaç nevi.

İçim rahat, onca insandan elenmiş arïnmış, binbir şeyden nem kapan, seçici ve yapayalnız kalemde huzurla seyrediyorum aşağıyı ve oradaki kalabalık hissi birtakım hasretler uyandırmaktan çok uzak artık. İdeal olan dışına kafayı çevirip gidebilmeyi zor sanırdım oysa ama irili ufaklı herhangi defosu olan tüm ilişki ve iletişimler bir noktada tam da oradan, geri dönülmez biçimde aşınmaya dünden razı oluyormuş. Kim göz göre göre bekler bir şeyin ölümünü, ben değil; haklısın ölmez belki ama belkiler için vaktim yoktur belki. Ayten Alpman'ın "İstersen hiç başlamasın..." Dediği yerdeyim tam olarak, sonrasında yalnız ama yalnız hüzünle anımsanabilecek iyi kötü onca şeyin ne kadar azı yaşanabilirse o kadar kar yanıma; daha fazla ortak anı yaşanmadan,bir şeyler paylaşmadan durdurmak en iyisi arabayı yahut atlamak, zira ben unutmam biliyorum.

Yanlış anlama ben insanları seviyorum.

Onları sevmemi sevmiyorum. Yani hala.

İnsanlar kültürel temizlik dediğim şeyi basit bir şey zannediyor. Değil.
Ghetto kirini her alandan ayırır ve kaliteyi yeniden gün yüzüne çıkarırsak toplum ancak böyle düzelir. Şimdi bana diyecekler ki "Sen mi belirliyorsun ne kaliteli ne değil" Hayır, biz belirleyeceğiz, sen ben o kolektif ve artık hakikaten bilinç olan bir bilinç ortaya koyacağız çünkü buna mecburuz!

Bir de medya ögelerinin bu konuda suçlu olmadığını savunan kafası kırık tipler türedi bu aralar iyice. İnsanlar dizilerden müziklerden gerçekten etkilenmiyor olsaydı tiktokta kurtlar vadisi editleriyle ve kimi kirli müziklerle birbirine diss atan mafya babaları nasıl olabilirdi ki? Hadi okey bunu boşverin TRT Arşiv röportajlarındaki dile bakın, nasıl bu hale geldi? "Alptuğ sen yanılıyorsun bu dediğinin asıl sebebi şu." Deseniz de oturup konuşsak, toplumu düzeltmek için toplum olarak bir çare düşünsek. Ama diyemezsiniz, yine en mantıklısı benim söylediğim. Sadece süreç yavaş olduğu için kültürel yozlaşmanın kaynağını ve derecesini fark edemiyorsunuz dünyanın dönmesini edemeyeceğiniz gibi .

Yalnız da olsam -ki değilim biliyorum- temizleyeceğim kültürümüzü, gidecek tas kafalı, küfürbaz gençler, gusto sahibi ve idealist nesiller için sonuna dek temizlik diye bağıracağım. Kastım sansür yanlılığı değil ama bir bozulma olduğu ve bunun kültür alanındaki önemi aşikar. Şunun altını çizmek isterim ki bu benim bazı şeyleri sevmeyip bazı şeyleri seviyor oluşumla, öznel olarak sevmediğim şeylere düşmanlık ediyormuşumcasına ifade edilebilecek sığ bir durum değil. (Ki sosyal medyada pek çok sığ arkadaş bana bu ithamla saldırdı) Eğer konu buraya gelecek olursa, "Pedofilileri neden sevmiyoruz onlar da insan." Kafasında tüm cevaplara yol açılır, her şey meşrulaşır. Cinsiyetçi, kolluk kuvvetleri karşıtı, cinsel içerikli, uyarıcı madde ve ateşli silah isimleriyle bezeli sözlerini yazanlar da der ki mesela "Biz sadece şarkı yazdık, şarkılar susturulamaz, sanat engelleniyor!" ve bunun önünü alamayız. Şarkıya çok yükleniyorum gibi oldu di'mi böyle? Aldatmalı, entrikalı, tecavüzlü, ensestli, iyi kalpli (!) mafya babalarıyla dolu televizyon yapımları, hepsi ve daha fazlasını içeren dijital görsel yayınlar... Kazı kazı türüyor.

Her insanın yayın yapabilme, şarkı yapabilme, sohbet odası açabilme özgürlüğü kesinlikle var, olmasına var da... Tabii özne "Her" insan olunca ister istemez sıkıntı doğuyor.

Özgürlükle suç arasındaki bu ince çizgi için hukuki bir belirlenim şart ve başta dediğim "Hayır biz belirleyeceğiz!" cümlesi en çok da bunu kapsıyor. Nerden sonrası özgürlüğü aşıyor ya da nerden sonrası suçu engellemeyi aşıp özgürlüğe ket vurmaya dönüyor bunu yasalarla çok iyi belirlemeliyiz. Eğer böyle yapmazsak her önüne gelen az evvel bahsettiğim kemikleşmiş sloganlar eşliğinde cırlayarak haksızken haklı konuma gelebilir veya siyasi organlar saçma şeyleri bahane gösterip gerçekten hiç olmayacak gerekçelerle sansür yuvası bir sistem kurabilir. Resmen ince ip üstünde yürüyoruz ama ben toplum olarak bunun da üstesinden gelebileceğimize inanıyorum, olay sadece biraz diş göstermekle alakalı bizde, gerisi geliyor, tıpkı ifşacı velet muhabbetlerinde yaşanmakta olanlar gibi.

İçine şöyle ya da böyle kara para girdiği iddialarının da yadsınamaz olduğu kirli popüler kültürü öğütüp ayıklamaktan ve bir nevi rönesans düzenlemekten başka yolumuz yok toplum mühendisliğinin askıya alındığı gelişigüzel bu ülke içerisinde, rehabilite olması mümkün dahi olmayan tiplerle daha reşit olmamışlarken bu denli fazlaca karşılaşmamızı kim ne gibi bir açıklamayla izah edebilir aksi takdirde. Bunların etkilendikleri dalları keseceğiz ve bu dalları dikenlerin sanat gibi kavramlara ifade özgürlüğü adı altında çökmelerinin, tekelleşmelerinin, seni beni öyle ya da böyle zorbalayıp karalamalarının önüne geçeceğiz!

Bu temizliğe benimle var mısınız, yok musunuz? Dinlemeyerek, izlemeyerek, kınayarak, protesto ederek, arkamızı dönerek ama bize gıcık kapanların eline malzeme vermeksizin adı gibi "temiz" bir harekete razı mısınız? Listenary platformu sağolsun müzik alanında bu temizliğin başlaması için ellerini taşın altına koydular, elbet onlar da benim gibi taşlandılar ama artık yalnız olmadığımızı biliyoruz, bizimle aynı fikir ve görgüdeki insanlar da artık birilerinin karşısında kuvvetle durabileceğimiz kadar kalabalık ve ben bunu görünce çok mutlu oluyorum, hepinizi de bu kültür kurtarma mücadelesinin bir parçası olmaya gururla davet ediyorum.