İzi

En kalabalık günlerim, artık bakamadığım her yerde kaldı

Artık bakmadan geçtiğim her göz değil suçlu

Dağlanmış bir yara yakınlığım, kuramıyorum artık kimseyle

En sevdiklerim yabancı geliyor içten içe, bir gün yapar her şeyi

Gardım bu mont değil, üşüyorum istemeden

Sevgiden önceki güveni oluşturamıyorum içimde

Nemrut bir herif değilim vallahi, billahi de değilim

Sade sıcak olamıyorum artık, unuttum sevip etmeyi

Uzaktan bakmayı daha sever oldum,

Anormale alıştım ideali unuttum

Bir tanıdığın kullandığı arabada gözlerini kapatabilmek benzeri

Yaşayamaz öldüm kendiliğinden ve olağan akışında hayatın

Pakete dahil olan, basit, sıradan tatminleri insanlara karşı

Yeni insanların hiç suçu yok esasen

Ben bir eşiği geçtim belli ki

Yanıt vermiyorum ne tedavi ne herhangi bir şeye

Dua ediyorum bazen, çalınmasın diye kapım kimselerce