O Kadar Belli Olduğunu Bilmiyordum
N'aber okuyucu? Uzun zamandır görüşmüyoruz, -hoş- zaten senin de bundan rahatsız bir halin yok (kimileri gibi) Neyse o değil de başka bir şey soracağım ben sana:
O kadar mı belli oluyor lan yalnızlığım? Valla bak ciddi soruyorum, öyle melankolik bir tavır barındırmaksızın.
E biraz tabii malumun ilanı, ben de benim gibi ayarsız, deli dolu ama kesik, bu çağdaki çoğu kişiye eğreti gelecek denli mahsun ve çok düşünen, kendince katı prensipleri olan birinden daha farklı bir durum beklemezdim bunu kabul ediyorum ama... Ne bileyim bu kadar ayan beyan, göze gözle görülür, dişe dokunurluğu olduğunu tahmin bile edemezdim yalnızlığımın dışarıdan.
Ha bu arada şey bak, bu durum beni bozmuyor eskisi gibi, hatta aksine güvenmek, sevmek, değer vermek benzeri şeyler zul geliyor epeydir; hani zul de dediysem, içimde bunu yapmaya hep hazır sevgi dolu bir yer var hala evet ama işte ona kalsa kapıyı açayım da herkesi en sevsin, oysa açamam...
Ben hep ihtiyatlı, çokça düşünen biri oldum, bizi riske atamam, girişler kapalı uzun zamandır. Bir tek geçen gün -insan hep en iyi bildiğine gider misali- eski birkaç dostla tazelemeye karar verdim bazı şeyleri, hatta Esra geldi şimdilik ama geri kalanı...
Kötü mü görünüyorum acaba dışarıdan, birilerine ihtiyacım var gibi mi duruyor ya da mesela insanlar her konuda olduğu gibi istemsiz bir şekilde kafalarında beni adeta ıssız bir adam benzeri karikatürize etme yoluna mı gidiyorlar, bir Nejat işler mi oluyorum bu durumda ben alkol tüketmeyeninden yoksa? Daha kötüsü: Cidden kötü durumdayım da ben mi kanıksadım artık? Yapayalnız duruyormuşum zira dışarıdan, kaldı ki bu doğru olduğu için elbette öyle duracağım ama anladığım kadarıyla buradaki konu salt bir yalnızlığın ötesinde, yalnızlığın yüksek ihtimalle ciddi ve kötü tesirlerinin emareleri gözüküyor belli ki üzerimde, bununsa hayra alamet olmadığı herkesçe ve her açıdan apaçıktır diye umuyorum.
Yalnızlık kötü bir şey değil, okey birliktelik çok çok daha iyi ve bu tartışmaya bile kapalı ama yalnızlık da artık kötü değil. Ya da kötü de ben mi bilmiyorum lan? Tadını falan mı unuttum ki, olur mu olur; acaba ileride şöyle olur mu demeksizin yaşayamaz olduğum için mi batıyor o çok sevdiğim her türlü bağ? Belli belli tadım kaçmış, çok uzun zamandır aşık olmak bile, en iyisinden dahi olsa dost edinmek bile gelmiyor içimden, kota koymuşum kalbime, esasında ben dahil tek kişilik belki de.
Özür dilerim hemşire.
O kadar kötü durumda olduğumu bilmiyordum