Mülahaza

Uzun zaman oldu ben yazmayalı, biraz uzaktan bakıyordum hayata, doğrusu epey uzaktan. Çekilince gördüklerim beni dehşete düşürdü aslında, içinde olduğumuz şeylere hiç o açıdan bakmadığımız bir yerde her şey gerçekten koca birer kandırmacaydı. Her şey.

Öyle nihilist bir yaklaşım değil bu her ne kadar nihilizmi tutarlı -mantıklı değil bakın tutarlı- bulsam dahi. Hani bunun bir ucu hedonizme kayar ya, ahlak desen tamamen kurgusal bir şey olduğundan ötürü kelimenin tam anlamıyla her şey mübahtır. Heh, işte ben öbür ucundayım mevzunun: Her şey yine koca birer oyalanma aracı ama bir temeli var, evrimin bile ancak ve ancak aslında nasılını açıklayabildiği, nedenini açıklama konusunda döngüselleştiği... Karışık mı konuşuyorum? Ben bildiklerini iyi anlatabilen biri değilim ama kısaca ya teizm ya nihilizm diyorum, geri kalan tüm ihtimaller aslında nihilizmden devşirilmiş fakat nihilizm kadar anlamsız görmeye hayatı kıyamamış zihinsel kıvırmalardan başka bir şey değiller.

Şunu demeye çalışıyorum, bundan iki yüz yıl sonra hiçbirimiz olmayacağımıza göre, yani zaten hepimiz öleceğiz diyorum ne intikamı ne savaşı ne cartı curtu. Bu kesin durum böyle kötü olan bütün şeylerin anlamını bıçak gibi kesiyor AMA iyi olanların kesmiyor (nihilizm için kesiyor da zaten orada iyi veya kötü diye bir şey "yok") Bizim bu iyi, kötü temellendirmelerimiz ise öyle inşa ile, toplumsal sözleşme ile, evrimle yeteri kadar izah edilebilecek düzeyde sığ köklü değiller. Biraz Ayn Rand kokacak, bolca Cemre Demirel belki ama... Bu evrende teistik bir şeyler var, çok fazlalar.