O Gün Bugün Değil Sanırım...
Bugün yine bir sevgililer günü,bir 14 Şubat,yine benim olmayan bir gün.Bir çift olduğunu düşünen herkesin hür iradesiyle birbirini sevindirmek ve daha önemlisi birbiriyle sevinmek için bir şeyler yapmaktan kaçınmadığı özel bir gün.Ya sevgilisi ya da parası olmayanların kapitalizm olarak adlandırdığı bir gün;haksız da değiller,ancak 365 günden birinde sevdiğin insan için kapitülasyonlara uymaya değmez mi,ölmeye bile değer...
Birini sevmeyeli o kadar ama o kadar uzun zaman oldu ki,zaten kimse de sevmemişti...
Bazen o gemi gelmez diye düşündüğüm oluyor,o gemi hiç gelmez;bense sadece bir limanımdır ama kimseler uğramaz.Ve ben ne zaman beyaz bir gül görsem utanırım,yerde ezilmiş,solmuş bir gül görsem de mutlaka alırım.Sebebini daha önce de anlattım tüm bunların ama artık bir anlamı yok,ben artık hüzünlü bir adamım.Gönül isterdi ki tıpkı Gelse'deki,Bir Kadın Tanıdım'daki ve dahasında olduğu gibi olsaydı;ancak onları da ben uydurdum,kendim de yeterince uydurmayım zaten...
Abi bir kez olsun olsaydı be,tek bir defacık bu dünyada karşılıklı sevgiyi tatmış olsaydım ve gözlerim bir şeyi daha anlamış kapansaydı.Umurumda değil biliyor musunuz 14 Şubat,çünkü ben hem diğer 14'lerde,hem diğer Şubat'larda hem de geri kalan günlerin hepsinde bekledim...
Gelmeyecek ama gelseydi severdim,yani şu yazıyı okuyan herhangi biriniz bile sevgilim olsaydınız hanımlar;ilgilenirdim,romantikten ne anlıyorsanız o olurdum,özel günleri de unutmam zaten,şiir de yazardım,dilerseniz kirli sakal da bırakırdım yeniden.Hatta sinemaya bile giderdim,bile diyorum çünkü bir olaydan sonra senelerdir sinemaya gitmedim...
Neden gelmeyecek bilmiyorum,sorun bende değil onlardaymış,ilişki istemiyormuş,arkadaş olarak görüyormuş falan filan;ve şimdi benim göğüm o kadar tok ki kuşlarımı öldürmek zorunda kalıyorum.Aşka inanan bir insanın en kötü hissettiği kademelerdeyiz öteden beriden,geri gitmek mümkün olsa geçmişe,geçmişi bile öldürürdüm neredeyse.Elimde olsa o gülü daha hak eden birine verseydim keşke,keşke daha hak eden biri olsaydı,keşke seven biri o zamanda o yerde olsaydı da bu işten şahane bir doğruluk çıksaydı...
Geçenlerde çocuğun biri sevgilisini av tüfeğiyle öldürürken ayrılmak istedi diye,ben yalnızlık adına kaçıncı senfonimi yaşıyordum kim bilir;hayat işte,sen isyan etmedikçe o bir yerden zorluyor ve işin kötüsü başarıyor da,çünkü ben beklemekten çok sıkıldım...
Gelmeyecek birisi için her gün geçmişimle,geleceğimle,benliğimle binbir kavga ediyorum,sonra insanlarla,doğru ve yanlışlarla,ölüm ve yarayla.Bu bayrağı taşımak zor,bir şiir daha gerek çok uzun süre;bir kadına onu sevdiğini itiraf ettiğinde bir defa olsun tebessümle ayrılabilmek lazım yanından,yahut ayrılamamak...
Çoğu kişiden farklı olmayarak bu pazarı da böyle beyhude geçirmek istemem,hep olduğu gibi,solunum cihazının ta kendisi gibi,bilmem anlatabildim mi?Ben 14 Şubat'ı sevmiyorum,o da beni tanımıyor ama ben onu özlüyorum.Ve ona kavuşacağım gün,o gün bugün değil sanırım...
Yine Alptuğ reis bir başına,varsa yoksa şiirler,şarkılar falan;nam-ı diğer Aziz babanın düştüğü hale bak sen,uydurma bir günün altında kalacak yapayalnız geçen 16 yılın hatrına...
Birini sevmeyeli o kadar ama o kadar uzun zaman oldu ki,zaten kimse de sevmemişti...
Bazen o gemi gelmez diye düşündüğüm oluyor,o gemi hiç gelmez;bense sadece bir limanımdır ama kimseler uğramaz.Ve ben ne zaman beyaz bir gül görsem utanırım,yerde ezilmiş,solmuş bir gül görsem de mutlaka alırım.Sebebini daha önce de anlattım tüm bunların ama artık bir anlamı yok,ben artık hüzünlü bir adamım.Gönül isterdi ki tıpkı Gelse'deki,Bir Kadın Tanıdım'daki ve dahasında olduğu gibi olsaydı;ancak onları da ben uydurdum,kendim de yeterince uydurmayım zaten...
Abi bir kez olsun olsaydı be,tek bir defacık bu dünyada karşılıklı sevgiyi tatmış olsaydım ve gözlerim bir şeyi daha anlamış kapansaydı.Umurumda değil biliyor musunuz 14 Şubat,çünkü ben hem diğer 14'lerde,hem diğer Şubat'larda hem de geri kalan günlerin hepsinde bekledim...
Gelmeyecek ama gelseydi severdim,yani şu yazıyı okuyan herhangi biriniz bile sevgilim olsaydınız hanımlar;ilgilenirdim,romantikten ne anlıyorsanız o olurdum,özel günleri de unutmam zaten,şiir de yazardım,dilerseniz kirli sakal da bırakırdım yeniden.Hatta sinemaya bile giderdim,bile diyorum çünkü bir olaydan sonra senelerdir sinemaya gitmedim...
Neden gelmeyecek bilmiyorum,sorun bende değil onlardaymış,ilişki istemiyormuş,arkadaş olarak görüyormuş falan filan;ve şimdi benim göğüm o kadar tok ki kuşlarımı öldürmek zorunda kalıyorum.Aşka inanan bir insanın en kötü hissettiği kademelerdeyiz öteden beriden,geri gitmek mümkün olsa geçmişe,geçmişi bile öldürürdüm neredeyse.Elimde olsa o gülü daha hak eden birine verseydim keşke,keşke daha hak eden biri olsaydı,keşke seven biri o zamanda o yerde olsaydı da bu işten şahane bir doğruluk çıksaydı...
Geçenlerde çocuğun biri sevgilisini av tüfeğiyle öldürürken ayrılmak istedi diye,ben yalnızlık adına kaçıncı senfonimi yaşıyordum kim bilir;hayat işte,sen isyan etmedikçe o bir yerden zorluyor ve işin kötüsü başarıyor da,çünkü ben beklemekten çok sıkıldım...
Gelmeyecek birisi için her gün geçmişimle,geleceğimle,benliğimle binbir kavga ediyorum,sonra insanlarla,doğru ve yanlışlarla,ölüm ve yarayla.Bu bayrağı taşımak zor,bir şiir daha gerek çok uzun süre;bir kadına onu sevdiğini itiraf ettiğinde bir defa olsun tebessümle ayrılabilmek lazım yanından,yahut ayrılamamak...
Çoğu kişiden farklı olmayarak bu pazarı da böyle beyhude geçirmek istemem,hep olduğu gibi,solunum cihazının ta kendisi gibi,bilmem anlatabildim mi?Ben 14 Şubat'ı sevmiyorum,o da beni tanımıyor ama ben onu özlüyorum.Ve ona kavuşacağım gün,o gün bugün değil sanırım...
Yine Alptuğ reis bir başına,varsa yoksa şiirler,şarkılar falan;nam-ı diğer Aziz babanın düştüğü hale bak sen,uydurma bir günün altında kalacak yapayalnız geçen 16 yılın hatrına...