Bazı insanları da -hoş belki yalnız bir tanedir ya (her anlamda)- kayırasım gelmiyor değil okuyucu; hani bembeyaz bir sayfa keşke olabilseydim, kendi dertlerinden, benim dertlerimden, kötü, buruk ve hüzün içerme ihtimali olan iyi de dahil her şeyden münezzeh kılabilseydim var ve de yok gücümle dahi.

Önceden kalbine yağan yağmurların tortusunu alabilseydim ne vardı, kendime de yer açılsın isterdim doğrusu amenna, istemez mi insan tabii ama... Ehemmiyeti en öncelikli ve incelikli olan, tek değen şeydi belki onun öyle böyle mutluluğunun tarafımca garanti altına alınması.

Tam da bundan işte, zarif bir valse ayak uydurur gibi bir ileri bir geri adımlarım, hislerimin mevcut sıcak, sımsıcak havayı dağıtıp yerini küllere bırakmasından ıslak bir köpek yavrusu gibi korkan kalbim var ya, aynı zamanda nihayet sesine uygun bir şarkı bulmuşken, daha da susarsa bir gün unutmaktan korkuyor konuşmaya ve konuşulmaya dair her şeyi.

Yine de çok iyi bilen biri olarak bu filmi, her şeyi bir daha mahvetmeyeceğim, neticede taş basılmış bir yürek nece daha kötü olabilir ki bir dostluk yahut ad konmaya dahi gerek duyulmamış denli mühim, baskın, gerçek bir yakınlığı; adı sevgi ve aşk gibi güzelce kavramlarla anılsa bile bir kalıba sokma inadıyla hızlı yahut yavaş biçimde -ne fark eder- hiç etmekten.

Keşke ben diye bir şey benlik duzleminde var olmayıverseydi diyorum bazen, en azından yalnızca onunla konuşurken; kendim olduğumu, ona karşı hissettiğim ve hoşlanma denebilecek lakin öyle dendiği takdirde de sanki ciddiyetsiz ve hafif kalabilecek muhteşem şeyi güç bela olmaksızın rafa kaldırabilseydim de dört yanım, ben bulaşmamış bir biçimde ondan ibaretleşebilseydi, bir şey ne kadar yalın olabilirse yani.

İkili ilişkilerimde kendimi bir leke hatta fazlalık olarak görüyorum nadiren de olsa, sanki biz denen şeyin bilinmezliği ve değişkenliği ister istemez zedeliyor karşıdakinin biricikliğini, odağı bölüp dağıtıyor gibi.

Şimdi anladın mı neden

Kayırmak istiyorum birilerini

Kendim ve her şeyden ayrı

Sevgim dahil buna en çok

Yalnız onlar ve benlikleri kalsın

Ben seyirci gibi, lakin değil uzaktan

Bir ömür bakayım, orada olayım 

Gözümü, elimi, desteğimi 

Asla ayırmadan

Adlı bir melek misali