Sevilen Kadının Seveni Olmak
Kadınlar arkadaşım,onlar sevilmeyi sever;kendilerini seven,aşık olan birisinin var olduğunu bilmek mutlu eder,rahatlatır,sevindirir onları,o adamı sevmeseler bile...
Bir kadını seviyorsan bu seninle ilgilidir,hatta benimle bile ilgilidir ama onunla değil;eğer onunla tek bir ilgisi varsa,o da onu mutlu edişindir.Ve eğer ki gerçekten seviyorsan dostum,bununla yetinmek durumda kaldığında gocunmazsın;kız mutlu işte,o mutluysa biter...
Şayet işlerin de ufak ufak değişmeye başladığı bir nokta vardır,imkan ve umudun olmadığı bi'nokta-hoş hiç olmamıştır ama''tak ettiği nokta''diyelim biz ona-;o an için seni sevmeyişi onun mutluluğunu gölgeleyerek senin sonsuz hüznüne sebebiyet verir..Bu böyle gitmez diye geçirirsin içinden,gitmemeli;yalnız ölmek sıkıntı değildir belki,ama buna gerek yokmuş gibi hissetmeye başlarsın içten içe,yorulmuş,bıkmış ve hayli anlamsız...
Böyle hissederken sevmemeye tabii ki de başlamazsın,ama öyle sanarsın.Başarmış gibi mal mal sevinirsin,sevmiyorum artık onu falan;ancak hem kendini kandırıyorsundur,hem de önüne geleni sevmeye hazırsındır.Aklı başında olan herkesin içten içe bildiği fakat ruhunun örtbas ettiği bir gerçekten başka birşey değildir bu.Ondan vazgeçtiğini sandıktan belki uzun belki kısa bir zaman sonra bir başkasını sevecek olursun veya seviyorsun sanırsın;ona olan sevginin kopyası gibi,ama bu o da aşk olduğunun onun öncekinden bozma olduğunun kanıtıdır...
Oysa bu da kısa sürer haliyle,kendini kandırdığının farkına varmazsın da kabullenirsin diyelim...
Bunun en öte aşaması da nedir bilir misin?O senin tarafından sevilen kadın var ya,hani şu hala sevdiğin;ben de bir başkasını seversem benim onu sevdiğim gibi bir başkasını seven kadını seven kimse kalmaz diye geçirirsin aklından.Çünkü sen umurunda ol olma,yalnızca ihtiyacı olduğu anda hatırlasa dahi tutunabileceği bir dal gibisin.Ve hala öylesine ölesiye seviyorsun ki,dün zaten gocunmadığın şeyle bugün avunur hale geliyorsun...
Aşk işte arkadaşım,hep vezir olup bazen rezil taklidi yapıyor,buna kendin dahi inanabiliyor,lakin inansan da memnun olabiliyorsun;kimse bana aşk kötüdür demesin,laf işte...
Bir kadını seviyorsan bu seninle ilgilidir,hatta benimle bile ilgilidir ama onunla değil;eğer onunla tek bir ilgisi varsa,o da onu mutlu edişindir.Ve eğer ki gerçekten seviyorsan dostum,bununla yetinmek durumda kaldığında gocunmazsın;kız mutlu işte,o mutluysa biter...
Şayet işlerin de ufak ufak değişmeye başladığı bir nokta vardır,imkan ve umudun olmadığı bi'nokta-hoş hiç olmamıştır ama''tak ettiği nokta''diyelim biz ona-;o an için seni sevmeyişi onun mutluluğunu gölgeleyerek senin sonsuz hüznüne sebebiyet verir..Bu böyle gitmez diye geçirirsin içinden,gitmemeli;yalnız ölmek sıkıntı değildir belki,ama buna gerek yokmuş gibi hissetmeye başlarsın içten içe,yorulmuş,bıkmış ve hayli anlamsız...
Böyle hissederken sevmemeye tabii ki de başlamazsın,ama öyle sanarsın.Başarmış gibi mal mal sevinirsin,sevmiyorum artık onu falan;ancak hem kendini kandırıyorsundur,hem de önüne geleni sevmeye hazırsındır.Aklı başında olan herkesin içten içe bildiği fakat ruhunun örtbas ettiği bir gerçekten başka birşey değildir bu.Ondan vazgeçtiğini sandıktan belki uzun belki kısa bir zaman sonra bir başkasını sevecek olursun veya seviyorsun sanırsın;ona olan sevginin kopyası gibi,ama bu o da aşk olduğunun onun öncekinden bozma olduğunun kanıtıdır...
Oysa bu da kısa sürer haliyle,kendini kandırdığının farkına varmazsın da kabullenirsin diyelim...
Bunun en öte aşaması da nedir bilir misin?O senin tarafından sevilen kadın var ya,hani şu hala sevdiğin;ben de bir başkasını seversem benim onu sevdiğim gibi bir başkasını seven kadını seven kimse kalmaz diye geçirirsin aklından.Çünkü sen umurunda ol olma,yalnızca ihtiyacı olduğu anda hatırlasa dahi tutunabileceği bir dal gibisin.Ve hala öylesine ölesiye seviyorsun ki,dün zaten gocunmadığın şeyle bugün avunur hale geliyorsun...
Aşk işte arkadaşım,hep vezir olup bazen rezil taklidi yapıyor,buna kendin dahi inanabiliyor,lakin inansan da memnun olabiliyorsun;kimse bana aşk kötüdür demesin,laf işte...