Kendimi anlatmaya hala gerek var mı artık, zira kimselerin anlama isteğinde olmadığını kabul ettim çoktan. İstenmiyorum işte, sevilmiyorum, en sevdiklerimin umurunda değilim, daha önce de başka en sevdiklerimin umurunda olmamıştım.Hiç yoktum kısaca.Bundan böyle buraya da, sadece ama sadece azami konuşma ihtiyacımı gidermek, daha doğrusu delirmemek için yazacağım; kalmadı inancım anlaşılmaya, kalmadı inancım bir şeylerin düzelmesine. Hadi her şey

Aslında hiçbir zaman insanlardan kolay kopan biri olamadım ama o tereddüt... Arada olmaktan nefret ediyorum, biri var mı yok mu, yakın mı değil mi diye bocalamaktan. Bu tereddüttense varsın hiç olmasın. Yanar mı canımız? Çok. Ama hep biraz biraz yanıyordu zaten. Sekiz on yıllık geçmişi gömdüm ayın on sekizinde ben bile...O kadar hırslıyım ki şimdi, bütün tereddütler yeter

Belki de yeterince feda etmedim kendimi. Șöyle sağlıklı düşününce, eğer benimlelik insanları öyle veya böyle üzüyorsa, yıpratıyorsa ve bunlar en sevdiğim insanlarsa... Onlara sevgimi ancak çekilerek yaşayabilirim.Biliyorum dostlarım, siz hepiniz hep bana biraz bencil olmamı söylediniz ve ben dinlemedim, şimdi ise gerçekten dinlememem gerek sizi, sadece sizin için.Çünkü gerçek bir dost, dostuyla, ikisinin dostluğu ile ilgilendiğinden daha fazla ilgilenir.

Bu yazıyı yatakta inim inim ama sessizce kıvranarak yazıyorum. Kimse farkında değil, herkes bir şey biliyor ama şuan kimse yok. Ben. Yapayalnız ben. Ben niye yalnızım biliyor musunuz kendi eşekliğimden biraz da. Can dostumu kırdım, onca senedir gidenlerle kıyasladım istemeden, hatta farkında bile olmadan. Şimdi ise zamana bıraktı biz'i. Belki de bitirdi direkt ama bu sanırım yumuşak ifadesi.

 Kaybol diyor bir yanım, bilmediğin yollara vur kendini, tanınmaz hale gel, sus tüm gün, bir perşembe günü ölene dek. Az daha katil oluyordum şakası yok; hadi benlik yanı bir şey değil, kendine yazık etti gitti denir, gömülür geçilirdim de, her şey bu kadar kötüyken başka bir insana zarar vermek... Bir yanım da işte zarar vermediğim için, bir bakıma

Neden en zor günlerim hep yalnız geçiyor?

Her şey gibi aniden öldü geçmiş de. Alptuğ'u özleyeceğim. Başka özleyen olur mu bilmiyorum ama mumla aranacağı kesin. Kapandı işte defter. Bitti, kaç senelik her şey bitti. El birliği ile başardınız. Koca bir alkış.Neresi karanlık neresi siyahsa oradayım artık, bir önüm yok sadece aşağı kaldı. Vazgeçtim okuyucu, beklemek de denemek de, sadece zorlamak belli ki. Pes kere pes.Bir

Hikayemi biliyorsun, neden eskidiğimi... Sadece geri geri yürünebilecek yollar kalmış payıma, olsun. Ne menem şey dikiz aynamdaki uçurum, uçmanın bile çoğu düşmek baksana. Allah'tan sessiz kanıyor insan vücudu, gerçi geçmişin hiçbir feryadı duymadığını kötü öğrendik önceden ama kim bilir, mutluluk uykusuna yatabilenleri uyandırmak istemeyiz.Bana sorarsan bu güne de iyi geldik aslında, tek tük ve değişken de olsa avuç

Ya kendimizi yanlış anladıysak bir ömür? Nasıl bulur, nasıl yetişir insan gece olmayan bir hayata o zaman? İçimizdeki sesler uğultu belki, git diyenle kal diyen belki aynı kişi. Belli ki düşüyor, çok şey düşüyor, çok hızlı düşüyor, çok geri dönülmez. Ya asılı kalanlar ne olacak peki? İçimizde asılı kalanlar yani, öyle kalbimizin orta yerine bir gündüz vakti -ki

Ayarı mı var sanki elimin, hassasiyetlerimin bana zararlı kısmını tek başına söküp atamam ki, gözüm görmez kimseyi biliyorum.Her insanın vardır bir defosu, benim de bu işte, biliyorum; bu kadardan bir çıt daha az hassas biri olursam, intikamdı, oydu buydu derken suçlu suçsuz herkesi ezer geçerim çünkü buna bir kere başladın mı gözüm dönüyor, zevk alıyorum.Bir de her şeyi

İçimde kırılıyor zaman, iyi yanları bile yere batsın geçmişin. Delinmiş olması anlaşılabilir askeri bir kum torbası gibi fire veriyor kalbim. Beni hızlı değil en yavaş mermiler öldürüyor, en yakın mesafeden atılan. Ruhumun kafası cama vuruyor, camın ardı eski dostlar.O tuzla buz cam değil, ardında kalanlar batıyor.Mecazdan en uzak anlamlarda ağrıyor her yanım; dışarı gözyaşı, hiçliğe umut akıyor en

 Bu Alptuğ ne yaparsa mutlu olursunuz?Eskisi gibi güler göz içlerinizGöstermelik ve karşılık formunda olmayanBir parça sevgi verirsiniz en olmadı.Bu Alptuğ ne yaparsa memnun olursunuz?Ne döndürür sizi yokluğunun cazibesindenNedir bedeli Alptuğ'a duyulacak bir iyi hissinSöyleyin, cansa bile peşin vereyim. Bu Alptuğ ne yaparsa iyi hissedersiniz?Ne yapsa tamamdır artıkNe yapsa gerek kalmaz sormasına habireBen iyi biri miyim diye dosta eşeBu Alptuğ

Hayal bu ya, hadi diyelim her şey eskisi gibi oldu, her şey istediğim gibi oldu... Yine de olmazdı ki.Artık sizi görünce gözlerimin içi gülmüyor, kalbim hızlanıyor hala belki ama yalnızca stres ve acıdan. Paylaşacak bir şeyimiz kalmamış, oturup konuşsak bile bir yanından kavgaya varacak belli. Bende iyi hiçbir şey uyandırmıyorsunuz, sadece sızı, sadece burukluk... Her şey eskisi gibi