İsmet
İsmet ya,bizim İsmet,sizin İsmet,onların,şunların,bunların İsmet.Kız olan İsmet,hayır Erkek İsmet..İsmet işte,neye niyet kime kısmet.Ben hiç İsmet tanımadım hayatımda,dostum İsmet olmadı,zaten hiç sevgilim olmadı.Belki de yeryüzündeki İsmet'lerin büyük çoğunluğu yalnızdı,çoğu orta halli ve babası da memurdu mesela.Kısmen hepimizin içindeki de birer İsmet.Zira ismi gereği masum İsmet,mutaassıp bir ailenin suskun kızı gibi İsmet mesela,içinde de fırtınalar kopan belki de yanık bir İsmet...
İnanın ne demeye böyle bir şey yazdığımın bilincinde değilim,öyle işte;belki de İsmet bile kalmamıştır dünyada o derece.İsmet dediğin çirkin gibi gelir niyeyse kulağa,oysa belki de kimi ismetler vardır otur da seyret.Uyumlu olsun diye ettiğim saçma salak cümlelere bir yenisini daha eklemek gerekirse;ya bir İsmet de bana gönül verirse?
Kısa kesiyorum bu defa,zira İsmet'ler uzatmaya gelmez...
0 Yorum:
Yorum Gönder