Alptuğ'un Mekanı

15 Mart 2014

Keşmekeş

Şimdi ise sizleri kaos'a uyandırma vakti,siz kendinizi yazıları okumaya ve okuduklarınızı beyninizde hayal etmeye odaklanın.Eminim zor olmayacak,çünkü okuyacaklarınızın herbiri aslında hergün yaşadığınız fakat hiç bu açıdan bakmadığınız şeyler olacak.İzninizle efendim;

Sabahleyin alarmın o yüksek sesiyle uyanıyorsunuz,bu ses öyle bir ses ki beyninizin içinde çınlayarak sizi deli ediyor.Şehir merkezine gidiyorsunuz,etrafınızda milyonlarca insan.Her kafadan ayrı bir ses,bir düşünce çıkıyor.Tam o sırada etrafınızdaki dehşete uyanıyorsunuz;onca kavga,çatışma,ölümle göz göze geliyorsunuz,ama neden herkesin bu kadar dehşet verici bir olaya bölesine sıradan baktığını çözemeyip korkuyorsunuz.Bir anda ani bir panik geçiriyor ve oradan hemen uzaklaşmak istiyorsunuz,hızla koşarken bile etrafınıza bakıyorsunuz ve insanların böyle bir kaos ortamında nasıl sıradan yaşayabildiğini düşünüyorsunuz...

Hayal ettiniz mi?Biliyorum tam olarak kafamdaki o felaketi canlandıramadım gözlerinizde,ne mutlu ki o kadar zihin açıcı değilim.Hiç böyle bir hisse kapıldığınız oluyor mu,hani sanki herşey saçma ve sahteymiş gibi?Ben bunu hep hissediyorum,ne kadar tuhaf bir durum olduğunu tahmin dahi edemezsiniz.İnsan oğlu herşeyin bu kadar''kurmaca''olduğunun kısmen de olsa bilincinde olmasına rağmen bir türlü o sonsuz uykudan uyanıp aslında ne derece dehşet verici bir dünyada yaşadığını farkedemiyor nedense.

Günümüz politikasında da aynı keşmekeş düzen hakim aslında,insanları bir şekilde hipnotize ederek duyarsızlaştırıyorlar.Bir çocuğun ekmek almaya giderken ölmesi gibi daha onca dehşet verici durumun ciddiyetini anlayamıyor insan,çünkü bir şekilde halkın gözüne perde çekmeyi başarıyor politikacılar.Ama ben ve benim gibiler bunun bilincindeyiz,üstesinden geleceğiz...

Körük

Herşey körükleyebiliyor insanın içini,duygularını;hatta öyle ki en derine gömülmüş,unutulmuş hisleri bile bir bir açığa çıkartıyor.Bu bazen bir şarkı,bazen bir yazı,bazen bir resim olabiliyor;bunlar klasik şeyler tabi,bazen hiç ummadığınız küçücük birşey bile onca geçmişin anısını tek seferde yaşatmaya yetiyor.
Kimileri unutmak için dinliyor şarkıları,kimileri unutmak için içiyor,kimileri de öylece direniyor;bazen ölmüş bir yüreği,bazen ise yitip gitmiş duyguları arıyor insanlar.Herşeyin bir sebebi vardır duygularda,gerek mantıklı gerek mantıksız.

Çok yakın bir arkadaşımla rastlaştım geçenlerde,suratındaki bakış öylesine belirgindi ki hemen kendimi hatırlattı bana.Ben de hemen''Neden seviyorsun onu?''dedim,öncesinde biraz sersemledi ama o da anladığımı anlamış olacak ki''Hiç.''diye cevap verdi.Ben de olsam aynı cevabı verirdim,bundan eminim.
Hiç böyle bir sözcüktür ki,bütün dünyanın ve bütün zamanların bir özetidir.Söylenilebilecek en keskin,en acıtıcı ve en bunaltıcı kelimelerden biridir.Bazen umursamadığını gösterir insanın,bazen hiçbirşeyi kalmadığını gösterir,bazen ise sebepsizce göğüs gerdiklerini anlatır.

İşte bu yüzden birdaha asla bana''Hiç.''diye cevap verene başka birşey sormadım,bir anlamı yoktur bunun.İçindekini en net şekilde dışa vurabilmektir bence''hiç''demek.Hiç diyen adama dokunmayın,ona destek olmaya çalışmayın;mümkünse uzaklaşın,olabildiğince uzaklaşın.Bunu sizin için değil,onun iyiliği için söylüyorum;korkmayın,bu durumdaki bir insan size hiç birşey yapamaz zaten...

Arabesk Mizacı

Sıkıldım artık,her önüme gelen arabeskleşmiş yaşam tarzımı bana şikayet ediyor.Bu kısmen benim kararım,kimsenin laf etme hakkı yok.Hem ne olmuş sabah akşam arabesk dinliyorsam,ne olmuş bütün gün kendimi güneş almayan bir odaya kapatıyorsam,ne olmuş ürkütücü çizimler çizip yazılar yazıyorsam?Rina filminden aklımda kalan ve bu konuya tam olarak uyan bir sözü sizlerle paylaşmak isterim;''Hüzünlü değilim diyorum sana,benim mizacım böyle!''İşte bizimkisi de aynı hesap kardeş,sabah akşam efkâr.Ama benimkisi hüzünden işte,tek fark o.

Yıllardır karşıma çıkan insanın direkt olarak söylememiş olsa da''Bu kadar ne derdin var?''demeye getirdiği belliydi.Bilseydim cevaplardım o zamanlar,şimdi ise kendi sorularıma kendim cevap olur hale geldim.Hayat insanı şekilden şekle sokar,ama olabildiğince tek çizgide kalmaya çalıştım ben.Kimileri ben böyle yaparken''Sen böyle değilsin,entelektüelsin!''bile dedi.Ne alakası var ama bunun?Modern düşünceyi,objektifliği destekleyen bir insan olmam,sanatın ve sanatçının yanında,mağdurun arkasında olmamın ne alakası var?Tamam,bunların hepsini yapıyorum;ama hergün de Müslüm Baba dinliyorum,bu mudur aklınızın alamadığı?

Sorsan hor görmüyoruz derler insanlar,ama hep bir kuşkuyla bakarlar;sanki arabesk yapanların hepsi tinerci,hepsi cebinde sallamayla geziyormuş gibi sanarlar.

Ama biryerden sonra ne yaparsan yap kıramıyorsun şu önyargı denen illeti;madem öyle,bırakalım onlar da beni''keş''sansın öyleyse...Bu da güzel bir parça benden dostlara;

14 Mart 2014

Yolun Başında

Henüz yolun başında,yorulmak için fazla erken değil mi sizce de?Bir laftır tutturmuş insanlar''Büyüyünce anlarsın!'',ama onlar bilmiyor ki mesele de burada;anlamak,insanın içindeki o yaşama sevincini ve hayata bağlılığı söküp alabilecek kadar güçlü bir kavram.Beni yoran tek şey bu,bilinmeze sürükleyen,saçma sapan bir cesaret sergilememi sağlayan,insanlara sanki hayatı hiç sallamıyormuşum izlenimi veren tek şey bu.Bilmediğimi sananlar var,bir de neyi bilip bilmediğim hakkında bir fikri olmadan atıp tutanlar.Sonuç olarak sözde''tecrübe merkezi''haline gelmiş türlü türlü insanla uğraşıyorum.Hak vermiyor değilim tabi,ama bir yere kadar.Lafa gelince herkes daha büyük olduğumu söyleyebiliyor,öyleyse neden bazıları birşeyleri bilmediğim konusunda ısrarcı?Şimdi söyleyiniz bana;onlar mı salak,terslik bende mi?Bende bir sorun olduğunu düşünenlerin çoğunlukta olduğunu seziyorum,çünkü ben de böyle hissediyorum.Kimilerine göre bu bir''üstünlük''sayılsa bile hayata 1-0 önde başlamak aslında 1-0 geride yaşamanıza sebep oluyor.Öyle bir durumun içerisindeyim ki,çevremde benim gibi düşünen veya yaşayan insan olmadığını söyleyebilirim-en azından bana yakın bir yaşta-Şimdi kimilerine göre pek çok orta yaşlıdan daha çok çözmüşüm hayatı,madem öyleydi neden bana haber vermediniz?Bu kadarı da haksızlık değil mi?Kimilerince süper sayılan bir özelliğim varmış,oysa ki ben bunu bir zaaf bildim yıllarca.Bilmiyorum nasıl alışacağım,belki de alışmayacağım...

Benim Karanlığım

Ne derseniz diyin dostlar,ama ben buraya aitim.Benim yerim karanlıklar,gölgeler.Siz sanıyor musunuz ki ben seviyorum bu durumu,memnunum mu sanıyorsunuz?Kısmen doğru sayılabilir,ama tam da öyle değil.Eski bir dostum gibi sanki gece,o benim yükümü alıyor,derdimi saklıyor derinlerine;ama hiç bir dostun yapamayacağı kadar da saklıyor beni,benim bile kaçtığım,kimselerin görmesini istemediğim o çaresiz yüzümü saklıyor.Ay'ın karanlık yüzü gibi de düşünebilirsiniz beni;her gece karşınıza çıkarım,ama hiç bilemeyeceğiniz bir yanım hep vardır.
Gece benim güç kaynağım,karanlık,yalnızlık;üstümdeki tüm rehaveti onun içine atarak kendimce arınıyorum kısa süreliğine.Bazen en gizli anımı bile gecede buluyorum,yıllar öncesinden kalma ufacık bir tebessüm.Benim sığınabileceğim tek yer karanlık;çünkü pek çoğuna öyle karanlık tanıttım ki benden kaçıyorlar istediğimde,bu da zarar görmemi engelliyor bir şekilde.Biliyorum,''Böyle korunma mekanizması mı olur?''diyeceksiniz.
Çevremdeki insanları ayıklayamıyorum,hatta bazen gerçekten iyi olan insanlar bile en ufak bir durumda ne derece çirkinleşebileceğini gösteriyor.Güvenebileceğim fazla adamım yok,bir de karanlığım var tabi.

Sevdiklerimi hep uzak tutmak istedim bu karanlıktan,çünkü bir defa içine çekerse peşi sıra sürüklüyordu insanı.Ben karanlığı gördüm,biliyorum ve korkmuyorum;ama o insanlar görmedi,işte bu yüzden birgün sevdiğim birinin benim karanlığımda kaybolmasını istemiyorum.Söylerken kolay tabi,''Benim karanlığım.''demek kolay;ama bazen kendi karanlığın seni içine alabiliyor,işte o zaman en çaresizi sensin...

Alışmak

Ne kadar zor olabilir ki alışmak?Ne kadar zaman alır ki birşeylere alışmak?Ama belki de sorulması gereken en güzide soru;Alışmak gerekli midir?
Bu alışacağınız şeyin ne olduğuna ve sizin ona alışmak hakkındaki düşüncelerinize göre değişiklik gösterecektir tabi,bizim ise burada tek yaptığımız mümkün olduğunca genel ve objektif bir üslup çerçevesinde hareket etmek.Ama düşünmüyor da değil aslında insan''Ne kadar genel konuşabilirim.''diye.Ama ne konuşacağız öyleyse,kimi neye alıştıracağız madem?

Ama lazım be,her durum için lazım.Daha zinde olmak ve kendi kendini kontrol edebilmek için gerekli bu.Tamamen çeviklik özelliğine yöneliktir alışma gereksinimi,bir nevi bağışıklık da diyebiliriz tabi buna.Ama durumdan duruma değişir tabi;kötü bir durum için bağışıklık iken,iyi bir durum için ise zindelik olarak adlandırılabilir.

Ani değişikliklere ne demeli peki?İki farklı ihtimal için düşünün,veya iki zıt ihtimal.En yüksekten en alçağa düşüş,ya da en alçaktan en yükseğe uçuş;bunlar insanın başını son derece döndürür,egosunu,duygularını ve hatta zihin yapısını da yerle bir edebilir.Bu değişiklik çevresi tarafından başlarında olumlu bile karşılansa bazen küçücük tepkimeler bile büyük sonuçlar doğurabilir.

Tıpkı böyle bir sıçrama yapmanın olduğu gibi ömür boyu hep düz ve standart bir çizgide ilerlemenin de zararları vardır insana,mesela umutsuzluk gibi.Çünkü bu insanın bir hedefi veya bunun için bir çabası olmaz.Şimdi diyeceksiniz ki''Hedefi olmayan adam neyi umut edecek?''ve gayet de doğru diyeceksiniz,aferim!
Bu tıpkı yaşamak gibidir aslında.Birşey istemiyorsunuz ama sürekli içinizde bir istek hakim mesela,hiç böyle hissetmediniz mi?Veya birşeyi istediğiniz ama neyi istediğinizi bilmediğiniz olmuştur canım,mutlaka olmuştur...

Deli Dediler

Çok şık bir nokta yakalamış bulunmaktayım şu anda,tam da bu günümü ve son dönemimi anlatan bir şarkı geldi aklıma.Artık pek çok kişiden işitmeye başladığım bir laf''Yaşıtlarından daha farklısın.'',eyvallah abicim sen de haklısın.Pek çoğu bunu iyi yönde yorumluyor,fakat işler bazen için tersine dönebiliyor.Bizim de kendimize göre bir düşünce yapımız,bir mizacımız var elbet;ama bunu sıradışı bulabiliyor da pek çoğu.Ben dünya mantığını adamın gözlerinin önüne serdiğimde o buna''saçmalık''etiketini takabiliyorsa,terslik hangimizdedir?

Bu zamana kadar çok kafa patlattım ben dünyaya,zamana,hayata,kadere,duygulara,şansa ve yaradılışa;önceleri eğlence için yapıyordum bunu,şimdi ise en büyük amacım insanların zihinlerinde kavram kargaşası yaratıp aslında ne kadar karmaşık bir dünyada olduklarını onlara açıklayarak gerçek dünyaya uyanmalarını sağlamak oldu.

İnsanoğlu açıkca''kör''diyebileceğimiz bir canlı türü,bizlerden sadece çok az bir kısmı gerçek görebilme seviyesinin yakınına erişebiliyor.Hep derim insanlara,kafanızın karışmasından ve beyninizin bulanmasından korkmayınız.İşin özetine gelecek olursak eğer;benim bu hayattaki yeni rolüm şu bilim kurgu filmlerinde herkesin deli sandığı profesör oldu diyebiliriz.Matematik,sayılar,fizik,kimya vb,bunların hepsi basit birer teferruattan öteye geçemez hayat iliminde.

Ama nice günümüz insanı kendince somut olan bu değerlere göre hayatını sürdürmekte,yani sonsuz bir uyku hali yaşamakta.Hatta kimileri öylesine kör ki onlara göre hayatı yaşamak bir tür''istediğini edinebilme özgürlüğü''şeklinde adlandırılıyor,oysa ki çok daha gerçek düzenler,sistematikler var bu hayatta...

İşte bu da çevremin bir özeti diyebiliriz,şahsen ben bu durumdan gayet memnunum...

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )