Alptuğ'un Mekanı

14 Mart 2014

En Doğru Karar

Hayatımı şöylece bir analiz etme ihtiyacı duydum son zamanlarda,tamamen objektif yaklaşıp sorun tespiti yapmalı ve çözüm üretip uygulamalıydım.Sonunda doğru yolu buldum galiba,her ne kadar yüreğim için zor bir seçim olsa da tek şıkkım bu galiba.
Kararım artık bazı hususlar hakkında yazmamak oldu,böylece hem strese girmeyecektim,hem de olacak olanlardan kaçmak gibi bir ümit beslememe de engel olacaktım.Her açıdan baktığımda aynı şey görünüyordu,bu kadar somut ve hatta neredeyse nesnel sayılabilecek bir gerçeği inkâr etmek son derece bariz bir aptallık dışında birşey değildi.
Yazmak çizmek yoktu bundan sonra,en azından ayda 1 gibi uzun aralıklar ile;çok zor bir seçim oldu bu,sürecin de bir bu kadar sancılı geçeceğinin farkındayım.Fakat kararlı ve bir o kadar da hazırım;madem başka bir ihtimalin lafı dahi edilemez,bu saatten sonra bize tek düşen yolumuza bakmak ve belki de çekip gitmektir.
Yanlış mıyım dostlar?Hiçbirşey yapamayıp kıvranmaktansa o tek şıkka kendini mecbur hissetmek daha yerinde bir tercihtir bence.

Çok önceden görmüştüm ben doğru olanı,yanlışlarımı ve doğrularımı adım gibi biliyordum o sıralar.Ama umudu da kesmemiştim hani,yanlış olduğunu bile bile.Çünkü o zaman da tıpkı şimdi olduğu gibiydi;daha gerileyemezdim,kaybedecek en ufak birşeyim yoktu.

Ama şunu öğrendim ki;
Siz bir yola kendinizden emin çıktığınızda o yolda yenik dahi düşseniz asla tam olarak yıkılmıyorsunuz,hep ayakta kalan bir parçanız ve bir gururunuz kalıyor sizi siz yapan...

-BU YAZIDA BAHSETTİKLERİM SON DERECE NET,SONRALARINDA HİÇBİR KİMSE TARAFINDAN BU YAZININ BAHSİNİN AÇILMASINI TASVİP ETMİYORUM...

Seçimle Olmaz

Pek çok insan ülkenin geldiği bu acınası noktanın farkında bile değil,insanların öldürüldüğünü bilmelerine ve bunun için üzülmelerine rağmen gerçekten bunun ne derece bir vahşet olduğunu idrak edemiyor.İşler öyle bir noktaya geldi ki artık sandığa gitmek bile üstesinden gelmeye yetmeyecek gibi görünüyor.

Çocukken,çok küçükken;TOMA sürmek isterdim hep,ama şimdi anladım ki meğersem bir b.ka yaramıyormuş.Karşımızda kim var ya da kiminle savaşıyoruz bilmiyorum,ama o her kimse amacına ulaştı anlaşılan.Çünkü insanlar polislerden korkuyor,hatta ben bile korkmaya başladım.Artık nerede birkaç parça polis otobüsünü bir arada görsem içimi bir panik ve hüzün sarıyor.Nereye gidiyoruz biz be,nereye sürükleniyoruz milletçe.Bu caiz midir din adamlar siz söyleyin;böyle bir ülkede yaşamak caiz midir?Bana diyorlar ki siyasete karışma,yazma,etme falan filan;ama ben yine bildiğimi okuyacağım,çünkü hiçbirşey yapmazsak ülkenin geleceği nokta son derece bitik.

Ama korkmuyorum ya,cidden de korkmuyorum;çünkü biliyorum ki bundan seneler önce olduğu gibi yine ölüler kurtaracak bu memleketi,şehitler.En fazla gözaltına alınırız,iki tane kalıplı amir gelir akıllarınca korkuturlar bizi.İfademizi alırlar ama sonra yukarıdakilerden birinin ricasıyla üzerinde oynama yaparlar.48 saat sonra salınacakken mahkemeye gitmek durumunda kalırız,çıkarız hakimin karşısına;o da koymuştur cebine bir deste parayı,mapusa kadar oyalar bizleri.

Bu ülkede adalet yoktur,bunu tüm benliğimle ifade edebilirim.

Ayrımcı Zihniyet

Hayatta en uyuz olduğum insan tipi de budur aslında,söz konusu bu herifler olunca lafımı asla sakınmam,dilim sertleşir.Irkçılardan tut kendini müslüman yerine koyan teröristlere,insanların yaşam tarzını yadırgayanlardan kendi ilkel adaletini sağlamaya çalışanlara kadar.Bir de devlet yobazları var,şu tepelerdeki herifler hani;onlar en ince kılcallardır,küçüklükten beri Osmanlı üzerinden saltanata özendirilmiş kişilerden veya kendini işçi,emekçi haklarını savunan olarak tanıtan ama tek derdi para olanlardan oluşur mesela.Bunlar sadece şu an için aklıma gelenler,yoksa her türlü yobaz vardır milletlerde.

Bu insanlar o kadar gerizekâlıdır ki sürekli düz ve çocuk oyuncağı bir mantık üzerinden ilerlemeye çalışırlar,bu yüzden de parçası oldukları tarikat veya gruba fazlasıyla bağlıdırlar.Aynı insanlar Berkin'in sapan atarkenki fotoğrafının montaj olduğuna inanmayıp ses kayıtlarının montaj olduğuna inanabilecek kadar da geniştir mesela.

Onlar o kadar laftan anlamazdır ki,kendi doğrularına bağlı olduklarını göstermek için başka doğrular hakkında kanıtlar görmek istemezler;çünkü korkaktır onlar,inandıkları şeyin gerçek olmadığını öğrenmekten korkar.Keçi gibi de inatçıdırlar;ama sorsan''Kime bu inat?'',o zaman da''Ben değil sen bu konuda diretiyorsun!''diyerek kendilerince bir haklı çıkma çabası içine girerler.Bu insanlarla bir arada yaşanmaz,kafayı yedirtirler...

Neyi Anlatayım?

Yine neyi anlatıyım,neyi anlatmalıyım?Afrikada ölen çocuk,alevi Berkin,Egemen Bağış'ın tweet'i,ölen polis memuru,poliktikacılar,hükümet,adliyeler,adalet,kadınlar;hangisini anlatayım bügün,hangisi için dert yanayım.Ama hangisi için yanarsam yanayım,ben burada çığlık bile atsam bu düzen aynı kalacak.İşte bu yüzden nefret ediyorum bundan,bu düzenden,bu dünyadan ve bu ülkeden.Önceleri böyle değilmiş diyorlar,anlaşılan o günler eskide kaldı.

Ah siz lanet herifler,dünya dediğin maymunlar cehennemi,o kadar pislik ötesi ucubeyle urğraşıyor ki şu halk.Hem iktidar hem de muhalefet,hiçbirinin gram olsun kılını kıpırdatmıyor çünkü hepsinin bir menfaati var.Benim diyebileceğim tek birşey var;size halkı hiçe sayma özgürlüğü o menfaatleriniz var ya,siz anladınız beni :{

Herşeyi siyaset malzemesi olarak görmeyin,ülkeyi ve haklı oyuncağınız sanmayın.İsyanı sonuna kadar destekliyorum bilinsin;

Ortalığı yakıp yıkmayalım yandaşlar,bu bize birşey kazandırmaz.Asıl direnişçilerin arasında gezinen birkaç ... grup yüzünden bütün direnişimiz baltalanıyor.Laf dalaşına gidelim,polis kalkanlarıyla çarpışalım,TOMA'dan çıkan suyu içelim inadına;ama halka,esnafa dokunmayalım.İçimize sinmiş birkaç ... yüzünden tüm ülkede kaos yaratmaya gerek yok.

Şimdi ise sözüm her partiden siyesetçilere.Artık şu etnik ve köken saçmalıklarını bir kenara bırakın diyorum ha efendiler?Tamam artık biliyoruz,her partinin bir parça şerefsiz yönü var;ama en azından bu kalleşliğinizi mitinglerde şov yaparak göstermeyin...

13 Mart 2014

Ne Yapıyorum

Aklıma takıldı sen öyle deyince,hatta kendi kendime''Sen ne yapıyorsun!''dercesine haykırdım.Ama yanıldığın bir nokta vardı,ben sandığın gibi kendimi yıpratmıyor ve kendime kötü birşey yapmıyordum.Olması gerekeni yapıyordum belkide,ya da sadece içimden geleni diyelim buna.Aslında sırf bu yüzden sandığın kadar da yıpranmış değilim oysa ki,en azından doğru olanı yaptığımı biliyordum ve bu hayata karşı dimdik durmamı sağlıyordu.

''Yerimde olsan sen ne yapardın?''gibisinden saçma bir soru sormak gibi bir niyetim yok,çünkü ben bile birşey yapamadım aslında.Elimden gelen tek şey yazmaktı belki,ben de bu yüzden günlerce yazdım sadece.Ama asla kendimi sorgulamadım biliyor musun,o her halini gördüğüm hayat bana ne pahasına olursa olsun birşeyler yapmayı öğretmişti,zaten kaybedecek birşeyim yoktu.İlk o zaman özgür hissettim kendimi,ama bir o kadar da çağresiz.Bütün olabilecekleri bilmek,engel olamayacağını da bilmek;bilmek kötü birşey,sadece elin kolun bağlı bir şekilde yüreğini sızlatmaya yarıyor insanın.

Bugüne kadar her ne yaptımsa bu yaptıklarım konusunda en ufak bir kuşkum yok.Ama olur ya,insanoğluyuz neticede;farketmeden kötü birşeye sebep olup birilerini incittiysem de yalnız af dilemek düşer bana bu vakitten sonra...

Geri Planda

Şu gün bulunduğum noktada ve bundan çok çok daha öncesinde de yaptığım çok önemli birşey vardı,geriye bakıp pişman olmamam için son derece yeterli bir sebepti bu.Bir süre sonra hayatın gerçek anlamını kavramaya yeni yeni başladığımda aslında her insanın başkaları için var olduğu çekti dikkatimi,işte o günden sonra hep geri planda tuttum kendimi.Ben kendimi biliyordum,tıpkı pek çok insanda olduğu gibi benim de kendim için fazla bir değerim yoktu,öncelik en başta sevdiklerimin,sonra ise dostlarımındı.
Başkaları için birşeyler yapıyor olmanın ne kadar güzel bir his olduğunun tadına vardım sonralarında,yaptığınız her ne olursa olsun sırf insanların mutlu olduğunu görmek bile gerçek bir sonuçtu benim için,sanki boşa yaşamadığımın kanıtı gibiydi.

Bu güne kadar pek çok şey yaptım insanlar için;bazıları farketti,bazıları etmedi,bazıları ise etmesine rağmen kibir dolu ruhunun ötesine adım atamayıp bir teşekkürü bile çok gördü.İnanılması her ne kadar zor olursa olsun;çok insan gördüm ben,bir de insan demeye tenezzül edemeyeceklerim vardı tabi.Bunlar olacaktı tabi,her toplumda olan birşeysi bu.İşte bunu kabullenince karşındaki nasıl birisi olursa olsun bu onun için birşeyler yapmaman gerektiğinin göstergesi değildir diye düşündüm içimden,elbette istisnâi vakalar geçerli değildi bunun için.

Belki beni anlayamazsınız ama ben sırf başkaları için yaşamak ve onlar için ölmek istiyorum,bunu isterken de en ufak bir geri dönüş beklemiyorum.Vatan için,millet için,insanlık için veya yalnız sevdiğin kişi için bile tüm yaşamını tek seferde ortaya koyabiliyorsan işte o zaman hayatın asıl kadim felsefesine erişmişsin demektir...

Yazıyorum Ki

Şu neden yazdığım konusu herkesi olduğu gibi beni de kuşkuya düşürmeye başladı şimdilerde.Yazmayabilirdim,ama olmazdı;neden derseniz,yakışmazdı.Ben kendimi burada buldum,şimdi dönüp tüm yazdıklarımı okuduğunuzda karşılaşacağınız en yegâne şey kimsenin bilmediği bir ben olacaktır.

Birşeyleri değiştirme umudu ile yazıyordum önceleri,herhangi birşeyi;şimdilerde ise sadece içimdekini yazıyorum,hepsi bu.Engelleyemiyorum bu yazma işini,durduramıyorum kendimi.Biliyorum ki yazmayı durdurabilmek için ilk baş yüreğimi durdurmam gerekecek,bu da ancak ölünce mümkün.

Yazdığım şeyler değişiyor;hepinizin bildiği üzere genelde birileri için veya birilerine yazıyorum,ama bazen de içim kabarıyor ve toplumun kanayan yaralarına sivri bir dil ile açıklık getiriyorum.Ne yazık ki asla kurtaramadım kendimi içimdekini yazmaktan,asla yalan yazamadım bu yüzden.

Yazdıklarımın hiçbiri en ufak bir kötü amaç beslemiyor,kimseyi üzüp kırmayacak yazılar yazmaya dikkat etmişimdir çoğu zaman.Böyle olunca da en çok bana dokundu tabi yazdıklarımın etkisi.Beni anlamayan ve de anlamaya kalbi yetmeyenler türlü türlü karaladı beni,ama onlar bilmiyordu ki umrumda bile değillerdi.

Temel olarak bakacak olursak insanlık için yazdım ben,insanların yüreklerinin ilkellikten çıkıp daha yumuşak olması için çabaladım çoğu zaman.Ne kadar başarılı olduğumu bilmiyorum,sanırım bunu insanlık gösterecek.Yazdıklarımın siz değerli okuyucularımdan bu kadar beğeni toplayışının tek bir sebebi var bence,o da yazdığım herşeyi tamamen kendi duygularımı içine katıp en iyi çekilde yansıtarak yazmam sanırım.Çünkü eğer okuduğunuz şeyi hissedebiliyorsanız,elbet birgün anlarsınız demektir...

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )