Şöyle en devinden bir dalga çarpsa yüzüme, yüzüm silinse

İzim silinse, unutulsam, kaybolsam; adım dahi yitse benden

Kimselerin olmayacağı taahhüt edilmişçesine yalnız bir kara parçasına

Vursam ve o da hıncını almak için bir daha vursa, bir daha, bir daha

Hiç var olmamış oluversem birden, dev bir dalga ezip geçse varlığımı

Çok su yutsam, o kadar yutsam ki kalp kapakçıklarım tuza bulansa

Göz kapaklarımın ehemmiyeti kalmayacak denli karanlık bir gece çökse

Derken deniz bile ölse, duymasam ne bir şey ne kimse, uyanmasam.

Alıp yaka paça bir yere fırlatsa beni, o kadar acı çeksem ki,

Hissetmeye fırsatım kalmasa hiçbir şey, aklıma dahi gelmese geride bıraktıklarım

Ben zaten çabuk unutulmamla meşhur boktan bir detayım,

Ne zaman neydi ki ehemmiyetim? Kimin neyiydim gerçekten?

Biliyorum, tamamen, kusursuz biçimde yapayalnız olamadıkça ben, bir daha kimseyle de olamayacağım.

Umarım anlıyorsundur okuyucu.