Herkes tüm gün yan gelip yatarak film izliyorum sanıyor, halbuki ben sadece karşısında film açık olan ve aslında kırk çeşit şey düşünmekten, yatar halde felç geçirmiş bir adamım, hepsi bu.Sanırım hayatıma hatırı sayılır boyutta bir yenilik getirememek uzun zamandır doldurmuş beni, içten içe sinirliyim her şeye, fazla bağırıp çağırır oldum farkındayım, hatta gözümün kararmasından korkar oldum ne yalan

Şimdi ben bir yokluğun göğsündeyimVe geri geri düşmekteyim, ne acıDoğrusu bunun için kalkıp bir şey yapmasam daBana muhtaç ölsünler isterdimGerçekten kötü mü bu emin değilimBir sabah kalkıp acımasız biri olmadım benAma çoğu insan bir sabah başka biri oldu, bilhassa bana karşıSorarım sana ulan, bana kim acıdı? kim gözünü kırptı daBen asla yapmayacak olup istediğim kötü şeylerden utanacağımİt gibi

Dostunu da seçemiyor insan ne acı, yani seçim yapmış halim bu olmasa gerek. Keşke her biri yerine sırtımda cesetler taşısaydım, o cesetlerle onca yıl konuşup dertleşseydim, o cesetlerin doğum günlerini kutlasaydım falan ne bileyim... Gerçek ve tam manasıyla biricik olan tek bir dostum var ki o da bacağımdaki metal parçası. Ne kadar da birer eşya misali davranabiliyor insanlar

Etrafta dostluktan, arkadaşlıktan söz ederlerUtanıp sıkılmaz, bizi attıkları kuyuyu hatırlamazlarSanki o neşeli sofraları öldüren onlar değilmiş gibiYanlarına bir gün tereddütsüzce bırakacaklarıYeni bir salak alıp her zamanki gibi çok mutlu olurlarBu kadar ağır olacağını bilsem kimseninYanından dahi geçmezdimHerkes için bu kadar kolayken üstelik çekip gitmekAma senle ben de söz verdiğimiz gibi, gideceğizBoktan bir sahil kasabasına gideceğizBalık malık tutacağız, denize

Bugün ben ne içindeyim ne dışımdaEski her şey bir ölüm ışığındaBen yokum, dost yok, gün yok artıkUnuttuğum karanlık kesti bugün içimiGeçti sanmıştım her şeyi, iyiyimKanım çöktü dibe yine veHatırladım zorla birdenNe kadar yapayalnız,Ezilip çöpe atılmış bir tip olduğumuHatırladımTaşınıp gitsem de,Cihandan insandan çekilsem deKendimi işe güce versem deYanlarına kâr kalacağını hatırladımEski dostların

Nerde gizli saadetim; söğüt mü altı, kenarı mı denizinYaşanan yer iyi gelmez, nerde olmadığındır meseleSevmediğin insanlarla ya da hüzünlü hatıralarla değilse doluYapayalnız olduğun bir balıkçı kulübesi de pek tabii okeydirYine de nerede benim saadetim, yani her ne yönde en azındanCamda beklediğin misafirin nerden geleceğini bilme ihtiyacı gibiYaklaştım mı? Sıcak? Soğuk? Umarım sıcaktır, donmak üzereyimAklıma gelmelerini engelleyemediğim kişiler burda

Keşke bir şeylerin çokluğu onları yeteri kadar kılabilseydi diye düşünüyorum bu aralar. Diyelim birisinin çok fazla arkadaşı var -ki bu o kişinin arkadaş tanımının ne olduğuna göre değişir- fakat kendisine yetmiyor; zira burada niceliksel çokluk ile niteliksel yeterliğin pozitif bir kolerasyona sahip olamaması durumu var. Benim zoruma giden, herhangi bir şeyin çok fazlasına sahip kimselerin -ki inanın para

Derin bir deniz gibi geriye çekilip seyretmek gerekiyor her şeyi, zira içlerindeyken mevzuların, aralarında insanların anlamıyorsun... Bıçağın nerden geldiğini.Ben anladım oysa, geç dahi olsa her şeyi; burukluk değil içimdeki artık, acı hiç değil, sadece... Bilirsin işte, anılarından başka bir şeyi kalmamış yaşlıların elde olmayan duygusallıklarıyla aynı kökenden bir şey işte.Denk gelmedikçe sıkıntı yok geçmişe, ki bu saatten sonra

Epeydir herkes diğer, kuytu köşe her yer, aç-kapa bir gözünüKim kaldı bizden, bizim, bizle yahut biz'e her ne eklenirseŞimdi her yer yabancı, kolay kılan da bu ya gitmeyiAidiyetsizlikten doğan özgürlük, eksiklikten başka neDiğerlerinden değilim ben, kalmak için çıkacağım yola,Hiç olan bir yerde ve tüm kendiliğimle kök salacağımÇok kişiye açıktı bu kapı,Herkesi ısıtasım vardı içerideBasit birer yazlıkçıymış meğerKalbimde kirasız

İlerinin neresi olduğunu bilmeden attığın her adım geri gitnez mi? Öyleyse kan gibi dibe çökene dek düşündüren ne? Bilmiyorum -ki bu söylemesi en kolay kelimedir aslında- hatırımda kalanların olup bitenden çok hepsinin oluşturduğu nihai olgudan daha fazlası edip etmediğini. Anlaşılan, gestalt sorunlu ama romantik bir dinamik.Bakıyorum da yeterince bir şey değişmemiş göğsüm ilk delineli, öyle mi olması gerekirdi?

Yeterince özgün olmayan her şeyin ve herkesin köküne kibrit suyu, esasen konfor alanını yırtıp atan bilhassa benim bu açıdan bakınca; herkes jelatinli içerikleri, alacalı ve herkesçe hak verilebilecek, politik taklidi yapan sözleri alkışlar ama ben kitabın ortasından konuşuyorum, pasif agresif olmaktansa tavizsiz girişiyorum mesela yazılarımda; videolarım desen gençlerin shitpost adlandırdığı ve cringe diye de rahatlıkla nitelenebilecek içeriklerden pek

Çoğulcu demokrasiye, modaya inanmayan benKaldırınca kaşlarımı, daha net görüyorum dayatmayıYaşıma göre davranmıyorum, emekli hayali benimkilerSizin olsun partiler, eğlenceler; denize bakan salıncak evla banaGeceleri düşündükçe anlıyorum, ben hiç sakin olmadımHep koştum mecaz, hem mecaz hem değil epey düştümSizin olsun konserler, dünya turları; bana ışığı kapatın yeterCanımın çekmemesi niye anormal kılar beni anlamam,Ama açmıyor işte, bir şey ifade etmiyor ortaklaşa

Hani geçici olarak bir yerdesindir de bir şeyleri çok takmazsın ya, işte bir süredir tam olarak ondan var bende de. Nasılsa gideceğim diyorum, yani er yahut geç; hal böyle olunca türlü olay, nesne hatta bilhassa insanlar kafamda çok geçici bir noktadalar, şimdilik güllük gülistanlık takılıyorum ama bakma, neleri yanıma -zihnen dahi- almayacağım, kimlerle selamı sabahı kesip göstermelik tatları