Vizite

Bulunduğunuz yerde bile olmadığınızda nereye giderdiniz? Varlığı yokluğu bir olanın, bir ikinciye olan o dayanılmaz ihtiyacı...

Bazı şeylere yaklaşabilecek kadar dayanıklı ve bilinçli olsanız onları anlardınız biliyorum, bunu bildiğim için yakıp geçmiyorum, anlayışla karşılıyorum sizi.

Yoksa her an elimin gittiği ve oldukça da cazip bir ihtimal her şeyi yok etmek; tüm ilişkiler, bağlar, tanışıklıklar... İçten içe biliyorum uzun süredir, artık hiçbir şeyin yetemeyeceğini yatışmama, farkı da yok hiçbir şeysizliğin dolayısıyla, anlamı yok neyleyim neyle değilim. Unutulması kolay biriyim, kolay kızılırım, üstüm kolay kapanır. Olmamış olurum. Biliyorum. Çok oldum. Çok kez. Her iki anlamda da.

Kendime gidiyorum. Artık kimseye bir şey anlatamıyorum, meşruiyetini yitirdi cevaplar. Konuştuğumu bile sanmıyorum, sanki öylece havaya karışıyorum daha çok. Anlanmak için geçim, bazı tasvirlerse çok güzel olsa bile gerçekçi değillerdi, artık unutmak üzereyim.

Pes okuyucu. Kuru bir chatbot'um artık, cevaplarım belli.

-Nasılsın Alptuğ?

-İyi, sen?

-İyi. Ee?

-Bu kadarı yeterli (zaten cevabımın önemi yoktu, aslında benim de olmadığım gibi)