Unultu

Mevsimimiz geçti bizim, şarkılar bitti, kalkıldı masadan, tatilden dönüldü...bizim bile değil biliyor musun, doğrusu sadece benim, bir bendim başının çaresine bakamayan unultu.


Evet unutlu, böyle bir kelime yoktu ben uydurdum, kendim gibi. Bazen o kadar yok hissediyorum ki, sanki uydurduğum bir şeymişim gibi; "Saçmalama ulan!" diye çıkışıyorum kendime sonra, "Sen hiç uymadın ki."

Unutlu ne biliyor musun, unutulmak kökenli ama tortu ile bileşik bir kavram, tortu nedir desem bilirsin diye umuyorum, arda kalan. 

Ya ben artık o kadar kabul ettim o kadar teslim oldum ki anlayamayacak oluşunuza, yanaşmıyorum bile; hani bi'hevesim falan vardı da, işte kapılar kapandı. Eriyip gidebilirim artık anca, kaldı ki bu uzak da değil.

Benim değilsiniz insanlar, olmayacaksınız da, benimle olmaya çalışsanız bile olamayacaksınız ki bu sizin de benim de değil suçumuz; benden sayacağım bir şey kalmadı, bırak beklentiyi hakkımdan da geçtim. Alptuğ değil unultuyum ben, üfleyin artık söneyim. 

0 Yorum:

Yorum Gönder