İçinden

Ne yana devrilir içerinden vurulan, anlar mısın dokunsan? Taşımak isteyecek biri olsaydı, ansızın omzuna devrilip ölebilirdim biliyor musun? Yağmur vururdu yüzüme, bir şeyleri örtmeye; "Dinle yağmuru dinle, teselli bul türküsünden..."

Bırakma şansım olsa... Bırakırdım. Ne aklına gekdiyse o işte, öyle. 

Her şeyi buğulu bir camdan ve çok uzaktan izliyorum, geç kalmış boğuk bir türkü duyuyorum. İçinden geçiyorum, kısa ve üz.

Yığılıp kalacağım bir kenara, öyle birikmiş ama birikeni görmeden kimse, birden sanki durup dururken. Her şey için bahane bulan insanlık benim için de bulacak, ilk iş beni suçlayacak. Neyse diyecek sonra, umursamanın yalanı bile dayanılmaz gelecek.

Sanki kendi kendime yaşamışım gibi her şeyi, 

Dışımda kaldım kapı kilitli; ne içeride var biri ne uğrayacak kimse. Bir gün Aa! denecek nerede.

Rahat uyusun herkes, 

Alptuğ çoktan gitti, içinden içinden.

Daha demin yanındaydı öyle mi? Değildi, sen de onun yanında değildin, olma da.

Becerebilirsen ağla şimdi, içinden.