Harda Șiir

Zamanımı boğuyor gece
Bir mil gibi kıskacından
Titreterek akıp giden o
Son dünden de önce ve
Saklamadan ölümünde
Ezgisine sardığı iklimin
Folloș ihtimal ve yazık ki
En aşağı dededen kalma
Tıraş bıçağı denli kör ve
Manasızlığını sakınmaksızın
Asla da tam etmeyeceğinin
Bilincinde lakin asil umutların
Neresine dönse yüzüm
Kayboluyor döngüsü bütün
One Man Show'ların.
En son birine güvendiğimde
En son biriyle en ufak yakın
Ve gariptir iç içe hissettiğimde
Korkarım dündü ve bilirsin
Dünler dahi uzak ölümden

Bir iş yükü olarak iletişim
Bir külfet makamında tanışma
Bir eziyet suretinde dost olma
Bir yok oluş biçiminde aşk
Kazıklı Voyvoda'dan kalma
Sübliminal bir ilmihal gibi
Kanın doğası ve nefret ki sevgi
En esaslı külleriyle arınıp
İnancına karışır legal yoldan
Her şeyi başlatıp bitiren kan
İçreyken vücuduna nasıl
Gerekli ihtimamı duyabilirsin
Yaşam ve insanlara
Belki de çöldeki kurdun
Kafa karışıklığından ibaret
Beyhude ve pejmüde
En çok da asılsız bir çaba

Bir grubun, topluluğun
İdeolojinin hatta aşkın
Parçası olduğuna kendini
İnandırmak uğruna kılıktan
Kılığa girdiğinde ortada
Samimi bir şey kaldıysa
Şanslısın ölmek için
Güzel bir gün
Yeterince.