Çok Üzülüyorum

Emine Bulut'a ve kızına, gaspçıların öldürdüğü delikanlıya, Diyarbakır'da evlatlarını örgütten kurtarmaya çırpınan ailelere, Kaz dağları ve diğer talan edilen her türlü güzelliğe, naașı bir araba bagajında taşınmaya mecbur bırakılmış Eymen'e, geçtiğimiz senelerde ölüsü karaya vuran mülteci çocuğa, homofobik suçlara, Gezi'de ölen insanlara, kaçırılıp cesedi oraya buraya bırakılan çocuklara, Çorlu'daki tren faciasında ölen insanlara, Özgecan Aslan'a, Șule Çet'e, zehirlenen sokak hayvanlarına, canı çıkana kadar hunharca kullanılan atlara, sabahın dokuzunda alkollü ticari araç sürücüsünün kırmızıda büyük bir hızla geçerek çarptığı görme engelli kızcağıza, çeşitli kurumlarda istismara uğrayan çocuklara, atanamayanlara, depremzedelere, sigortasız ișçilere, 15 Temmuz șehitlerine, öksüz ve yetimlere, bir kış günü oğlunun naașını çuvalla taşımak zorunda bırakılan adama, Ah Bir Ataș Ver türküsünün hikayesine, zorla dilendirilen insanlara, Soma'da ve diğer maden ocaklarında ölen madencilere, Münevver Karabulut'a, Sinan Çetin'in oğlunun çarptığı polis memuruna, hayat kadınlarına, borç parayla aldığı benzinle intihar eden işsize, tüm hastalara... Çok üzülüyorum, hepsine ve artık anarken başkaları adına utanıp űzüldüğüm için yazamadığımd aha fazlasına birden ve hiçbirini ayırt etmeden, bazı itlerin aksine bazı acıları birbirine karşı tutup yalnızca birine olmaksızın, çok ama çok üzülüyorum.

Kendi içimde de çok üzülüyorum bir şeylere, canımı uğrunda şüphesiz verebileceğim onca dostumun zerre umrunda olmamıșlığıma, bazen hastalığıma, bazen ölmüş kardeşlerime, sevdiğim kadınlardan bile hep bıçak kesikleri yediğime, ekmek bölüștüğüm insanın beni yok saymasına ama en çok da hiç suçum olmamasına. Kimsenin benim de haklı olabileceğim gibi sıradan bir ihtimali düşünmeye cesaret edemeyișine, onlardan başka bir şey düşünmediğim insanlar için hiçbir şey yapmadığımın rahatlıkla düșünülebilmișliğine... Nadir de olsa, bu günleri gördüğüme.

Yanisi mevzu üzülmek olsun, biter mi?
Mevzu üzülmek olsun, biz ne güne duruyoruz.
Mutlu ol pozitif ol falan diyorsunuz.
Her gün hepsini birden düşünüp üzülüyorum, görmüyorsunuz.
Esasında bu yazıyı da kendini bilmezin biri ben göstermediğimden beni duyarsız, duygusuz, vatansever olmayan ve sadece bireysel konuları umursayan biri gibi yaftalarsa benzeri saçma ama çağımızda yazık ki mantıklı da olabilecek çekinceler üzerine yazıyorum...

Kör olmuş, üzülüyorum demeden bilmiyorsunuz
Nelere üzülüyorum daha da, bilmeyi hak ediyor musunuz? Buna bile pirim dersiniz şimdi, Allah belanızı versin. 

0 Yorum:

Yorum Gönder