Benim gibi düşük ihtimallere inanma düşkünü insanların gittikçe çoğaldığını görmekteyim gün be gün, bununla birlikte ve bundan dolayı da diğerlerinin iyi ya da kötü niyetle bizlerin üzerinde bilinçli bilinçsiz kurdukları baskı da çoğalıyor, en basitinden benim o kadını, o bilinmez, var olduğu yahut olacağı muallak kadını senelerdir mutlak sadakatle bekleyişimi ele alabiliriz; bunu direkt ifade edenler gibi etmeyen

Bir kadına bir başkasından söz etmek, bir günah gibi, özellikle de mevzubahis olan eski sevdiğiniz kadınsa ve bahsettiğiniz kişi de onu sevmemeye çalıştığınız ve ondan sonra bir başkasını da sevmediğiniz, sırf sevdiği biri olduğunu bildiğiniz için -o zamanlar- uzak durmaya çabaladığınız fakat elbette ki beceremediğiniz biri ise eğer... O istedi, benim yahut kaderin bunda hiç suçu yoktu bu

Köprücük kemiği diye bir gerçek var yahu, bence bir kadının en zarif, en naif, en utangaç, en gerçek ve en de ölümcül yanı işte bu ve ister inanın ister inkar edin lakin ben ömrümün belli başlı bir müddetini buna konsantre geçirmeyi dilerdim. Zaten bir gözler bir de köprücük kemiği içi güzel kadının benliğini dışa vurmaya elverişli şeyler, köprücük

Bazen sen birilerinin yerine hangi dağı devireyim diye düşünürsün, onlar da aksine bağışlamak için bir adım bekler karşısındakini; bu aşkın bir etkisi mi, yoksa ilahi bir güç mü onlardaki bilmem ama, köpek gibi saygı duyduğum kesin evet. Dilerim hiç mi hiç kaybolmasın, lakin çok da hüzün verici; sanki sen görüyorsun da af yanı olmadığını konunun, o görmeyecek her

Geçen gün okulda üzerime konan o küçük kırmızı sevimli canlı. Ya aslında tam olarak o konmadı, ben biraz onu elime almış olabilirim; uzunca elimin üzerinde dolandı, parmaklarımın ucundan avuç içlerime ve oradan kollarıma yöneldi. Düştü sandım bir ara, ama düşmemiş biliyor musunuz omzuma konmuş, aklı yerinde olmayan hatrı sayılır bir insan edasıyla gezdirdim onu; ne zaman ki istedim

Yaşamanın şimdi geldi kafası, manasına vardım yanisi bana olup bitmekte olan hatta bununla da kalmayanın. Bundan iki önceki iki yazımda sizlere de bahşetmeye cüret ettiğim öfke yahut sinirin sebebine eriştim yani, en azından öyle sanıyorum... Hayatımda çok iyi insanlar var, bunlar çok çok iyiler, her daim konuşmaktan mutluluk duyduğum, asla tek bir kötü anımızın bulunmadığı, tek ve basit

Ben öyle kaldıramıyorum artık bir şeyleri, naz, atar, yalandan küsmeler ve kızmalar, trip denilen şu şey. Çok mu yaşlandı ruhum, kamaradan gözleeimi kısarak baktığım cam havanın soğuğu ve üzerine vurmuş dalgaların verdiği bulanıklıkla bana tıpkı bu hayat gibi karşılıklar sunuyor. Çekmek yahut sabır belli başlı şeyleri, değil bir, hiçbir müddet... Bu kötü mü iyi mi bilmem, zannımca kötü

Bir şey bilirsin bazen, bilmen gerekip gerekmediği çok fark etmez belki ama söylemen gerekip gerekmediği arasında belki binlerce ecel teri kendiliğinden ve özgür iradesiyle sıralanır; bu bilgi pek de hayırlı bir şey değilse üstelik, demesen bunu bir dost olarak bilmem ne olarak saklamış olmanın ağır ve suçluluk dolu mesuliyeti, desen yol açacağı yıkımda kendi payını bulamamaya çalışma çaresizliği,

Ben niye ota boka, ama genelde boka sinirlenen biri oldum çıktım; haksız yere değil, daima haklı bir yanım ve pek çok nedenim oldu. İyi niyetle, hatta çoğu zaman mahrum olduğum bir masumiyetle; asla kendim için de değil, hatta daima kendime karşı, kendi hatalarımdan asıl ve eli kolu bağlı olmamdan, kendi umurumda olmayışımın sirayet ettiği başkalarını umursayışımın kendini aşması

N'aber gül tanem, biliyorum diyorsun ki bir şair "N'aber"den daha başka bir şekilde girebilirdi cümleye diyorsun ve farkındayım bu defa sana yazmayalı geçen zamanı (şayet ki buna zaman denirse) hayli uzun tuttum... Çok özledim seni, olur mu deme oluyor; sanki bilmez misin sen de bu adam aşmış özlemenin gereksinimlerini çoktan, tanımadan, bilmeden, varlığından yahut geleceğinden emin olmadan özler

Kafam karışık a dostlar, hem de sessiz harflerden daha sessiz karışık. Dün benim tabirimle dost meclisinde, bir dostun açar bulunduğu eski bir mesele ve benim bir şeylere meyletmem suretiyle... Neyse yahu söyleyeyim yekten n'olacak sanki... Bir an sarhoş gibiydim, dostumun doğum günü olmasından mütevellit olsa gerek; bir gaza gelmişim kendiliğinden, dedim o kadına mesaj atayım. Kıskansın diye, içi

Bu da oluyormuş sayın seyirciler... Harbiden silinip atılabiliyormuş kimi şeyler ve de insanlar senelere ve geri kalan her şeye rağmen bile tereddütsüz ve tek kalemde. Bu "ve"lerin bir sonu yok evet, ve dostluk ve insanlık ve bilmem ne, bitmiş... Allah'tan yazmak var, okunsun yahut okunmasın silinmemesi var, bir insanın kalıcılaştığı bu mertebe; bir de geri kalan dostlar, gerçek