Önde Gitmek
Hayatta 1-0 önde gittiğimden söz etmiştim tabi,lakin bu kadarını ben dahi beklemiyordum.En sonunda psikiyatr olarak danıştığım kişi bile söyledi bunu,inkar etmediğim fakat yediremediğim o gerçeği.Birşeyleri erkenden yaşadığımı;aşk olur,başka şeyler olur vesaire vesaire...
Farkındaydım bunun,zaten aksi halde bu duruma düşme olasılığım da üzerime yıldırım çarpma olasılığımla eşit olurdu;hoş,gerçi şimdi de pek bir farkı yok yıldırımdan ama neyse☺Erken yaşamak,erken hissetmek falan;bunlar artı yönler tabi,sorun ise çevremde hiçkimsenin sahip olmadığı bu''sözde''artı yönlerin sonunda birer zaaf olarak kendini göstermesi asıl mesele.
İyi midir kötü müdür bilemedim ben,en iyisi sizler karar verin.Kendimi arada kalmış hissediyorum;sanki garson boy giyer gibiyim,hiçbir kalıp uymuyor.Eskilerden bir deyim ile taçlandırayım bunu;aza koydum almadı,çoğa koydum dolmuyor.Belki de en berbat olanı budur ha?Kendimi bir nüfuza,topluluğa,düşünceye,birliğe veya çevreye ait hissedemiyorum;bu bende yok,bana uygun olanı bu civarda yok.Asıl yalnızlık bu belkide,isteyerek dahi olsa kendi içinde kısılı kalmak;içimde benden başkası olsa yine idare eder,oysa sadece doyumsuz bir biçimde sevgi sunduğum ölü bir melek var...
Birşey söylesenize,insan bir iki kelam eder!Bakmayın yüzüme öyle;ne gördüğünüzü bilmiyorum,lakin zor da değil tahmini.Ne görebilirsiniz ki en fazla,iyi bir adam falan mı?Yapmayın Allah aşkına,kime yetiyor bu devirde bu.İnsanların sorunu da bu;onlar gereksiz onca şey isterken benden,ben onlardan tek birşey istedim.Garipsememek elde mi onlara göre,anlam veremediler bu isteğime;oysa ki çok muydu,ben kadar olmasa bile bir aşk istemiştim...
Son bir söz daha benden;''Önüm arkam,sağım solum boş benim;vurun,yettiğince vurun..!''