Beni iyi dinle Alptuğ kardeşim, ben senin diğer yanınım. İki çift laım var sana: Biz kötü falan olmayacağız tamam mı, söz ver bana. Biz öyle birilerinin kırdığı kalp ve güvenimizin cezasını başkalarına çektirmeyeceğiz, intikam bürümeyecek içimizi, acımızı çıkarmak adına can yakmayacağız söz ver. Söz ver güzel kardeşim, n'olursun, biz değişmek, daha güçlü olmak adına gaddarlaşmayacağız, sevmeyi unutmayacağız. Biliyorum

Bugün yine ihtiyar bir baykuş edasıyla okul koridorundaki merdivenin alttan ikinci basamağına tünemiş, günlük öğle arası okumalarımı yapmaktaydım ki oradan geçen bir delikanlı bana "Kolay gelsin!" deyiverdi. Anlamlandıramadım, zira kitabı okuduğum söylenemezdi, daha evvel bitirmiştim ve şimdiyse yalnızca önceden altını çizdiğim derin birtakım cümleleri okuyup o pek makus anıların çığlığını düşünüyor, bastırmak adına da tek kulağıma taktığım kulaklıktan

Ne renktir şimdi saçların, ne renktir, ne parlaktır gözlerin. Özlüyorum seni, bilmiş bilmiş diyeceksin ki "İnsan tanımadığını, bilmediğini özler mi?" Özlüyor işte, insan aslında tanımadığını, bilmediğini fakat iyi olduğuna inandığı birini sen diye sevebiliyor. Çok düştüm bu hataya güzel kız, hepsi de senin için; sen oralarda bir yerde benden uzak yaşamını sürdürdükçe dokundu bana er geç birleşeceksek bile,