Yangınlanıyor işte böyle geceleri, düşündükçe

Kutlamalarına gidiyorum mağlubiyetlerimin teke tek

Negatif sefer sayılı düşüşlerde sıra bekliyorum

Çok ayıp bir şey gibi şimdi yaşamak, böylesine yalnız

Konuğu olmadığın davetlere imrenmek sanki perde arkasından

Bu şiir hiç yazılmamalıydı belki, olduramadığını da kabul etmeli

Yolumu kesiyor çoktan geçmiş vakitler,

Kötüler bekliyor kör noktalarımda

Her yorgun kadar azadeyim sanki dünyanın dönmesinden

Macera aramayı, gençliği geçtim çoktan;

Öylece durup güzel bir anı, tüketmek istiyorum kısa bir pipetle

Sessiz, fark edilmemiş, biraz bana benzeyen güzellikleriyle.

Neden hiç çağırılmıyorum, değmeden çarpıp düşüyorum daha

En fazla hatırlanmayan bir gül kadar kokabiliyorum sanki

Boğulmamanın balıklara özgü olduğu çağda, her insan birer denizken

Işıklarımı en kapatan neydi bilmek, geri dönmemek isterdim bu açık.

Bu satırlarım anla diye değil, geç kalınmış bir kapı ziliyim ben artık

Duyduğun hüzün bile bana değil şu an, boşver

Ben de isterdim kırabil kapılarımı ki kilitli değiller

Olsun, yine de görmeyi dilerdim iyiliğime dair bir hıncı,

Dönmek arzulardım seferden tek başıma olmadan ilk kez belki

Bilirim eliniz ilişmez, akla düşen biri sayılmam göz önünde olmadıkça

Dönülüp yahut dönülmeksizin bakılmak isterdim yine de

Göz ucuyla da olsa, iğne ucuyla da olsa, tescillenmek bir bakıma

Benim belirttiğim kadar yaşıyorum ne acı, o denli varım;

Ki olmak bazen, kendinden başkası için ne ifade ettiğinle öyle paralel.

"Bir Süre Yere Paralel Gittikten Sonra" başlıyor her şey,

Yine de bilginiz olsun, ben yittikten sonraki kalabalıklar, nice güzel anmalar

Fikrimi yahut benliğimi paylaşmalar, keşke tanısaydımlar... Açıkça anlamsız.

Hatta doğrusu biraz yaralayıcılar, kimselerin zihninden düşürmediği

Yargısal ve kendine yakıştıramayış türevinde onca bıçaklar.

Ben ki yıllardır tetanoz olmaya devam eden biri olarak, yine de sarılırdım herkese.

Referanssız ilişkiler kuramıyorum artık, bir tarafın edilgen diğerinin etken olduğu

Her şey birer yanılsama gözümde, bitmeye yemin etmiş, sözsüz türküler gibiler

Kayıp gidiyorum sanki zamanının içinde bir izin, geri saysam da saramıyorum

Hiçbir hayata cuk oturmuyorum, bunu bilmek mahşer işte, her gün görüyorum

Öyle dışarıdan dışarıdan.

Kapımı çalmayı iste n'olur

Tam arkasında yaslı dursam da, açılınca üstüne yığılmam, söz!

Bir değsen yeter... Her kimsen, saatim geçmeden.