İçim çok tuhaf Cuma'yı Cumartesi ile bir eden bu gece, mutluluğu bilmem ama huzur dolu olduğum kesin uzun zaman sonra, kendimden ve başkalarından sonuna kadar emin olup gurur ve güven duyduğum da öyle. En başta sevdiği birinin sesini duymak iyi geliyor tabii insana, bunun tarifi yok ama dahası da var. Çok kişi seviyor onu, sevsin de zaten, sevilmeyecek

Çaba bizim sanayinin köpeğidir, bir de kaportacı Zafer'inki var o da Nihayet. Çaba'nın gözleri kördür ama adı bundan Çaba değil, Nihayet'ten kalma bir Çaba o. Çabalıyor çünkü, çabalardı yani, vurulmadan önce Zafer'ce... Çaba, Nihayet'inde Zafer kazanmadı, Çaba zafer kazandı. Ne hareket eden ne havlayan Çaba'mızın tek tasması sevdaydı, Nihayet'ine, sadece Zafer'inkine değil her şeyin nihayetine olan bir sevda.

Bilemiyorum, bana her daim garip gelmiştir. Ya da siz bana garip geleni siktiredin (affınıza sığınıyorum) ama daha ciddi şeyler var. Hissedemiyorum, mutlu, pişman, kızgın, kırgın... Olmuyor, anlamlandıramıyorum nedir bu gidişat. İnanasım geliyor birine, inandırıcı geliyor birileri ve olmuş olan gerçek zaten yeterince keskin bir acıdır boğazımda, henüz gerçekleşmemiş olansa en az bir o kadar sert ve büyük. Çekip