Hayret bize ya insan, Sahiden çok garip yaratıklarız biz, garip derken gariban. Bunu yalnızca  "Sana ihtiyacım var", "Sensiz yapamam" benzeri cümleler kurmanın zorluğundan çıkarmak dahi mümkün. Özellikle bu devirde korkar, çekinir olduk, bu bir günahmış, bir suçmuş gibi sustuk; çünkü birine ona olan ihtiyacını, düşkünlüğünü ve vesaireyi belirtirsen, o istese de istemese de (belki de kader mi gıcıktır

Hani bir bilmek vardır, bilir misiniz bilmem... Böyle bir oluşumun içindesindir, bir topluluk diyeyim daha doğrusu; ilk an olmasa bile hemencecik anlarsın daha kimin ne olduğunu büyük ihtimalle. Bunu ön yargı oluşturmak babında söylemiyorum, sadece olası her türlü durumda kim yanında duracak, kim seninle/senin için ölüme gidecek, kim dürüst, adil, gerçek olacak bilirsin; yine hep bilirsin içten içe,

fena bir hal olarak sevmek... En son birini sevdiğimde otuz üç yaşındaydım, ama sekiz de denebilir. İşten kovulmuştum, aslında ben istifa edecektim fakat tazminat denen bir gerçek vardı. Mobingden şikayetçiydim, anlaşılan benim kovulmam daha makul gelmişti cebi kabarık kalabalığı azarlayıp Ankara'daki dayılarını üzmektense... Kovulmuş bir insan ne yapar bilmediğimden o deneyimsizlikle çay içmek için bir yere oturdum ve

Çek tut elimden, söz ki sorgulamam, tut elimden çek götür beni ve güzel günlere gidelim, anlamaktan keyif alan, nahoşluktan uzak toplumlara gidelim; varlar varlar şahit oldum daha önce, sen gel ki gidelim. Tek başıma gidemem ben, olmaz; eğer içinde bana dair güzel bir his varsa, oluşacaksa güzel kız, olmazları tereddütleri boşver fiziken olmasada aklen ve manen göç edelim