Alptuğ'un Mekanı

11 Nisan 2016

Yıllar Sonra Ona

Seneler sonra bugün size tekrardan o kadından bahsetmem gerek gibi hissediyorum affedin,dile kolay geçmiş dokuz koca sene ve sonrasında bence geçememiş iki sene daha,bundan sadece sekiz gün sonraysa onun doğumgünü(belki de altı)Hafızamın kuvveti umurumda olmaksızın bir an bile unutmadığım buna benzer irili ufaklı onca detay var ve belki de ben unutulmuş bir adam,senelerin ardındaki herhangi kimseyim ister istemez.Bakın eğrisi doğrusu her şeyiyle çok sevdim ben bu kadını,bir kimsenin onu benden daha çok sevemeyeceği ihtimalinin gerçekliğine el basarak.Şimdi mi?İtiraf etmek gerekirse yıllar içinde özledim de,aradım da,unutmak da istedim,kendimi de suçladım;daha geçen sabahın köründe...Neyse...
Sözün özü ona karşı hep bir hissim oldu,eskiden aşk,şimdiyse sevgi,ilgi ya da artık kim ne derse umurumda değil;ama buna karşın doğumgününü bile kutlayamamak koyuyor,ben ona telefon açamam,mesaj atamam,bir şey yapamam;daha evvel çok çok anlattım onu anımsadığımda ne olduğunu.onu en son gördüğümdeyse bende ne olduğunu yalnız ben biliyorum...
Ona karşı iyi kötü bütün hislerin,bütün halleri,bütün bu yaşanmışlıklar benim içimde birbirine giriyor ve ben açıkçası onu hala eksilmeksizin sevdiğimi(ne anlamda anladığınız umurumda bile olmaksızın)ona belli edemeyrn muhtemelen hiç yahut herhangi bir adamım,eski,basit,sıradan,herkes gibi;bu saatten sonra özel bir muamele görmek istediğim yok ama onun gözünde böyle olduğumu düşünmek beni öldürüyor ve bunu dindirmenin tek yolu ona sorup öğrenmek lakin kim olarak ve ne haddime,ayrıca bu sorunun cevabını bilmeyi hem istiyor hem de istemiyorum,o kadar ki bu iki çelişen durum birbirini öyle bir sıfırlıyor ki ölüyorum.NOKTA...

Onun suçu yok,ben değiştim,belki o daha da değişti,eski günler kötüydü,daha da eskisi biraz güzeldi,dahası benim elimde değildi bu,bunu ben istememiştim,onu herhangi çokluktan çok istemiştim;şuan bile gelse aşkı geçip,etrafımdaki herkesten daha iyi arkadaşım olacağını biliyorum(en azından tanıdığım halini)bana bütün söyledikleri ezberimde,her şey;ama haberim yok ve olmasın da çünkü görürsem öleceğim,kendi kendine kafasında kurmuş küsmüş barışmış bir adamım zamanında ve tahminimce tekrardan aşık olacağım ya da düşüp bayılacağım.Özlüyorsun ama daha iyi görmeyince,batıyor batmasına ama yakmıyor en azından...
Başka çok türlü olabilirdi,olsaydı,olsaymış,hatta ve hatta elimde olmayan bir keşke bile ama,olsa değil artık,yazık ki değil.Ben eski ben değilim ama eski biriyim,sense bilemediğim ve bilmeyeceğim denli yepyeni;sen sevilmeye,yapabilip yapamadığım türlüşeye herkesten değer birisin,senden sonra kimi umduysam etmediğini bırakmadı ama sen dokunmadın;bu yangın benim içimden ölünme,keşkem sana değinmeseydi;seni özlediğim de sade bundan,kaçtığım da güzel kız,sen benim hür bir haya'msın,güçlüktür ki geçmiş kalacaksın;ben bunu yıllar önce kabullenmiştim de ilkinde,yıllar ben gibi davranamamış olsa gerek halen içime dokunur.Bari geçen sabah görmeseydim seni,ne sen bildin ne bir şey,bu da ne yaşamak zaten...

Ve tüm bu satırların alakasız bir sonu olarak,
Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak ve belki de ilk defa yazarak bile anlatamadığımdan eminim kendimi ama,
Doğum günün kutlu olsun matmazel,sana daha önce söylemediğim bir kelime bu...

10 Nisan 2016

Olmayış

Hiç gitmediğim o şehrin garından karşıya geçip hiç binmediğim bir dolmuşa binmek suretiyle hiç gitmediğim bir eve anahtarımla girip, hiç girmediğim yatak odasındaki o hiç yatmadığım yatakta yatıyor olduğumu düşündüm de şuan... Olmadığım odanın tavanlarına bakarak yokluğunda, sanki gözlerin gibi; hiç olmamışlığının ikliminde ne yokluğunu ne de yoksulluğumu izah edemeyeceğim birer hiç kimsenin yüzüne bakıyormuş gibi hissettim. Hiç beraber geçmediğimiz, yani aynı anda geçsek bile bunu bir çift bilinciyle gerçekleştirmediğimiz bütün yollar, kaldırımlar, dağlar, bayırlar ve belki de henüz olmayan vesaire mekan ve güzergahlar...
Seninle hiç tanışmadığımız o yer, hiç öpüşmediğimiz, elini tutmadığım, saçlarını okşamadığım ve seni sevdiğimden bir an olsun bahsetmediğim. Yokluğun mahrumiyetinden, olmayan bir şeyden yok diye nasıl bahsedebilirim, üstüne üstlük o senken...

Hiç izlemediğimiz filmler, dinlemediğimiz şarkılar, yemediğimiz yemekler; kısacası bütün duyularımızın katiyen hissedilmemiş olması; belki sana asla değil güzelim, ama bu denli soyutluğuna aşık kalmak biraz...

Yanisi her ne kadar sana yazdığımı büyük bir şehvetle beyan ediyor olsam dahi senin olmadığın ve sana yazamadığım, gelene kadar da yazamayacağım yazılar, şiirler, kitaplar, okuyamadığın ve zannedersem okumayacağın bu dahil onca mektup türevi şey, bütün o seni analiz edemeyişimden kaynaklı seni düşünemeyişlerimi değil yazıya, hiç bir şeye dökememem ve tüm bu tasarısı dahi olamayan ürünü var edemeyişim, olmayışın sayesinde...
Ellerini tutamadıkça, gözlerine bakamadıkça, sesini duyamadıkça, seninle yıldızlara bakıp denizlere dalmadık ve daha aklıma gelmeyen türlü şeyi yapamadıkça bunların aklımda bir bir ve yalnızca da suretinin eksikliğiyle, binbir çeşitle vuku bulmasının yanı sıra bunun içimi gıdıklayıp beni bi'hoş etmesi hayal gücümü diri, beni farklı kılan tek şey; yani sensin,benim benzersizliğim olmakla beraber (ki bu olmayı tırnak içine almak lazım gelir) hayal gücümden de öte, henüz olmasan da ne önemi var, gerçekliğimsin...

Aynı kafenin aynı masasının aynı sandalyesine farklı zamanlarda oturup önceden diğerimizin ona oturduğunu aklımızdan geçirip hemen o an kendimizi deliriyor gibi görmemiz ama bir gram bile olsa o düşüncenin aklımızda bir kalıntısının kalması; şimdi senle biz gerçekten kirli birer zihin miyiz yoksa gerçek mi inandıklarımız, gelecek mi beklediklerimiz? Sahi sen gerçek misin ve daha da önemlisi değil ama yine de sormaktan kendimi alamadığım; gelecek misin? Senin olmayışındansa senin var olmadığını aklımdan seni geçirme fütursuzluğunun olmayışını seninse var oluşunu dilememi gerektirecek bir sebebim olmayışı nedir bilemiyorum olmayışında...

Seni beklerken sana yazdığım belki yüzleri aşkın şeyi yazarken dinlediğim sayısı bilinmez şarkıyı dinlerken içime çektiğim nefesin içindeki her bir oksijen tanesinin akciğerlerim ve nihayetinde damarlarımda kendine yer bulup kalbime doğru yol alması... Bu noktadan sonra ne dediğimi unuttum ama inan bana bir önemi yok, çünkü tüm bunlar gerçekken senin gerçek olmaman olsa olsa bir şov olur. Kim bilir belki de ben olmadığımı sandığım bolca heyecanlı bir ihtiyarımdır ne denilebilir, geleceğini bilen lakin sabırda sıkıntı yaşayan taze umutsuzlukta bir çocuk...

Kesin mi kesin ben şuan mevcut, üstüne üstlük henüz var olmasan dahi bir insanın bir insana verebilme ihtimali en az olacak denli çok sana aidimdir ki bu senelerdir bir söz olarak süregelmiş belli başlı bir kuralımdır...

Bir gün gelip olmayışını öldüreceksindir ve o gün ister yağmur, ister bulut, kar, güneş, sis ve türevlerinde bir hava ile Akdeniz, karasal tarzı bir iklim içinde birbirimizi bulacağızdır ve de geçecektir yıllardır sürdürdüğümüz birbirimizin olmayışının, olmayışımızın o kasvetli, ketum ve lanet iklimi. Güneşli günler bekler bizi şiir kadınım, olmayışına inat, canına kast ederiz tüm olmadıklarımızın birbirimizle; sevgili, eş, anne-baba, kayınpeder-kayınvalide, dede-nine ve kalan her ne varsa, "bir" ömür beraberce...

09 Nisan 2016

Özledim Senyorita

Çok özledim seni biliyor musun matmazel.Şaşırma,bu ara nedense seviyorum Fransızca,matmazel,madam vesaire vesaire...

Sen de özledin mi beni diye geçiyor aklımdan,deli olduğumu düşünmesinler diye yalnız iç sesimle dahi olsa anıyorum seni çoğu zaman.Sen diye biri yok,hiç görmedim seni,adını-sanını,ismini-cismini bilmem etmem,bir gün hayatıma gerçekten girecek misin orası bile muallak ama ben pes etmem...

Sahi çok oldu seninle konuşmayalı,daha doğrusu sana yazmayalı;çünkü görmeyecek bile olsan benim buna yüzüm yoktu anlayışla karşıla,kapattım kendimi de zaten iyice kadınlara(yahu vallahi,billahi kapattım) o malum saçmalıktan da sonra.Ama gelmene şüphelerim düşüyor bazen,ki bizim bir kız var(buraya kız yazmamdan kendinden bahsettiğimi bilecek derecede birisi bu),işte o kız da durup durup sürekli senin geleceğinden söz ediyor falan ve açıkçası biraz fena oluyorum;yanlış anlama da senin geleceğine ben bu denli inanmadım,işte bu pek utanç verici...

N'olur çık gel artık duramıyorum,basit bir şarkı,şiir,durum,his aklıma var olmamış ve olacağının da garantisi olmayan,varsayımımdan ibaret seni aklıma getiriyor;bunun üzücülüğünü tahmin edemezsin.Yalnızım da biraz üstelik,"yalnız bırakılmış" değilim yanlış anlama;insanlar yetmiyor,ellerinde olmaksızın çoğu zaman anlamıyor ve ben gerekli olanı üstüne üstlük çaktırmadan bağırmaktan yoruldum,hatta anlarımı seninle tasvir etmekten öylesine...

Seni biraz daha bu tevazuyla seversem insanlar senin var olduğuna inanacak ve onları yok olduğun gibi nefret ettiğim bir gerçeğe inandırmak için çaba harcamak benim için yeis bir hal alacak...

Ben mutsuz değilim(yani hasbelkader sensizlikte işte),ama senin canını sıktıkları doğuyor içime uzun zamandır,içimdeki bu yalnızlık hissinin de büyük çoğunluğu seni yalnız hissetmemden esasen;üzmüşler,kandırmışlar gibi seni,bana ihtiyacın varmış gibi.Şu an şu dakika dahi sana koşacak gücü toplamam bir an bile etmez,böyle bir durumda ne yöne gideceğini bilmemek o kadar elzem ki...

Sana kavuşacağım anın tasvirini yapmıyorum artık,sen olmadıkça bir süre sonra çok sıkıcı oluyor milyarıncı falan denemelerde.Birsen diyor ya"Delikanlı yoruldu,bir o yana bir bu yana savruldu..." o hesap işte...

Yazılarımı da bir kenara bırak,bir şekilde,olduğu kadar gelsen,birbirimize aidiyetimizin ne somut ne de soyut herhangi kanıtının olmayışına nazaran bir olsak,artık vuslata,aşka tanık değil de kanıt olsak...

Geleceğinden emin olsam,onu da geçtim varlığından haberim olsa sıkıntı yok da,binde bin gerçek ve gerçekçi,ama çok fazla kağıt üstüsün.Gelsen utandırırız bak,sevmeyeni,gideni-terk edeni,aşka inanmayanı,bilmeyeni...

Her şeyi sana bırakan aptal bir adam olmaktansa şöyle diyorum bu defa;

Yakınlarımda,görebileceğim kadar açık bir kapı bıraksan ve ben de onca senelik bekleyişin ardından vuslatın aşkına selamsız sabahsız dalsam ne var sanki?Çok şey mi istiyorum,evet sadece sen,henüz var olmayan,varsa da karşılaşmadığımız bir kadına göre hayatımda çok fazlasın...

Özledim senyorita,ha gayet...

Bu şarkı ikimizin olabilir bu arada...

04 Nisan 2016

Sevmediğim Kadına İthafen

Bugün değişik bir haber aldım ve inanın nice nice tebessüm ettim,

Adını vermenin lüzumu olmayan bir kadın benim onu sevip sevmediğimi öğrenmeye çalışmış,ki bunu bana karşı bir his besleyerek de yapmamış;

Yahu ben seni sevsem ne sevmesem ne bre kadın,velev ki sevdim doğrusu yanlışı bana kalsın...Peki ya soğuduysam çoktan?Bunu bana karşı bir şey hissederek sorsaydın öyle olmasa dahi evet derdim hem buradan hem de yüzüne;zira haberim vardır sevenin akıbetinden,karşılık buluşumdan haberim yoktur ama tahmin edemeyeceğin kadar tahmin ve hayalim mevcuttur.Sende de o yoktu işte anladın mı,sen sevenin halinden anlamazdın bunu şöyle böyle herhangi bir şekilde belli ettin,tıpkı benim seni seviyor olduğum düşüncesine her nasıl kapıldıysan o şekilde.Sen sevenin halinden anlamazdın matmazel bakma kusuruma,sen beni sevmezken ben seni sevsem sana yazıktı ve ben seviyorduysam da vazgeçmişimdir seni emin ol,üstelik sandığından da çabucak.Ben öyle kısa,ne idüğü belirsiz,anlamsız sevdaların adamı değilim yanlış anlama,işte gayet de bu sebepten seni sevmediğime emin olabilir ve gönül rahatlığıyla o herhangi sıradan yaşamına devam edebilirsin...

Ben kalıcı sevdaların adamı,sense konar göçer bir kuş;biraz güzelsin belki,mütemadiyen herkes kadar.Ufacık bir çocuksun sen yaşın bir önemi yok,hatta zaten yaşın bir önemi olmamasına dayanaraktan "Sen aşktan sevdadan ne anlayacaksın sanki?" Ey gidi uçarı,serseri küçük kız,sen beni anlamazsın,sevmezsin,seni sevdiğimi fark edemezsin sevsem de,oysa sevmezken bunu uydurabilirsin tıpkı bugün öğrendiğim üzere çünkü belki tırnak kadar bile etmez ama zannedersem egoistsin.Sen beni üzersin bir kere,sen sevenin halinden anlamazsın bu iki kere iki;ve adım gibi eminim sen beni zerre tanımıyorsun,lakin ben sakallarımdan beridir çok başka sorumlu bir adamım ve artık ister istemez daha kalıcı,kaydadeğer ve en çok da ne beni ne de kimseyi acıtmayacak adımlar atmak durumundayım.Öyle çoluk çocuk peşinde tüketemem bu ömrü,zati çoktan tükendi ve kalan demlerde de senin değil çok özel birisinin yeri mevcut,henüz tanımıyor olsam da,nerede olduğu,kim olduğu ve benzeri hiçbir şeyi bilmesem de o sen değilsin...

Sevmediğim kadın,seni sevmediğime emin olabilirsin;

Lakin gönül isterdi ki sen de beni sevesin("de" gereksiz oldu biliyorum lakin atmaya kıyamıyorum işte),zira bir Alptuğ Dağ asla ve hiçbir suretle kendisini seven birini sevmemezlik edecek hadde inmiş değildir ve olmayacaktır.O zaman belki hoş olurdu,ama neyse küçük kız,var git yoluna,bu abiyi de del oluşuyla bırak;hem ufak bir hatırlatma olsun ki sen bana Alptuğ diyemezsin,belki en fazla şair dersin ama o da senin üslubuna yakışmaz...

Bak bu şarkı da bu duruma fevkalade...

29 Mart 2016

Ezcümle

İnsan hayattan ve bir şeylerden her dakika sebeplenirken durup "Neden olmasın?"ı aklımdan geçirdim;zira sanırım hala sandıkları denli gencim ve zannedersem de dedikleri kadar aşk erbabı bir kimseyim...
Ezcümle,o kadını öyle bir ben karşılayamazdı,karşılamamalıydı ve ben de "takımlarımı giyindim,hazırlandım,binbir has özenimle kapıda dikildim" diyelim,yazılarım ve kalan diğer her şey için de geçerli bu...

Gereğinden fazla dağılmıştık,ama kabul edilmeli ki herkes kadar bile değil;şimdiyse dersleri bile düzene soktum siz düşünün,dünyayı mı durduramayacağım?
Telaşa kapılmışız yoktan,hissiz geçen onca vaktin ardından anlaşılabilir bir şekilde o da;bir an asıl gayemizden sapmışız katlanılabilir düzeyde,dönüp baktım ve dedim "Ey ben ne yapıyorum?!" zira ben birini beklediğimi unutmuş olanla yetiniyordum,ona da olmak denirse şayet;haklısınız haklısınız olanla yetinmek kötü bir şey değil ama şöyle ki,önünüzde cennet varken sizin dünya ile yetinmeye çalışmanız tarzında saçma bir yetinme bu;bilhakis hayatıma girmesi muhtemel olan herhangi bir kadın o beklediğim kadının tırnağı etmezdi bu açık,şu zor dönem boyunca yanyana geçiştiğimiz her bir kadın da bunu kanıtladı sağolsun.Bir an için onu ne kadar beklediğimi düşündüm de evveliyatımda,bu kadınlar öyle beklenilmeyi hak etmezdi;çünküsü daha çocuklar,saçma sapanlar,aşktan bi'haberler,ne onların gönlünde beni anlayabilecek bir dem var,ne de bende onlara sığabilecek ufak bir hacim doğrusu...
Buna dayanacak en ufak bir delilim olmamasına karşın o kadının da gelmeyeceğini kabullenmeye başlar gibiyim ağırdan,gelse bile çoğunluğu fiziki ama başka açılardan da düşünerek"Neden benimle olsun ki?"demekte ve cevap bulamamaktayım ne yazık ki...
Ama olsun,tüm bunlar bile beni onu beklemekten ve düşlemekten alıkoymuyor her nasılsa zaten,hayatın fanilerin planlarını iplemediğini göz önünde bulundursam bile onunla her şeyimizi tasarladım zevkine,gelmezse de yaşamış olurum zevkine kederine...
Hem çok bir şey kaybetmem;hatta hiç bir şeycik kaybetmem;zira bana senin olmayan bir şeyi kaybedemeyeceğini çok küçükken öğrettiler,bak hala da unutmamışım...

"Gelirse güzel olur"fikriyatının zihnimde yarattığı dolu dolu mevcudiyet,ayrıca da türevlerinin ve de cümlenin sakin telaffuzundaki ses tonunda barınan kabullenme,razı gelme benzeri imgelerin tümünün tadına vararak bu cümleyi kurunca o kadar basit olmuyor işte,işte şairliğimin ve de yazarlığımın belgesi,sebebi,simgesi.Her şey bir kadın sayesinde,her şey bir kadın yüzünden ve her şey bir kadın için;işin en cazip tarafıysa burada aynı kadından ya da farklı kadınlardan bahsediliyor olup olmamasının bir önemi olmaması...
Hayatımda hiç bir kadın yok şükür,şükür dediysem ömrünüzde göremeyeceğiniz denli mecazen;bu lafı ettim çünkü bu devre kadar kadınlar canımı yakmaktan başka bir şey yapmadı ve karşılığında ne beni ne de kalbimi ruhları bile duymadı.Onlar geldikçe,bir papatya falı gibi koparıp alıp başını çekip gittikçe ben onu daha çok bekledim,hırsla bekledim;beni sevecek,anlayacak,bilecek,tanıyacak,onu sevmeme izin verecek ve kendini sevdirecek,benimsetecek ve vesaire şu anda bir araya getiremeyeceğim sayıda neticeyi barındıran şa-ha-ne insanı...
Cümle de bu ya,şahane olan kıymet bilir,kıymet bilenin ayakları geri geri basar gitse bile;gidenler şahane değildi öyleyse,hatta gitmeyi bırak kimse gelmediğine göre...
Kimse gelmediğine göre bir sabah daha kepenkleri açar,çayı demler,dükkanın önünü süpürür,masayı sandalyeyi düzeltir ve sonra da ellerimizi kucağımızda,göbeğimizin önünde birbirine kavuşturur,dükkanımızın önündeki iskemleye çöker bekleriz gelir diye;bin sabah daha bekleriz,on bin,yüz bin,bi'milyon,ya ömrün yettiği ya da onun yolunun bittiğinceye kadar.6 Aylık doğdum evet,sabırsızım da;ama bu konu değil,dünyada öyle ama burada değil...
Burası da dünya tabi,burası Alptuğ'un Mekanı;o da zaten Alptuğ'un henüz gelmemiş eşi.Lafa tutmayın da bekleyedursun,ansızın gelir belki;bir de geldiğinde o olduğunu anlayacağından emin olsa,en büyük korkusu da bu olsa gerek zati,geldiğinde bile daha düne kadar olduğu gibi (söz gelimi)
o diye başka birine tutulurken o onu o haliyle görür ve soğursa,ne bileyim,mesela hayatının aşkı olacak bu adamın o olmadığına kendini her nasıl emin olamıyorum ama bir şekilde ikna ederse diye...

Ezcümle,
Ait olduğu da o da birbirini tanımadan başkalarında tükenir,yazık olursa diye,
Tam takım hazır olup,olağan motivasyonla,onu en iyi şekilde karşılayıp o adam olduğunu iliklerine kadar hissettirmek için ona;her zamankinden "daha" biri olma yoluna girdi,daha pozitif,neşeli ve benzeri...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )