Bu saatten sonra bu kahpe düzeni bir nebze olsun bozmaya,dünyanın altını üstünü değiştirmeye çalışmaya değer mi?Boyun eğmek olmaz ama,o bize göre değil.Ucube insanlar değiliz çünkü biz,boşa bile olsa bir çabadan vazgeçmek sadece bizim zararımızadır.Hem ne kazanırız ki vazgeçsek,sadece biraz daha yorulmamış oluruz;ama her ne olursa olsun yorgun veya dinç öleceğiz,bu yüzden hiç olmazsa denemeliyiz.

Bugüne dek hep bu felsefeye uydum ben,olmayacağını bile bile yaşadığım aşkım,hiç gerçekleşmeyeceği kanıtlanmış olan hayallerim vardı;bunların hepsi boştu belki,ama beni ben yapan az sayıda şeyden en önemlileriydi.Ne olursa olsun savaşacağım bu yüzden;feleğin çarkını şaşırtamasam bile biraz başını döndürmüş olarak ayrılacağım bu dünyadan.

1 etmeyen birşeye 0 gözüyle bakmaktır asıl cahiliyet;belki yaptıklarım hiçbirşeye sebep olmadı tamam,fakat en azından birşeyler yaptım.Öyle ya da böyle,onun bunun için birçok şey.En ufak geri adım atmak aklımın ucundan geçmedi hiçbir seferinde,pişman da olmadım asla.Geçmişle boğuştum,parçalayıp yakmak istedim onu;ama hiçbir zaman kin tutmadım eskiye ve eskilere.

Şimdi yansın kül olsun herşey,gerçekten de değer;bir b*k olmaz belki ama en azından biter herşey.Artık tek bir saniyeye daha tahammülüm kalmadı,böylesine kötü tek bir saniyeye...

Şimdi isim vermeyeyim,birilerine göre agresifmişim.Ya allah aşkına abisi,nereden edindin ki bu yargıyı.Ayrıca sana bu şekilde hitap ediyorum çünkü burası benim mekanım;şayet ki ben senin yetkili olduğun müessesede bulunsaydım yine sana''sayın''diyerek ifade ederdim,lütfen bunu bir ciddiyetsizlik unsuru olarak algılama;ayrıca unutmayınız,sizin muhattabınız yalnız benim!Kabul ediyorum çabuk parlarım,gözüm çabuk kararır;ama neyimi gördün ki,nedir benim günahım?
Hem sen de az çok bilirsin beni,var mı o kadar senedir en ufak vukuatım.Bakma sen bana,ben öyle saf ayağına yatmaya bayılırım belki,lakin sana da''Evet efendim,sepet efendim''ayakları çekecek bir adam da değilimdir.

Beni bilirsin tabi,ama sen de herkes kadar.Kızgınım işte tamam mı,birilerine ya da birşeylere kızgınım!Ya da yorgunum,ne yaptığımı bilemeyecek kadar bulandı belkide zihnim.Şimdi senden tek bir isteğim var,ki kim olursan ol bunu sadece bir insan olduğun için istiyorum senden-padişahın kızı değilsin sonuçta☺-
Ben serseri değilimdir,öyle basit öfke nöbetleri ve yanlış anlaşılmalar üzerinden giderek kendim için yanlış bir karar alacak kadar iradesiz de değilimdir.Tanımıyorsun sen beni,belki de en umurumda olmadığını sandığın o tek bir saniyede benim kafamdan geçen onlarca meseleye akıl dahi erdiremiyorsun.

Beni kendime bırak be bilader;biliyorum sen de görevini yapıyorsun,ama görevinin dışına çıkmamalısın.Evet agresifim tamam mı;kendi canımı,notlarımı,ailevi sıkıntıları,maddi hususları ve gönlümde yer edinen insanları düşünürken geri kalan olaylara farketmeden de olsa agresif yaklaşıyorum.

Bil ki kimseye bir yanlışım olmadı benim,en ufak bir hata veya saygısızlık yapmamaya özen gösterdim her zaman.Fakat çoğunun saygısızlık olarak algıladığı şekilde kendimi savunmayı ve tepki göstermeyi de asla ihmal etmedim.

''Muhabbet bağında bir gül açıldı...''Diyerekten başlıyor türkü,bizimkisi de o hesaptan işte.Her gün türlü türlü yazı,başka başka mevzu iletiyorum sizlere.Gelen mesajların pek çoğu da beni yanıltmıyor,herkes bu hüznümün kaynağının ne olduğunu öğrenme peşinde.Ne diyeyim ben şimdi sizlere;hayat desem ayrı,aşk desem ayrı,insan desem ayrı anlayacaksınız derdimi.En iyisi siz sadece okuyun,yarattığım bu bi b*ka yaramayan dünyada biraz maziyi yad edin ve biraz da düşünün.

Okunmak,beğeni toplamak,dünyanın dört bir yanından mesajlar almak güzel tabi;peki ya gerçek mi tüm bunlar,gerçekten anlayarak mı okuyorsunuz?Bu siteye giren milyonlarca adam,çok azınız benim için okuyorsunuzdur.Kiminiz Türkçe ödevi için kompozisyon arıyor,kiminiz benim ajanlığımı yapıyor ve kiminiz de yalnız merak ettiğiniz için okuyorsunuzdur.

Artık buluşmak istiyorum sizlerle,benim gibi hissettiği ve benim gibi yaşadığı için okuyan okuyucularımla.Bu sebepten ötürü sizlerle iletişime geçmek için bir bölüm oluşturacğım,yakında...

Hayatımın yarısı hayatıma yetişmeye çalışmakla geçti,gidenlerin peşinden koşmak,umudu kovalamakla.Er ya da geç kaçıracağımın farkındaydım,ama bunun tek bir bakışta gerçekleşmiş oluşu beni gerçekten ardı arkası gelmeyen bir şaşkınlığa sürüklemişti.Kısa bir rüya,gerçek kadar bir serap gibiydi;tutamadım,ben de kayboldum izinde.Sonrası yine herzamanki hikaye;bir rüzgar esiyor,o da ben de dünyanın öbür ucuna.Sorsan aynı yerdeyiz,kovalasan çok uzakta.Mantıksız geliyor değil mi;aynı düzleme denk düşüp bir o kadar mesafe barındırmaktaki asıl mantık nedir?Sanırım kovalamadan öğrenemeyeceğiz,işte o yüzden devam.Asla yetişemeyeceğimin bilincindeyim ve bu yüzden en az deliler kadar umutsuz ve üzgünüm;ama yetişmeye değer bir sebebim olmadığı için de en az kuşlar kadar özgürüm.Boştan yere debelenmek koymaz bana,sanki yapmadığımız şey mi;benim tek sindiremediğim var,o da zaptedemediğim duygularım,içimdeki ben.

Ben ne zaman duracak,ne zaman son bulacak derken giderek sonsuza yaklaşan bir düzen bu.Haftalar,saatler ve artık saniyeler;ne denli hızlı gittiğini tahmin dahi edemezsiniz.İçimdeki aşk,mutsuzluk,hüzün,üzgünlük,kızgınlık ve biraz da nefret;hepsinin tek yaptığı büyümek.Biraz da korkum var tabi,nereden geldiğini ve neye karşı olduğunu bilmediğim sonsuz bir korku.Hepsi almış başını gidiyor;benden çok uzağa,adeta içime yol alıyor.Herşeyim tavan yaptı şu sıralar,normal değerinin kat ve kat üzerinde seyrediyor duygu patlamaları ve yangınlar.

Bu bana neyi hatırlattı biliyor musunuz;hayatının son saniyelerinde hayatın boyunca harcamadığın kadar güç sarfetmek mesela.Zirvedeyim,lakin dibin zirvesinde.Beni bekleyen herşeyi bildiğimden midir,öyle dik başlı yürüyorum ki;sanarsın günlük güneşliğim,sanarsın ki hiç geçmemiş bunca zaman,hiçbirşey değişmemiş.Keşke gerçekten de sanıldığım kadar güçlü ve vurdumduymaz biri olsaydım,gerçekten göründüğüm kadar çapkın,bir o kadar eğlenceli ve umursamaz olabilseydim.Ben olmazdım belki o,ama daha mutlu olacağım ise kesin bir gerçekti.Sanırım ciddiyetten kaybettik biz,şimdi ise olabildiğince ukala ve samimiyetsiz birisini canlandırıyoruz ki sırf düşünmesinler.

Benden şüphe etmemeli sevenlerim,değiştiğimin farkına varmamalı;elbet ki pek çoğu biliyor,fakat pek çoğunun da bunun ne denli bir değişim olduğundan zerre haberi yok.İnsanlar beni böyle bilsin;onlara göre kaba,lüzümsuz,ukala,sersem,şapşal,salak ve hafiften de sapık;ama yeter ki iyi bilsinler,hala ayakta ve mutlu olduğumu sansınlar yeter...