Geç Kalma

Arayıp dururken birbirimizi kapandık evlere;

Gerçi ben hep evdeydim, bekleyen tarafım belki de

Bir şey yapmamakla suçlama beni, bitkinim sadece.

Bir yolum var mı dersin? Kalemi versem sen çizer misin?

Hiç düşündün mü asla rastlașmayacağımız ihtimalini?

Asma suratını, çünkü buna rağmen bile bir "biz" olurdu gibi geliyor.

Yine de bilseydim bari seni, bilseydim sadece.

Kilitlenmiș bir avuç güzel şeyi düşünüyorum sevgilim, o işe yaramazlık gölgeler mi güzelliği?

Nece habersiz birbirinden, çırpınan iki güzel şeyden dahası değilsek ya? Sabahattin Ali'nin kırlangıçları kadar bile bilmeyeceksek birbirimizi.

Yine de değer mi beklemeye, benim için değer ama senin fikrin önemli.

Kim olduğundan öte, benden vazgeçmediğini bilmeden beklemek istemiyorum seni,

O kadar da yalnız olmak istemiyorum artık;

Kağıt üstünde, düş içinde bile olsa benim de hakkım, birinin bir şeyi gibi hissetmek. 

Örtülü bir masal gibi kararıyor umudum toplumdan, belki de son defa çağırıyorum ihtimalini...

Senden de mi ümit yok bana,

Ömrüm: Gidenler, seni beklemek ve biraz kitap daha.

N'olur bana geç kalma.