Af

Keşke bin pişmanlığın bir yaramı sarsa
Afla bitecek olsa da ben de affedebilsem;
Adın dahi unutsam iki gün sonra,
Bilirim, yine öksürtür o hazin şarkı.

Barışmak dediğin küslere özgü,
Maktûlle katil barışsa ne barışmasa ne
Hadi geçi diyelim yangını kalbimin
İzin kalır, acısa ne acımasa ne.

Sustuğumu af say başka türlü güç
İstesem de, akılla kalbim buna gitse bile
Onları korumam gerek bilirim,
Önce senden, sonra sana merhametten.

Esip gürlese miydim diyorum,
Oracıkta yalnızca kelimelerle öldürsem
Biraz kıyamadım, daha çok da yorgunum
Bitsindi yeter ki, varsın sen kazanasın.

Hak etmediğini bilmesem özlediğimi söylerdim
Böyle bir şeydi işte sevmek, Alptuğ olmak
Sense barışmak derdindeydin,
Binmemiş omzuna belli ki pişmanlığın kederi.

Onca duvarlara haykırdığım seni sevdiğimi
Bugün susuverdim çok mu Bilge;
Sen beni ateşe attın,
Ateş olup ucunu ısıttım, yakamadım, çok mu?

Yaşadıklarıma ihanet etmedim, edemem
İçim çocuk, acır, diyemez ama...
Kalbimin bir yanı durdu görünce adını ama...
Affetmedim seni, seviyorsam da affedemem