Akşam Altı Güneşi

Yarım bırakılmış bir öpücüğün çınlaması gibi şimdi yaşamak,
Durmuş olacağım kara görünmeden matemime son bir kez,
Akşam altı güneşi vuracak ellerine, unutacaksın beni
Merhamete indirgenecek koşulsuz sevgin, en fenası da bu;
Çaktırmadan azalacağım sende, ben bileceğim sen uyuyacaksın
Seninlelikten seninliğe indirgeyecek beni zaman, fazlalık olana dek
Elini çekeceksin ellerimden, ayakların kapısına dönecek hayatımın
O akşam güneşi, o güvertedeki tuz kokusu geniz yakan gemide
Ellerime dökülen son sıcak şey olacak.

Gittiğinde -ki gitmek biraz hiç olmamaktır bilirsin-
Tükürecek akşam altı güneşi, son kalan olduğumu
Dalıp en derinine, yine de unutma diye, biraz sana benziyor diye
Kavuşacağım karanlığa, akşam altı güneşinin değmeyeceği yere
Bir daha ne senden eser, ne akşam altı.