Düşen Şiir

İyi bir cevabı hak eden güzel sorularım vardı,
Kurudum arasında,ölüm-doğum iki yaprağın;
Bir vaatken yaşamak, zor geldi tek başıma
Ben ki munis, sokulgandım esasen
Erimeden evvel, varlığımın gölgesinde.

Bedelliydi dostluklarım, kendim müddetimce
Neye, kime tutunsam az kalmıştı bitmesine
Düşmek içinde düşmektim
İnkar etmesin kimse, tutmadılar.
Kaldım gecenin sessiz mavisine.

Kimsenin bir şeyi değil, adım gibi eminim
Eskiyen yaprak gibi kabullenmiş kopmayı
Yavaş düşmeye gayret eden biriydim
Kimse olmamasından cesaret alıp arkamda
Rüzgarlar itti beni, bin kere malum olana

Saatim hiç oldu, dünlerden ibaret günlerim
Kimseyi kendimden hissedemedim
Huşu içinde bekledim aşınmasını duvarların
Kalmadı nefesim, vurmadı gün ışığı
Anlamadınız...