Kim Bu Adam
Dümdüz oturuyor olacağım, cebimde beklentisiz, hissiz; birbirine girmiş saçım sakalım, yorgun olacağım; alaycı bir tavır ağzımda, kitap okuyacağım.
Sen geleceksin, hava ısınacak, ben anlamaktan aciz; her kim olacaksın, bilmeden edeceğim. Anlatamam anlat desen, demesen duramam; ne renktir acaba saçların diye düşünüyorum, gözlerin çabuk mu kızarır senin de.
Bilmiyorum, bilmeyeceğim, şu an burdaysan bile.
Kim bu adam diyeceksin, niye bakıyor bana?
Sevgiden güneşlerde kurudu kalbim,
Kendime yetmeyip unutalı oldu epey;
Sakin bir üzgünün parmak uçları gibiyim,
Titriyor bir yerler içimde, ben depremim.
Yakıştıramayacağım sana senliği biliyorum, en çok da merhametin korkutacak beni, yanımda çok uzaktaki beni çağıracaksın bilmeden, aklına bile getirmeden dönümleri. Uzanıp her acıdığımda omzuma, o şarkıyı güzel okuyacaksın.
Kim bu adam diyeceksin, öyle kim ki durduk yere? Sahi kimim ki, kimin kimiyim ki?
Kim bu kadın diyeceğim böyle birden, bana biri niye gelir ki? Şaşkınlıktan saçmalayacak ve pişman olmaman için her şeyimi vereceğim belki.
Bir anlamı olacak mı gözlerimin, bunca zaman sonra, perde kapanıyor derken tam, ilişirken soğuğa. Bir parça dokunacak mısın... Ellerin iyi gelir tahmin edebiliyorum, stres mi hüzün mü her nedense dökülüp duran saçlarıma. Kim bu adam diyeceksin, niye seviyor bu kadar?
Kim bu kadın diyeceğim, bana sakal düzelttiren, erken kalkmayı öğreten, günaydına alıştıran, dudaklarımı iki yana açtıran. Nedenini nasılı sorgulamayacağım bu defa, her an hayal olduğundan korkacaksam da.
Şarabım gülüşüm olacak senle, belki çok yeni ama derin, o beyaz eve gideceğiz şarkıdaki; unutmayacağız dahasını yeni nefeslerin; kim bu adam diyeceksin, niye soğuk elleri.
Özlediğim bir şey kalmayacak seninle, çatlasan da meraktan, açmayacağım eskiyi. Allah Allah diyeceksin, her kimse hoş geldi.
Sana yemin ediyorum,
Beni çok seveceksin
Kim bu kadın diyeceğim,
O da gitmesin.
Sen geleceksin, hava ısınacak, ben anlamaktan aciz; her kim olacaksın, bilmeden edeceğim. Anlatamam anlat desen, demesen duramam; ne renktir acaba saçların diye düşünüyorum, gözlerin çabuk mu kızarır senin de.
Bilmiyorum, bilmeyeceğim, şu an burdaysan bile.
Kim bu adam diyeceksin, niye bakıyor bana?
Sevgiden güneşlerde kurudu kalbim,
Kendime yetmeyip unutalı oldu epey;
Sakin bir üzgünün parmak uçları gibiyim,
Titriyor bir yerler içimde, ben depremim.
Yakıştıramayacağım sana senliği biliyorum, en çok da merhametin korkutacak beni, yanımda çok uzaktaki beni çağıracaksın bilmeden, aklına bile getirmeden dönümleri. Uzanıp her acıdığımda omzuma, o şarkıyı güzel okuyacaksın.
Kim bu adam diyeceksin, öyle kim ki durduk yere? Sahi kimim ki, kimin kimiyim ki?
Kim bu kadın diyeceğim böyle birden, bana biri niye gelir ki? Şaşkınlıktan saçmalayacak ve pişman olmaman için her şeyimi vereceğim belki.
Bir anlamı olacak mı gözlerimin, bunca zaman sonra, perde kapanıyor derken tam, ilişirken soğuğa. Bir parça dokunacak mısın... Ellerin iyi gelir tahmin edebiliyorum, stres mi hüzün mü her nedense dökülüp duran saçlarıma. Kim bu adam diyeceksin, niye seviyor bu kadar?
Kim bu kadın diyeceğim, bana sakal düzelttiren, erken kalkmayı öğreten, günaydına alıştıran, dudaklarımı iki yana açtıran. Nedenini nasılı sorgulamayacağım bu defa, her an hayal olduğundan korkacaksam da.
Şarabım gülüşüm olacak senle, belki çok yeni ama derin, o beyaz eve gideceğiz şarkıdaki; unutmayacağız dahasını yeni nefeslerin; kim bu adam diyeceksin, niye soğuk elleri.
Özlediğim bir şey kalmayacak seninle, çatlasan da meraktan, açmayacağım eskiyi. Allah Allah diyeceksin, her kimse hoş geldi.
Sana yemin ediyorum,
Beni çok seveceksin
Kim bu kadın diyeceğim,
O da gitmesin.
0 Yorum:
Yorum Gönder